詩篇 44
1 科辣黑後裔的訓誨歌，交與樂官。 天主，我們親耳聽見過，祖先也給我們述說過：昔日在他們那一時代，你手所行的偉業。
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Кораһниң оғуллири үчүн йезилған «Масқил»: — И Худа, өз қулақлиримиз билән аңлидуқ, Атилиримиз бизгә баян қилип, Өз күнлиридә, йәни қедимки заманларда Сениң қилған зор ишлириңни уқтурған еди;
2 你為栽培他們，手驅散外人，你為發展他們，曾親自磨難異民。
Сән [ата-бовилиримизниң алдида] Өз қолуң билән ят әлләрни қоғливетип, Уларниң [зиминиға ата-бовилиримизни] орунлаштурдуң; Ят қовмларға апәт чүшүрүп, уларни тарқитивәттиң.
3 的確，他們佔領了那地，並非靠著自己的刀劍，他們獲得了勝利，並非靠著自己的臂腕；完全是賴著你的右手和你的腕能，並你儀容的光輝，因為你喜愛他們。
Бәрһәқ, бовилиримиз зиминни өз қиличи билән алғини йоқ, Өз билиги билән өзлирини қутқузғиниму йоқ; Бу бәлки Сениң оң қолуң, Сениң билигиң вә җамалиңниң нуриниң қилғинидур; Чүнки Сән улардин хурсәнлик таптиң.
4 你是我的天主，我的君王，是你使雅各伯打了勝仗。
Сән Өзүң мениң падишасимдурсән, и Худа, Сән Яқуп үчүн ғәлибиләр буйруғучидурсән.
5 仰仗著你，我們克勝了我們的對頭，因你的名，我們踐踏了我們的仇讎。
Сән арқилиқ биз рәқиплиримизни һайдиветимиз; Намиң билән өзимизгә қарши турғанларни чәйләймиз;
6 因我從未依恃過我的弓箭，拯救我的，也不是我的刀劍，
Чүнки өз оқяйимға таянмаймән, Қиличимму мени қутқузалмайду.
7 而是你救我們脫離我們的對頭，是你使痛恨我們的人都蒙羞受辱。
Чүнки Сән бизни рәқиплиримиздин қутқуздуң, Бизгә өч болғанларни йәргә қараттиң.
8 我們時時以天主而自豪，永永遠遠歌頌你的名號。
Худани күн бойи иптихарлинип махтаймиз; Намиңни әбәдил-әбәткичә мәдһийиләймиз. (Селаһ)
9 然而現今你拋棄我們，使我們蒙羞受辱，你也不再與我們的軍隊，一同出征為伍；
Бирақ Сән [һазир] бизни ташлаветип аһанәткә қалдурдуң; Қошунлиримиз билән җәңгә биллә чиқмайсән.
10 反而使我們在敵人，前轉身敗走，讓那些恨我們的人，劫奪俘虜。
Сән рәқиплиримиз алдида бизни чекиндүрдүң; Бизни өчмәнләргә халиғанчә талан-тараҗ қилдурдуң.
11 你使我們有如待宰的羔羊，你使我們漂流而逃亡異邦；
Союшқа тапшурулған қойлардәк, бизни уларға тапшурдуң, Әлләр арисиға бизни тарқитивәттиң.
12 你將你的子民賤價出售，你由售價並未獲財。
Сән Өз хәлқиңни бекарға сетивәттиң, Униң қиммитидин Өзүң һеч бейип кәтмидиң;
13 你使我們遭受鄰邦的侮辱，四周人民對我們諷刺咒詛；
Сән бизни хошна әлләрниң мәсқирисигә қалдурғансән; Әтрапимиздикиләргә аһанәт, заңлиқ объекти қилдиңсән.
14 你使我們成了異族的話柄，外邦人都向我們搖頭熱諷。
Сән бизни әлләр арисида сөз-чөчәккә қойдуңсән, Ят қовмлар бизгә баш чайқишип қарашмақта.
15 我的恥辱終日擺在我的眼前，羞愧也常籠罩著我的臉面：
Мәсқирә һәм күпүрлүк ейтқучиларниң авази түпәйлидин, Дүшмәнләр вә өч алғучилар түпәйлидин, Күн бойи уятим алдимдин кәтмәйду, Йүзүмниң номуси мени чирмивалди.
16 因我聽到侮慢與欺凌者的聲音，又面臨仇敵和尋隙報復的人民。
17 我們雖然從未把你忘記，從來沒有違背過你的盟約，但我們身受了這一切災禍。
Мана буларниң һәммиси бешимизға чүшти; Бирақ биз Сени унтумидуқ, Яки әһдәңгә һеч асийлиқ қилмидуқ;
18 我們的心志從來沒有萎靡退縮，我們的腳步也未偏離你的正道；
Қәлбимиз һеч янмиди, Саңа садақәтсизлик қилмидуқ, Қәдәмлиримиз йолуңдин һеч езип кәтмиди.
19 但你竟將我們拋棄在野犬的邊界，以死亡的陰影把我們遮蓋。
Бирақ Сән бизни чилбөриләр маканида әздиң, Бизгә өлүм сайисини чаплаштурдуң.
20 如果我們忘卻了我們天主的聖名，並舉起我們的手朝向外邦的神明：
Әгәр биз Худайимизниң намини унтуған болсақ, Яки ят бир илаһқа қол көтәргән болсақ,
21 難道天主究查不出這事？因為祂洞悉人心的隱密。
Худа Сән чоқум буни сүрүштә қилмас едиңму, Қәлбтики сирларни билип туридиған турсаң?
22 我們卻是為了你，時常受傷受戕，他們竟將我們視作待宰的群羊。
Бирақ Сән түпәйли биз күн бойи қирилмақтимиз; Боғузлинишни күтүп турған қойлар кәби һесапланмақтимиз.
23 醒來！我主，你為什麼依舊沉睡？起來！你不要永遠把我們拋棄。
Ойған, и рәб! Немишкә ухлап ятисән? Орнуңдин тур, бизни мәңгүгә ташлавәтмигәйсән!
24 你為什麼掩起你的慈顏，不顧我們的痛苦和辛酸？
Немишкә йүзүңни биздин йошурисән? Немишкә күлпәтлиримизгә, учриған зулумлиримизға писәнт қилмайсән?
25 請看，我們的靈魂已俯伏在灰間，我們的身體已緊貼於地面。
Қариғина, җенимиз тупрақта беғирлап жүриду; Тенимиз йәргә чаплашти;
26 求你站起來，援助我們，因你的慈愛，拯救我們。
Орнуңдин туруп бизгә ярдәмдә болғайсән! Өзүңниң өзгәрмәс муһәббитиң сәвәвидин, Бизләрни һөрлүккә чиқарғайсән!
