詩篇 41
1 達味詩歌，交與樂官。 眷顧貧窮人的人，真是有福，患難時日，他必蒙上主救助。
Bulahan siya nga nagapalandong sa mga kabus: Si Jehova magaluwas kaniya sa adlaw sa kadautan.
2 上主必保護他，賜他生存，在世上蒙福，決不將他交給他的仇敵而任敵所欲。
Si Jehova magabantay kaniya, ug magahatag kaniya ug kinabuhi, Ug mabulahan siya sa ibabaw sa yuta; Ug dili mo siya igatugyan sa kabubut-on sa iyang mga kaaway.
3 他呻吟床榻，上主給他支援，他患病時，必使他轉危為安。
Si Jehova magapalig-on kaniya sa ibabaw sa higdaanan sa kasakit: Pagahumokon mo ang tibook niyang higdaanan diha sa iyang balatian.
4 我曾哀求你：上主，求你憐憫我」，求你治癒我，因為我得罪了你。
Ako miingon: Oh Jehova, malooy ka kanako: Ayuhon mo ang akong kalag; kay nakasala ako batok kanimo.
5 我的仇敵反而惡言辱罵我說：「他何時死，他的名字幾時泯滅？
Ang akong mga kaaway nagapumulong ug dautan batok kanako, nga nagaingon: Anus-a ba siya mamatay, ug ma-hanaw ang iyang ngalan?
6 前來訪我的人，只以虛言相待，其實是心懷惡意，出去便說出來。
Ug kong siya moanhi sa pagpakigkita kanako, siya magasulti ug bakak; Ang iyang kasingkasing nagatigum ug kasal-anan alang sa iyang kaugalingon: Sa diha nga mopanaw siya sa halayong dapit, siya magasulti niana.
7 恨我的人，個個竊竊私議，咒我遭殃生疾：
Ang tanan nga nanagdumot kanako, nanaglibak batok kanako sa tingub; Batok kanako nanaglalang (sila) alang sa akong kadautan.
8 願他身患惡疾! 願他一病不起！
Ang usa ka mangil-ad nga sakit, matud nila, motakud kaniya; Ug karon nga siya nagahigda na, dili na siya makabalik sa pagbangon.
9 連我素來信賴的知心友好，吃過我飯的人，也舉腳踢我。
Oo, ang akong suod nga higala, nga gisaligan ko, Nga nakakaon sa akong tinapay, Nag-alsa sa iyang tikod batok kanako.
10 上主，求你可憐我，使我病除，為使我能對他們加以復仇。
Apan ikaw, Oh Jehova, malooy ka kanako, ug patindoga ako, Aron igabayad ko kanila ang balus.
11 我以此作為你真愛我的記號：就是不讓我的敵人向我誇耀；
Pinaagi niini maila ko nga ikaw nahamuot kanako, Tungod kay ang akong kaaway dili makadaug kanako.
12 你時常保持我無災無難，使我永遠站在你的面前。
Ug mahitungod kanako, ikaw nagasagang sa akong pagkatarung, Ug nagapapuyo kanako sa atubangan sa imong nawong sa walay katapusan.
13 願上主，以色列天主，受讚頌，自永遠直到永遠，阿們，阿們
Bulahan si Jehova, ang Dios sa Israel, Gikan sa walay katapusan ngadto sa walay katapusan. Hinaut unta, ug Hinaut unta.
