詩篇 30
1 【病後感恩歌】 聖殿祝聖的詩歌，達味作。 上主，我稱揚你，因為你救拔了我，你也沒有使我的仇敵向我自誇。
Муқәддәс ибадәтханини Худаға аташни тәбрикләп, Давут язған күй: — Мән Сени алий дәп улуқлаймән, и Пәрвәрдигар, Чүнки Сән мени пәстин жуқури көтәрдиң, Дүшмәнлиримни үстүмдин хошалландурмидиң.
2 上主，我一向你呼號，我主，你便醫治了我。
И Пәрвәрдигар Худайим, мән Саңа налә көтәрдим, Сән мени сақайттиң.
И Пәрвәрдигар, Сән тәһтисарадин җенимни елип чиқтиң, Һаңға чүшидиғанлар арисидин маңа һаят берип сақлидиң. (Sheol h7585)
4 上主的聖民，請向上主歌頌，稱謝上主的聖名。
Пәрвәрдигарға күй ейтиңлар, и Униң ихласмән бәндилири, Униң пак-муқәддәслигини яд етип тәшәккүр ейтиңлар.
5 因為上主的忿怒，瞬息消散；上主的恩愛卻要終生綿延。晚間雖令人哭涕，清晨卻使人歡喜。
Чүнки Униң ғәзиви дәқиқидә өтүп кетиду, Шапаити болса өмүрвайәт болиду; Жиға-зерә кечичә қонуп қалсиму, Хошаллиқ таң сәһәр билән тәң келиду.
6 我曾自誇說過，我永不會動搖。
Мән болсам өз раһәт-парағитимдә: «Мәңгүгә тәврәнмәй муқим туримән» — дедим.
7 上主，你恩待我，使我立足於穩固山岡；但是你一掩面，我便立刻感到失措驚惶。
Пәрвәрдигар, шапаитиң билән, мениң теғимни мустәһкәм турғузған едиң; Амма Сән дидариңни қачуруп йошурдуң; Мән алақзадә болуп кәттим;
8 上主，我曾向你呼號，我曾向我主哀求說：
Мән Саңа налә-пәряд көтәрдим, и Пәрвәрдигар; Мән [Сән] Рәбкә илтиҗа қилдим: —
9 我如果降入陰府，我的血於你何益？灰土豈能讚美你，或宣揚你的忠義？
— Мениң қеним төкүлүп, һаңға кирсәм немә пайдиси бардур? Топа-чаң Сени мәдһийиләмду? У һәқиқитиңни җакалаламду?
10 上主，請俯聽我，憐憫我；上主，求你前來助佑我。
Аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар, маңа шәпқәт көрсәткәйсән; И Пәрвәрдигар, маңа ярдәмдә болғайсән!
11 你把我的哀痛，給我變成了舞蹈，脫去了我的苦衣給我披上喜樂；
Сән матәм қайғусини уссул ойнашларға айландурдуң; [Һазилиқ] бөз кийимимни салдуриветип, Маңа хошаллиқни бәлвағ қилип бағлидиң;
12 為此，我的心靈歌頌你，永不止息；上主，我的天主，我要永遠稱謝你！
Шуңа мениң роһум сүкүт қилмай, Саңа күйләр оқусун! И Пәрвәрдигар, мениң Худайим, Саңа әбәдил-әбәткичә тәшәккүрләрни ейтимән!
