詩篇 14

1 【無神者最愚蠢】愚妄人心中說：沒有天主；他們喪盡天良，恣意作惡；行善的人實在找不到一個！

Ang mangmang ay nagsabi sa kaniyang puso, walang Dios: sila'y nangapapahamak, sila'y nagsigawa ng kasuklamsuklam na mga gawa; walang gumagawa ng mabuti,

2 上主由高天俯視世人之子，察看有無尋覓天主的智者。

Tinutunghan ng Panginoon ang mga anak ng mga tao mula sa langit, upang tingnan, kung may sinomang nakakaunawa, na hinahanap ng Dios.

3 都離棄了正道，趨向邪惡：沒有一人行善，實在沒有一個。

Silang lahat ay nagsihiwalay; sila'y magkakasama na naging kahalayhalay; walang gumagawa ng mabuti, wala, wala kahit isa.

4 那些作奸犯科的人，吞我民如食饅頭；總不呼號上主的人，豈不是愚蠢胡塗？

Wala bang kaalaman ang lahat na manggagawa ng kasamaan? na siyang nagsisikain sa aking bayan na tila nagsisikain ng tinapay, at hindi nagsisitawag sa Panginoon.

5 他們必然要驚慌失措，因上主喜愛義人家族。

Doo'y nangapasa malaking katakutan (sila) sapagka't ang Dios ay nasa lahi ng matuwid.

6 你們儘可鄙視貧苦者的主張，但上主卻要自作他們的保障。

Inyong inilalagay sa kahihiyan ang payo ng dukha, sapagka't ang Panginoon ang kaniyang kanlungan.

7 唯以色列人的救援來自熙雍! 一旦上主將自己民族的命運變更，雅各伯必將喜慶，以色列必將歡騰。

Oh kung ang kaligtasan ng Israel ay nanggagaling sa Sion! Kung ibabalik ng Panginoon ang nangabihag ng kaniyang bayan, magagalak nga ang Jacob, at masasayahan ang Israel.