詩篇 14

1 【無神者最愚蠢】愚妄人心中說：沒有天主；他們喪盡天良，恣意作惡；行善的人實在找不到一個！

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. کسی که فکر می‌کند خدایی نیست، ابله است. چنین شخصی فاسد است و دست به کارهای پلید می‌زند و هیچ نیکی در او نیست.

2 上主由高天俯視世人之子，察看有無尋覓天主的智者。

خداوند از آسمان به انسانها نگاه می‌کند تا شخص فهمیده‌ای بیابد که طالب خدا باشد.

3 都離棄了正道，趨向邪惡：沒有一人行善，實在沒有一個。

اما همه گمراه شده‌اند، همه فاسد گشته‌اند، نیکوکاری نیست، حتی یک نفر.

4 那些作奸犯科的人，吞我民如食饅頭；總不呼號上主的人，豈不是愚蠢胡塗？

آیا این بدکاران شعور ندارند؟ آنها که قوم مرا مانند نان می‌بلعند و می‌خورند و هرگز خداوند را نمی‌طلبند؟

5 他們必然要驚慌失措，因上主喜愛義人家族。

ولی وحشت، آنها را فرا می‌گیرد زیرا خدا با درستکاران است.

6 你們儘可鄙視貧苦者的主張，但上主卻要自作他們的保障。

بله، وقتی بدکاران امید آدم بیچاره را نقش بر آب می‌کنند، خداوند او را در پناه خود می‌گیرد.

7 唯以色列人的救援來自熙雍! 一旦上主將自己民族的命運變更，雅各伯必將喜慶，以色列必將歡騰。

کاش که نجات برای اسرائیل از صهیون فرا می‌رسید و خداوند سعادت گذشته را به قوم خود باز می‌گردانید! بگذار یعقوب شادی کند و اسرائیل به وجد آید!