詩篇 137

1 當我們坐在巴比倫河畔，一起想熙雍即淚流滿面。

Kando ya mito ya Babeli tuliketi, tukaomboleza tulipokumbuka Sayuni.

2 在那地的楊柳間，掛起我們的琴絃。

Kwenye miti ya huko tulitundika vinubi vyetu,

3 因那些俘虜我們的，要我們唱歌，那些迫害我們的，還要我們奏樂：快些來給我們唱一支熙雍的歌!

kwa maana huko hao waliotuteka walitaka tuwaimbie nyimbo, watesi wetu walidai nyimbo za furaha; walisema, “Tuimbieni wimbo mmoja kati ya nyimbo za Sayuni!”

4 但我們身處外鄉異域，怎能謳唱上主的歌曲？

Tutaimbaje nyimbo za Bwana, tukiwa nchi ya kigeni?

5 耶路撒冷！我如果將您忘掉，願我的右手枯焦！

Nikikusahau wewe, ee Yerusalemu, basi mkono wangu wa kuume na usahau ujuzi wake.

6 我若不懷念您，不以耶路撒冷為喜樂，就寧願我的舌頭緊緊貼在我的上顎！

Ulimi wangu ushikamane na kaakaa la kinywa changu kama sitakukumbuka wewe, kama nisipokufikiri Yerusalemu kuwa furaha yangu kubwa.

7 上主，求您記住厄東的子民，在耶路撒冷蒙難的時辰，他們曾喊叫說：拆毀，拆毀！夷為平地，一直見到基礎，

Kumbuka, Ee Bwana, walichokifanya Waedomu, siku ile Yerusalemu ilipoanguka. Walisema, “Bomoa, Bomoa mpaka kwenye misingi yake!”

8 您只知破壞的巴比倫女子！誰若依照您加給我們的災痍，也焄樣報復於您，他就得福祺。

Ee binti Babeli, uliyehukumiwa kuangamizwa, heri yeye atakayekulipiza wewe kwa yale uliyotutenda sisi:

9 誰若抓起您的嬰兒幼子，摔在盤石上，他就得福祺。

yeye ambaye atawakamata watoto wako wachanga na kuwaponda juu ya miamba.