詩篇 137

1 當我們坐在巴比倫河畔，一起想熙雍即淚流滿面。

Babylon tuiva ah te ka ngol uh tih Zion ka poek uh vaengah ka rhap uh.

2 在那地的楊柳間，掛起我們的琴絃。

A khui kah tuirhi dongah ka rhotoeng te ka bang uh.

3 因那些俘虜我們的，要我們唱歌，那些迫害我們的，還要我們奏樂：快些來給我們唱一支熙雍的歌!

Kaimih aka sol rhoek kaimih te laa ol hnap n'dawt uh. Kaimih aka parhaengkung long khaw, “Zion laa te kaimih ham kohoenah neh hlai uh lah,” a ti uh.

4 但我們身處外鄉異域，怎能謳唱上主的歌曲？

Balae tih BOEIPA laa he kholong kho ah ka hlai uh eh?

5 耶路撒冷！我如果將您忘掉，願我的右手枯焦！

Jerusalem nang te kan hnilh atah ka bantang kut he hnilh uh saeh.

6 我若不懷念您，不以耶路撒冷為喜樂，就寧願我的舌頭緊緊貼在我的上顎！

Nang te kan thoelh pawt tih, Jerusalem te ka kohoenah somtung la ka pacuet pawt atah ka lai he ka dang la kap uh saeh.

7 上主，求您記住厄東的子民，在耶路撒冷蒙難的時辰，他們曾喊叫說：拆毀，拆毀！夷為平地，一直見到基礎，

BOEIPA aw Jerusalem tue vaengkah Edom koca rhoek loh, “A khoengim duela kingling uh kingling uh,” a ti uh te poek pah.

8 您只知破壞的巴比倫女子！誰若依照您加給我們的災痍，也焄樣報復於您，他就得福祺。

Hlang aka rhoelrhak Babylon nu aw, kaimih taengah na saii bangla na thaphu te namah taengah aka thuung tah a yoethen.

9 誰若抓起您的嬰兒幼子，摔在盤石上，他就得福祺。

Na camoe rhoek te a tuuk tih, thaelpang dongah aka phop tah a yoethen.