詩篇 129

1 從我少年，世人就與我為難，惟願以色列子民再說一遍：

«Жуқириға чиқиш нахшиси» «Яшлиғимдин тартип улар көп қетим мени хар қилип кәлди» — — Аһ, Исраил һазир буни десун —

2 從我少年，世人就與我為難，然而他們卻未能將我推翻。

«Улар яшлиғимдин тартип көп қетим мени хар қилип кәлди, Бирақ үстүмдин ғәлибә қилған әмәс.

3 又像農夫在我背上耕田，使所犁的溝畦又長又遠；

Қош һайдиғучилар дүмбәмдә һайдиған, Чөнәклирини интайин узун тартқан».

4 但上主卻公道不偏，將惡人的繩索割斷。

Пәрвәрдигар һәққанийдур; У рәзилләрниң асарәтлирини сундурувәтти;

5 願一切仇恨熙雍的人民，個個蒙受羞辱，轉身逃遁！

Улар шәрмәндә болуп арқисиға яндурулсун, Зиондин нәпрәтлинидиғанларниң һәммиси!

6 願他們像屋頂上的禾草，尚未吐出秀穗，就已枯槁！

Улар өгүздә үнүп чиққан чөптәк болсун; Үзүлмәй турупла солишип кетидиған;

7 收割的人，手拿一把不滿，捆禾的人，懷抱一束不顯。

От-чөп ориғучиға униңдин бир тутамму чиқмайду; Бағ бағлиғучиға бир қучақму чиқмайду;

8 過路的人們不會再說：願上主的祝福臨於您們，我們奉上主名祝福您們。

Өтүп кетиватқанларму: «Пәрвәрдигарниң бәрикити үстүңларда болғай; Пәрвәрдигарниң нами билән силәргә бәхит тиләймиз!» — дегән саламни һеч бәрмәйду.