詩篇 129

1 從我少年，世人就與我為難，惟願以色列子民再說一遍：

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 從我少年，世人就與我為難，然而他們卻未能將我推翻。

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 又像農夫在我背上耕田，使所犁的溝畦又長又遠；

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 但上主卻公道不偏，將惡人的繩索割斷。

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 願一切仇恨熙雍的人民，個個蒙受羞辱，轉身逃遁！

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 願他們像屋頂上的禾草，尚未吐出秀穗，就已枯槁！

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 收割的人，手拿一把不滿，捆禾的人，懷抱一束不顯。

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 過路的人們不會再說：願上主的祝福臨於您們，我們奉上主名祝福您們。

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"