詩篇 126

1 上主帶領俘虜回到熙雍，我們覺得仿佛是在夢中；

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Пәрвәрдигар Зиондин сүргүн болғанларни қайтуруп кәлгәндә, Биз чүш көргәндәкла болдуқ;

2 那時我們滿口喜氣盈盈，我們雙脣其樂融融。那時外邦異民讚歎不已：上主向他們行了何等奇事！

Ағзимиз күлкигә, Тилимиз шатлинишқа толди; Шу тапта әлләр арисида улар: — «Пәрвәрдигар уларға зор ишларни қилип бәрди» — дейишти.

3 上主向我們行偉大奇蹟，我們的確覺得滿心歡喜。

Пәрвәрдигар дәрвәқә биз үчүн зор ишларни қилди, Биз булардин шатлинимиз.

4 上主，求您轉變我們的命運！就像乃革布有流水的澆淋。

Җәнуптики қуруқ ериқлар [шар-шар суларға] айландурулғандәк, Биз тутқунларниму өз әркимизгә қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар;

5 含淚播種的人，必含笑的收成；

Көз яшлирини еқитип териғанлар шатлиқ билән орар;

6 他們邊行邊哭，出去播種耕耘，他們載欣載奔，回來背著禾捆。

Жиғлап жүрүп чачидиған уруқни көтәргән киши, Бәрһәқ, шатлиқ-тәнтәнә билән ориған бағлирини көтирип қайтип келиду.