< 詩篇 126 >

1 上主帶領俘虜回到熙雍,我們覺得仿佛是在夢中;
سرود درجات چون خداوند اسیران صهیون را بازآورد، مثل خواب بینندگان شدیم.۱
2 那時我們滿口喜氣盈盈,我們雙脣其樂融融。那時外邦異民讚歎不已:上主向他們行了何等奇事!
آنگاه دهان ما از خنده پر شد و زبان ما از ترنم. آنگاه در میان امتها گفتند که «خداوند با ایشان کارهای عظیم کرده است.»۲
3 上主向我們行偉大奇蹟,我們的確覺得滿心歡喜。
خداوند برای ما کارهای عظیم کرده است که از آنها شادمان هستیم.۳
4 上主,求您轉變我們的命運!就像乃革布有流水的澆淋。
‌ای خداوند اسیران ما راباز آور، مثل نهرها در جنوب.۴
5 含淚播種的人,必含笑的收成;
آنانی که با اشکهامی کارند، با ترنم درو خواهند نمود.۵
6 他們邊行邊哭,出去播種耕耘,他們載欣載奔,回來背著禾捆。
آنکه باگریه بیرون می‌رود و تخم برای زراعت می‌برد، هر آینه با ترنم خواهد برگشت و بافه های خویش را خواهد آورد.۶

< 詩篇 126 >