詩篇 120

1 我受難時一呼求上主，祂就俯聽了我的呼求。

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

2 上主，求您救我脫離說謊者的口脣，上主，求您救我擺脫詭詐的舌根。

И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

3 您這詭詐的口舌，究竟怎樣對待付您？究竟怎樣懲治您？

Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

4 只有勇士的矢箭，還有杜松的火炭！

— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

5 我真不幸! 因為要在默舍客居住，要在刻達爾的帳幕寄宿。

Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

6 因與憎惡和平的人相處，我的靈魂已經感到太久。

Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

7 我言談無非和平，他們卻鼓勵戰爭。

Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.