詩篇 120

1 我受難時一呼求上主，祂就俯聽了我的呼求。

১মোৰ সঙ্কটৰ কালত মই যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ; তাতে তেওঁ মোক উত্তৰ দিলে।

2 上主，求您救我脫離說謊者的口脣，上主，求您救我擺脫詭詐的舌根。

২“হে যিহোৱা, মিছলীয়া ওঁঠ আৰু ছলনাকাৰী জিভাৰ পৰা তুমি মোক মুক্ত কৰা।”

3 您這詭詐的口舌，究竟怎樣對待付您？究竟怎樣懲治您？

৩হে ছলনাকাৰী জিভা, তোমাক তেওঁ কি দিব? তোমাক অধিক শাস্তি দিবলৈ কি কৰা হ’ব?

4 只有勇士的矢箭，還有杜松的火炭！

৪তেওঁ তোমাক বীৰৰ তীক্ষ্ন কাঁড়সমূহ আৰু ৰোতম গছৰ জ্বলা আঙঠাসমূহ দিব।

5 我真不幸! 因為要在默舍客居住，要在刻達爾的帳幕寄宿。

৫হায়, কি দুর্ভাগ্য মোৰ! মই মেচেকত প্ৰবাস কৰিছোঁ; কেদৰৰ তম্বুবোৰৰ মাজত বসতি কৰিছোঁ।

6 因與憎惡和平的人相處，我的靈魂已經感到太久。

৬যি সকলে শান্তিক ঘৃণা কৰে, সেই লোকসকলৰ সৈতে মই বহুকাল বাস কৰিছোঁ।

7 我言談無非和平，他們卻鼓勵戰爭。

৭মই শান্তি ভাল পাওঁ; কিন্তু মই শান্তিৰ কথা ক’লে, তেওঁলোকে যুদ্ধ কৰিবলৈ বিচাৰে।