< 詩篇 112 >
1 亞肋路亞!凡敬畏上主的人,真是有福,喜歡他誡命的人,真是有福!
Dayegon ninyo si Jehova. Bulahan ang tawo nga may kahadlok kang Jehova, Nga diha sa iyang mga sugo nagakalipay sa hilabihan gayud.
2 他的子孫在世上必要強盛,義人的後代必要受到讚頌。
Ang iyang kaliwat mahimong gamhanan sa ibabaw sa yuta: Mahimong bulahan ang kaliwatan sa mga matul-id.
Mga bahandi ug katigayonan maoy anaa sa iyang balay; Ug ang iyang pagkamatarung molungtad sa walay katapusan.
4 上主富有仁愛慈悲公道,像光明在暗處向義人照耀。
Sa mga matul-id mohayag ang suga taliwala sa kangitngitan: Siya puno sa gracia, ug maloloy-on ug matarung.
5 樂善好施的人必蒙受祝福,祂以正義處理自己的事務。
Maayo alang sa tawo nga magapakita ug kalooy ug magapahulam; Siya magapalig-on sa iyang katungod diha sa paghukom.
6 因為他永遠不會失足抖顫,義人必要受人永遠的記念。
Kay siya dili gayud matrug; Ang mga matarung pagahandumon sa walay katapusan.
7 噩耗的凶信,不會使他驚慌,因為仰賴上主心志堅強。
Siya dili mahadlok sa mga balita nga dautan: Ang iyang kasingkasing malig-on, nga nagasalig kang Jehova.
Malig-on ang iyang kasingkasing, siya dili mahadlok, hangtud nga makita niya ang iyang tinguha ibabaw sa iyang mga kabatok.
9 他散財周濟貧苦的人。他的仁義必萬世留存,他的頭角必受光榮。
Nagasabwag siya, nagahatag siya sa mga hangul; Ang iyang pagkamatarung nagalungtad sa walay katapusan: Ang iyang sungay pagabayawon uban ang kadungganan.
10 罪人見到必要憤恨滿腔,咬自己的牙齒,焦灼難當,惡人的希望終必喪亡。
Ang tawong dautan makakita niini, ug maguol; Magapakagut siya sa iyang mga ngipon, ug dayong kawagtang: Mangahanaw ang tinguha sa mga dautan.