< 詩篇 102 >

1 受壓迫者在憂心悲愁時,向上主訴苦訴。 上主,求您允許我的祈求,願我的呼聲上達於您!
Езилгәнниң дуаси: У һалидин кәткәндә, дад-пәрядини Пәрвәрдигар алдиға төккәндә: — Дуайимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Пәрядим алдиңға йетип кирсун!
2 在我蒙難時日,求您不要掩面迴避我,我呼號您時,求您側耳聽我,迅速俯允我。
Йүзүңни мәндин қачурмиғайсән; Қисилған күнүмдә маңа қулақ салғайсән; Мән нида қилған күндә, маңа тез җавап бәргин!
3 因為我的日月消散如雲煙,我的骨骸枯焦如火煎。
Мана, күнлирим ис-түтәктәк түгәп кетиду, Устиханлирим отун-чоғларға охшаш көйди!
4 我的心憔悴得枯草一般,因此我也忘記了吃我的飯。
Жүригим зәхмә йәп чөпләр хазан болғандәк қуруп кәтти, Һәтта ненимни йейишни унтудум.
5 因為我哀傷得過度,我已僅是皮包骨頭。
Мән аһу-зар тартқанлиғимдин, Әтлирим сүңәклиримгә чаплишип қалди.
6 我好像成了曠野中的淘河,我又像成了廢墟中的鴟鶚;
Чөл-баявандики сақийқуштәк, Вәйранчилиқта қонуп жүргән һувқушқа охшаймән.
7 整夜不眠,獨自哀號,像屋頂的孤零小鳥。
Ухлимай сәгәк туруп күзәттимән; Өгүздә ялғуз қалған қушқач кәбимән.
8 我的仇敵常不停地辱罵我,對我猖狂的人,指名詛咒我;
Дүшмәнлирим күн бойи мени мәсқирә қилмақта, Мени һақарәтлигәнләр исмимни ләнәт орнида ишләтмәктә.
9 我吃灰塵當食糧,我喝眼淚當水湯;
Қәһриң һәм аччиғиң түпәйлидин, Күлни нан дәп йәватимән, Ичимлигимни көз йешим билән арилаштуримән; Чүнки Сән мени көтирип, андин йәргә урдуң.
10 為了您的義憤與震怒,您把我舉起,將我撲拋去。
11 我的日月像傾斜的陰影,我的本身好像禾草枯零。
Күнлирим қуяш узартқан көләңгидәк йоқулай дәп қалди, Өзүм болсам чөпләр хазан болғандәк қуруп кәттим.
12 然而上主,您卻永遠常在,您的名號萬也代不衰。
Лекин Сән, Пәрвәрдигар, әбәдий турисән, Сениң нам-шөһритиң дәвирдин-дәвиргичидур.
13 求您起來,願您寬赦熙雍,因憐憫她的時日已來臨。
Сән орнуңдин турисән, Зионға рәһим қилисән; Чүнки униңға шәпқәт көрситиш вақти кәлди, Һә, вақит-саити йетип кәлди!
14 因您的眾僕愛惜她的石頭,他們也念念不忘她的廢壚。
Чүнки қуллириң униң ташлиридин хурсәнлик тапиду, Һәм туприғиғиму ичини ағритиду;
15 上主,萬民必敬愛您的聖名,普世列王必敬愛您的光榮。
Әлләр Пәрвәрдигарниң намидин, Йәр йүзидики шаһлар шан-шәривиңдин әйминиду.
16 因為上主必定要重建熙雍,且要顯現於自己的光榮中。
Мана, Пәрвәрдигар Зионни қайтидин қурғанда, У Өз шан-шәривидә көрүниду!
17 祂必垂顧窮苦人的祈禱,也決不拒絕他們的哀號。
У ғериб-мискинниң дуасиға етивар бериду; Уларниң дуасини һәргиз кәмситмәйду.
18 將此事寫出流給後世,叫新生的人民讚美上主。
Булар кәлгүси бир әвлат үчүн хатирилиниду; Шуниң билән кәлгүсидә яритилидиған бир хәлиқ Яһни мәдһийәләйду;
19 因上主由至高聖所俯視,由高天之上垂顧人間世,
Чүнки У әсирләрниң аһ-зарлирини аңлай дәп, Өлүмгә буйрулғанларни азат қилай дәп, Егиздики муқәддәс җайидин еңишип нәзәр салди, Әршләрдин Пәрвәрдигар йәргә қариди;
20 為傾聽俘虜的哀嘆,為釋放待斃的囚犯,
21 為在熙雍傳述上主的聖名,在耶路撒冷宣揚祂的光榮。
Шундақ қилип, улар Пәрвәрдигарниң хизмитидә болайли дегәндә, Йәни әл-мәмликәтләр җәм жиғилған вақтида — Пәрвәрдигарниң нами Зионда, Униң шәрәплири Йерусалимда җакалиниду!
22 那時萬民都要聚集在一處,諸邦列國也要來朝拜上主。
23 祂在中途將我的力量消滅,將我的歲月縮短;
Бирақ У мени йолда мағдурсизландуруп, Күнлиримни қисқартти.
24 我說:我天主,莫我中年夭折,但願您的歲月永留萬代。
Мән: «Тәңрим, өмрүмниң йеримида мени елип кәтмә!» — дедим. — «Сениң жиллириң дәвирдин дәвиргичидур,
25 在起初您奠定了下地,上天也是您手的功績。
Сән йәрни әлмисақтинла бәрпа қилғансән, Асманларни һәм қоллириң ясиғандур;
26 天地必要毀滅,而您永遠存在,萬物必要如同衣裳一樣衰敗,有如衣服更換,都要新存化代謝;
Улар йоқ болуп кетиду, Бирақ Сән давамлиқ туриверисән; Уларниң һәммиси кийимдәк конирап кетиду; Уларни кона тон кәби алмаштурсаң, Шунда улар кийим-кечәк йәңгүшләнгәндәк йәңгүшлиниду.
27 但是您卻永存不變,您的壽命無盡無限。
Бирақ Сән өзгәрмигүчидурсән, Жиллириңниң тамами йоқтур.
28 願您僕人的子女居家安康,願他們的子孫在您前永昌。
Қуллириңниң балилириму туривериду, Уларниң әвлади һозуриңда мәзмут яшайду!».

< 詩篇 102 >