箴言 14

1 智慧的婦女，足以興家；愚昧的婦女，親手將家拆毀。

زن دانا خانه خود را بنا می‌کند، اما زن نادان با دست خود خانه‌اش را خراب می‌کند.

2 履行正路的人，敬畏上主；愛走曲徑的人，輕視上主。

کسانی که به راستی عمل می‌کنند به خداوند احترام می‌گذارند، ولی اشخاص بدکار او را تحقیر می‌کنند.

3 愚昧人口中，有傲慢的根苗；智慧人的唇舌，是自己的保障。

نادان چوب سخنانِ متکبرانهٔ خود را می‌خورد، ولی سخنان مرد دانا او را محافظت می‌کند.

4 沒有耕牛，沒有五穀；耕牛愈雄壯，收穫愈豐富。

اگر در طویله گاو نباشد، طویله تمیز می‌ماند، اما بدون گاو نمی‌توان محصول زیادی به دست آورد.

5 忠實的證人，決不說謊；虛偽的證人，謊言連篇。

شاهد امین دروغ نمی‌گوید، ولی از دهان شاهد ناراست دروغ می‌بارد.

6 輕狂人求智，只屬徒然；明智人求知，卻很容易。

کسی که همه چیز را به باد مسخره می‌گیرد هرگز نمی‌تواند حکمت پیدا کند، اما شخص فهیم به آسانی آن را به دست می‌آورد.

7 你應遠離愚昧的人，由他口中決得不到明哲。

از احمقان دوری کن زیرا چیزی ندارند به تو یاد دهند.

8 明智人的智慧，在於審察自己的行徑；愚昧人的昏愚，在於自欺欺人。

حکمت شخص عاقل راهنمای اوست، اما حماقت احمقان باعث گمراهی آنان می‌شود.

9 罪孽住在愚昧人中，恩愛與正直人為伍。

نادانان با گناه بازی می‌کنند، اما درستکاران رضایت خدا را می‌طلبند.

10 心頭的愁苦，唯有自己知；心中的喜樂，他人無分享。

تنها دل شخص است که تلخی جان او را احساس می‌کند و در شادی او نیز کسی جز خودش نمی‌تواند سهیم باشد.

11 邪僻人的家庭，必遭破壞；正直人的帳幕，卻要興隆。

خانهٔ بدکاران خراب می‌شود، اما خیمهٔ درستکاران وسعت می‌یابد.

12 有些道路，看來正直；走到盡頭，卻是死路。

راههایی هستند که به نظر انسان راست می‌آیند اما عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند.

13 連在歡笑中，心亦有感傷；歡笑的結局，往往是痛苦。

خنده نمی‌تواند اندوه دل را پنهان سازد؛ هنگامی که خنده پایان می‌یابد، درد و اندوه برجای خود باقی می‌ماند.

14 變心的人，必自嘗其果；良善的人，必得其善報。

آدم خدانشناس نتیجهٔ کارهای خود را خواهد دید و شخص نیک از ثمرهٔ اعمال خویش بهره خواهد برد.

15 幼稚的人，有話必信；明智的人，步步謹慎。

آدم ساده لوح هر حرفی را باور می‌کند، اما شخص زیرک سنجیده رفتار می‌نماید.

16 智慧人戒避邪惡，愚昧人驕矜自負。

شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌کند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

17 易怒的人，做事昏愚；慎思的人，事事含忍。

آدم تندخو کارهای احمقانه می‌کند و شخص حیله‌گر مورد نفرت قرار می‌گیرد.

18 愚昧的人，以愚昧為基業；明智的人，以知識為冠冕。

حماقت نصیب جاهلان می‌شود و دانایی نصیب زیرکان.

19 歹徒將伏在善人面前，惡人將跪在義人門前。

بدکاران عاقبت در برابر نیکان سر تعظیم فرود خواهند آورد و محتاج آنان خواهند شد.

20 貧窮的人，為親朋所厭；富貴的人，則高朋滿座。

ثروتمندان دوستان بسیار دارند، اما شخص فقیر را حتی همسایه‌هایش تحقیر می‌کند.

21 藐視近人，便是犯罪；憐憫苦人，纔是有福。

خوار شمردن فقرا گناه است. خوشا به حال کسی که بر آنها ترحم کند.

22 陰謀邪惡的人，豈非走入歧途﹖策劃行善的人，必獲慈惠忠誠。

کسانی که نقشه‌های پلید در سر می‌پرورانند گمراه خواهند شد، ولی آنانی که نیت خوب دارند مورد محبت و اعتماد قرار خواهند گرفت.

23 一切勞苦皆有利益；只有閒談，引人貧窮。

کسی که زحمت می‌کشد منفعت عایدش می‌شود، ولی آنکه فقط حرف می‌زند فقیر خواهد شد.

24 智慧人的冠冕，是他們的機智；愚昧人的冠冕，是他們的糊塗。

ثروت نصیب دانایان خواهد شد، اما پاداش احمقان حماقت ایشان است.

25 忠實的見證，救人性命；作假證的人，危害他人。

شاهد راستگو جان مردم را نجات می‌دهد، اما شاهد دروغگو به مردم خیانت می‌کند.

26 敬畏上主，是穩固的靠山；為他的子孫，也是個避難所。

کسی که از خداوند می‌ترسد تکیه‌گاه محکمی دارد و فرزندانش در امان خواهند بود.

27 敬畏上主，是生命的泉源，使人脫免死亡的羅網。

خداترسی چشمهٔ حیات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگه می‌دارد.

28 人民眾多，是君王的光榮；庶民缺少，是王侯的沒落。

عظمت یک پادشاه بستگی به تعداد مردمی دارد که بر آنها فرمان می‌راند. پادشاه بدون قوم نابود می‌شود.

29 緩於發怒的人，必甚有見識；脾氣暴躁的人，必大顯愚昧。

کسی که صبر و تحمل دارد شخص بسیار عاقلی است، اما از آدم تندخو حماقت سر می‌زند.

30 心平氣和，使身體康健；心懷嫉忌，使骨骸腐蝕。

آرامش فکر به بدن سلامتی می‌بخشد، اما حسادت مانند خوره جان را می‌خورد.

31 欺壓窮人的，就是凌辱他的造主；憐恤苦人的，就是尊敬他的造主。

هر که به فقرا ظلم کند به آفرینندهٔ آنها اهانت کرده است و هر که به فقرا ترحم نماید، به خدا احترام گذاشته است.

32 惡人因自己的邪惡，必被毀滅；義人因自己的正義，有所憑藉。

خداشناسان وقتی بمیرند پناهگاهی دارند، اما گناهکاران به‌وسیلۀ گناهان خودشان تباه می‌شوند.

33 智慧居於哲人的心中，愚人的懷中一無所見。

حکمت در دل دانایان ساکن است، اما در میان نادانان جای ندارد.

34 正義能以興邦立國，罪惡卻使人民衰落。

درستکاری مایه سرافرازی یک قوم است و گناه مایه رسوایی آن.

35 明哲的臣僕，蒙受君王的寵幸；無用的臣僕，必遭君王的盛怒。

پادشاه از خدمتگزاران کاردان خشنود می‌گردد، ولی کسانی که دردسر ایجاد می‌کنند مورد غضب او واقع می‌شوند.