約拿書 4

1 約納因此很不高興，遂發起怒來。

Και ελυπήθη ο Ιωνάς λύπην μεγάλην και ηγανάκτησε.

2 他懇求天主說：「上主，當我還在故鄉時，我豈不是已想到這事﹖所以我預先要逃往塔爾史士去，因為我知道你是慈悲的，寬仁的天主；是緩於發怒，富於慈愛，憐憫而不願降災禍的天主。

Και προσηυχήθη προς τον Κύριον και είπεν, Ω Κύριε, δεν ήτο ούτος ο λόγος μου, ενώ έτι ήμην εν τη πατρίδι μου; διά τούτο προέλαβον να φύγω εις Θαρσείς· διότι εγνώριζον ότι συ είσαι Θεός ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών διά το κακόν.

3 上主，現在，求你從我身上收去我的性命，因為，我死了比活著還好! 」

Και τώρα, Κύριε, λάβε, δέομαί σου, την ψυχήν μου απ' εμού· διότι είναι κάλλιον εις εμέ να αποθάνω παρά να ζω.

4 上主說：「你的憤怒合理嗎﹖」

Και είπε Κύριος, Είναι καλόν να αγανακτής;

5 約納出了城，坐在城東，在那裏為自己搭了一個棚坐在棚蔭下，要看看那城究竟要發生什麼事。

Και εξήλθεν Ιωνάς από της πόλεως και εκάθησε κατά το ανατολικόν μέρος της πόλεως, και εκεί έκαμεν εις εαυτόν καλύβην και εκάθητο υποκάτω αυτής εν τη σκιά, εωσού ίδη τι έμελλε να γείνη εις την πόλιν.

6 上主天主安排了一株篦麻，使長得高過約納，為他的頭遮蔭，消除自己尸煩惱。約納很喜愛這株篦麻。

Και διέταξε Κύριος ο Θεός κολοκύνθην και έκαμε να αναβή επάνωθεν του Ιωνά, διά να ήναι σκιά υπεράνω της κεφαλής αυτού, διά να ανακουφίση αυτόν από της θλίψεως αυτού. Και εχάρη ο Ιωνάς διά την κολοκύνθην χαράν μεγάλην.

7 但第二天曙升起時，天主安排了一個蟲咬死了篦麻，篦麻便枯萎了

Και διέταξεν ο Θεός σκώληκα, ότε εχάραξεν η αυγή της επαύριον· και επάταξε την κολοκύνθην και εξηράνθη.

8 當太陽升起時，天主又安排了灸熱的東風，太陽射在約納頭上，使他無法忍受，遂要求死去，說：「我死了比活著還好! 」

Και καθώς ανέτειλεν ο ήλιος, διέταξεν ο Θεός άνεμον ανατολικόν καυστικόν· και προσέβαλεν ο ήλιος επί την κεφαλήν του Ιωνά, ώστε ώλιγοψύχησε· και εζήτησεν εν τη ψυχή αυτού να αποθάνη, και είπεν, Είναι κάλλιον εις εμέ να αποθάνω παρά να ζω.

9 天主血約納說：「你為這株篦麻發怒合理嗎﹖」他回答說：「我發怒以致於死，是合理的! 」

Και είπεν ο Θεός προς τον Ιωνάν, είναι καλόν να αγανακτής διά την κολοκύνθην; Και είπε, Καλόν είναι να αγανακτώ έως θανάτου.

10 上主說：「你為這株篦麻，並沒有勞過力，也沒有使它生長，還憐惜它：它不過是一夜生，出一夜死去的植物；

Και είπε Κύριος, Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, διά την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ' ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μιά νυκτί και εν μιά νυκτί εχάθη.

11 對尼尼微這座大城，其中有十二萬不能分辨自己左右手的人，且有許多牲畜，我就不該憐他們麼﹖」

Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν ή υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;