約伯記 9
1 約伯答覆說：
Då tok Job til ords og sagde:
2 我確實知道事情是這樣，但人怎能同天主講理﹖
«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 人若願意同天主辯論，千個問題中，誰也回答不出一個。
Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
4 雖心中明智，力量強大，但誰能對抗天主，而保平安﹖
Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
5 他可移山，山卻不知；他一發怒，山即翻轉；
som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
6 他振搖大地，使之脫離原處，地柱隨之搖撼震動；
som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
7 他一下令，太陽即不昇起，星辰即封閉不動；
som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
8 惟有他展開天空，步行海波之上；
som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
9 他創造了北斗和參宿，昂星及南極星辰；
hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
10 他所作的大事，不可勝數。
Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
11 他由我身旁經過，我卻沒有看見；他走過去，我仍沒有發覺。
Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
12 他若搶奪，誰能阻擋﹖誰能問他說：「你作什麼﹖」
Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
13 天主一憤怒，決不收回。為虎作倀的，必屈伏在他以下。
Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
14 如此我怎敢回答，我怎敢措辭與他抗辯﹖
Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
15 縱然有理，也不敢回答，唯有哀求我的判官開恩。
Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
16 我向他呼求，縱然他答應我，我仍不相信他會聽我的呼聲。
Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
17 他為了一根頭髮而折磨我，無故增加我的創傷；
Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
18 致使我不能喘一口氣，使我飽嘗苦辛。
han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
19 論力量，他強而有力；論審判，誰能將他傳來﹖
Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
20 我雖自以為正義，他的口卻判定我有罪；我雖自覺無辜，他卻證明我有偏差。
Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
21 我是無辜的，我已不顧及我的生命，我已厭惡生活下去。
Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
22 因此我說：都是一樣。善人惡人，他一概滅絕。
Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
23 若天災突然降下使人猝死，他便嘲笑無罪者的絕望。
Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
24 大地落在惡人的手裏，蒙蔽判官臉面的，不是他，是誰呢﹖
Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
25 我的日月過去比跑信的還快；疾走而過，無福樂可享。
Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
26 急急駛過，似蘆葦船，如驟降攫食的鷹。
Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
27 我若決意忘掉我的哀怨，改變愁容，表示愉快；
Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
28 但一想到我的痛苦，我就恐怖。我知道你決不以我為無辜。
då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
29 我若是有罪，又何苦白費心血﹖
For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
30 我即便用雪洗我身，用鹹水洗我手，
Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
31 你卻把我浸在泥坑內，甚至我的衣服都憎惡我。
Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
32 因為他不像我是個人，使我能答覆他，或讓我們同去聽審。
Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
33 在我們中間沒有仲裁，可按手在我們兩造之間。
d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
34 但願他的棍杖遠離我，他的威嚴不要恐嚇我，
Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
35 我好能講話而不害怕；但是如今我並非如此。
eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
