約伯記 7
1 人生在世，豈不像服兵役﹖人的歲月，豈不像傭工的時日﹖
Diklai hman ah hlanghing hamla caempuei a om moenih a? A khohnin te kutloh kah khohnin banghui ni.
2 有如奴工切望陰涼，傭工期待工資：
Sal bangla hlipkhup a hloep tih kutloh bangla a bisai a lamtawn.
3 這樣，我也只有承受失意的歲月，為我注定的苦痛長夜。
Ka taengah a poeyoek la a hla ka pang van tih thakthaenah hlaem he kai hamla a khueh.
4 我臥下時說：「幾時天亮﹖」我起來時又說：「黑夜何時到﹖」我整夜輾轉反側，直到天亮。
Ka yalh tih, “Me vaengah nim ka thoh ve?” ka ti. Khoyin loh puh tih hlaemhmah duela yutnah khaw ka cung.
5 我的肉身以蛆蟲與泥皮為衣，我的皮膚破裂流膿。
Ka saa loh a rhit a bai, ka vin laipi tiknong khaw uet tih a tuei.
6 我的日月速於織梭，也因無希望而中斷。
Ka khohnin loh tampai lakah bawn tih lungli lungla la ngaiuepnah bawt.
7 請你記住：我的生命無非像一口氣，我的眼再也見不到幸福。
Ka hingnah mueihla he poek lah. Hnothen hmuh ham khaw ka mik loh mael voel mahpawh.
8 注目於我的，再也見不到我；你的眼看我時、我已不在了。
Kai aka so mik loh kai m'mae voel mahpawh. Na mik te kai soah om dae kai ka om voel pawh.
Cingmai loh haai tih cing, saelkhui la aka suntla rhoek tah ha mael tangloeng pawh. (Sheol h7585)
10 不再回家，本鄉也不認識他。
A im la koep mael pawt vetih a hmuen loh anih hmat voel mahpawh.
11 為此，我不能再閉口不言，我要吐露我心靈的憂愁，陳述我靈魂的苦楚。
Te dongah kai khaw ka ka tuem mahpawh. Ka mueihla khobing doela ka thui vetih. Ka hinglu khahing doela ka lolmang pueng ni.
12 我豈是海洋或海怪﹖你竟派遣警衛把守我。
Kai he tuipuei tuihnam tih nim kai soah thongim na khueh.
13 我若想：「我的床榻會寬慰我，我的臥舖會減輕我的痛苦。」
Ka soengca kai n'hloep bitni, ka thingkong loh ka kohuetnah te a phueih bitni ka ti.
14 你就以噩夢擾亂我，以異像驚嚇我。
Mueimang neh kai nan rhihyawp sak tih olphong neh kai nan let sak.
15 我的心靈寧願窒息，寧死不願受此苦痛。
Ka hinglu loh ka rhuhrhong lakah khaknah neh dueknah ni a. coelh.
16 我已筋疲力盡，活不下去。任憑我去罷! 因為我的日月僅是一口氣。
Ka kohnue coeng, kumhal duela ka hing mahpawh, kai he n'toeng laeh, ka khohnin khaw a honghi ni.
17 人算什麼，你竟如此顯揚他，將他置諸心頭，
Mebang hlanghing lae amah na pantai sak tih a taengah na lungbuei na khueh te.
18 天天早晨看護他，時刻不斷考察他﹖
Anih te mincang ah na cawh tih mikhaptok ah ni anih te na loepdak.
19 你到何時纔不注視我，而讓我輕鬆咽一下唾沫﹖
Balae tih kai lamloh na mangthong pawt eh? Ka timtui ka dolh hil kai nan rhael moenih.
20 監察人者啊! 我犯罪與你何干﹖為何叫我當你的箭靶，使我成為你的重擔﹖
Hlang aka kueinah nang taengah ka tholh tih balae ka saii? Balae tih kai he na kutnoek la nan khueh. Te dongah kai ham tah hnorhih la ka om coeng.
21 為何你不肯容忍我的過錯，寬赦我的罪惡﹖不久我將臥在塵土中，任你尋找我，我已不在了。
Te dongah ka boekoek he na phueih tih kai kathaesainah he nan khoe mai pawt lae? Laipi khuila ka yalh pawn ni. Kai na toem cakhaw ka om voel moenih,” a ti nah.
