< 約伯記 41 >
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 你豈能以鼻圈穿過牠的鼻子,以鉤子刺透牠的腮骨﹖
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 你豈能玩弄牠像玩弄小鳥,將牠縛著作你女兒的玩物﹖
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 將你的掌撫在牠身上罷! 若你想到惡鬥,決不敢再撫。
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 沒有一個勇敢的人敢觸犯牠,有誰還敢站立在牠前面呢﹖
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 論牠的四體百肢,我不能緘默;論牠的力量,我要說:沒有可與牠相比的。
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 牠的力量集中在牠的頸上,在牠面前,沒有不恐怖的。
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.