約伯記 4
1 特曼人厄里法次開始說：
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 人若和你講話，你能忍受嗎﹖但誰又能忍住不說﹖
«Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?
3 看，你曾勸戒過許多人，堅固過軟弱無能的人；
På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;
4 你的話扶起了跌倒的人，堅固了膝弱無力的人；
med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.
5 但是現今災禍一臨於你，你就萎靡不振；一接觸你，你就沮喪失意。
Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!
6 你敬畏天主之情，豈不是你的依靠﹖你完善的行為，豈不是你的希望﹖
Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.
7 請想：那有無辜者喪亡﹖那有正直者消逝﹖
Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?
8 照我所見：那播種邪惡的，必收邪惡；散佈毒害的，必收毒害。
Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;
9 天主一噓氣，他們即滅亡；一發怒氣，他們即消失。
dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.
10 獅吼豹嗥完全止息，幼獅的牙齒也被打碎；
Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;
11 壯獅因缺獵物而滅絕，牝獅幼子各自東西離散。
og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.
12 我竊聽到一句話，我耳聽見細語聲。
Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,
13 當人沉睡時，夜夢多幻象；
som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.
14 我恐怖戰慄，全身骨頭發抖。
Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;
15 寒風掠過我面，使我毛髮悚然。
ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;
16 他停立不動，但我不能辨其形狀；我面前出現形影，我聽見細微的聲音：
og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:
17 人豈能在天主前自以為義﹖在造他者前，自以為潔﹖
«Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?
18 看，他的僕役，他還不信；他的使者，他還歸罪，
Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -
19 何況那以泥屋為居所，以塵土為基礎的人! 他們為人踐踏，有如蠹蟲；
enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.
20 晨昏間即化為齏粉，永遠消亡而無人一顧。
Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.
21 幕索如已自斷，他們豈不是因缺少智慧而死亡﹖
Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»
