約伯記 30

1 但現今年紀小於我的人，都嘲笑我；這些人的父親，我都不屑於列在守我羊群的狗中。

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

2 他們的精力已經喪失，他們手臂的力量，對我還有何用﹖

Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

3 他們因貧乏和饑饉而消瘦，咀嚼曠野裏的草根，以及荒山野嶺所生的荊棘。

Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

4 他們由叢莽中採取鹹菜，以杜松根做自己的食物。

Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

5 人將他們由人群中逐出，在他們後面喊叫有如追賊；

Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

6 他們只得避居於深谷，住在山洞和岩穴中；

Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

7 在荊棘叢中哀歎，在葛藤下蝟縮。

Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

8 這些人都是流氓的後代，都是無名氏之子孫，由本國驅逐境外的。

[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

9 但現今我竟成了他們的歌謠，做了他們的話柄。

Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

10 他們因憎惡我而遠離我，竟任意向我臉上吐唾沫。

Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

11 他們解開了韁繩以攻擊我，在我面前除掉了轡頭。

A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

12 下流之輩在我右邊起來，向我投擲石頭，築成一條使我喪亡的路。

Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

13 他們破壞了我的道路，使我跌仆，卻沒有人阻止他們。

Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

14 他們由寬大的缺口進入，輾轉於廢墟之中。

Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

15 恐怖臨於我身，我的尊榮如被風吹散，我的救恩如浮雲逝去。

Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

16 現今我的心神已頹廢，憂患的日子不放鬆我。

A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

17 夜間痛苦刺透我骨，我的脈絡都不得安息。

W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

18 天主以大力抓住我的衣服，握緊我長衣的領口，

Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

19 將我投入泥中，使我變成灰土。

Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

20 天主啊! 我向你呼號，你不回答我；我立起來，你也不理睬我。

Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

21 你對我變成了暴君，用你有力的手迫害我。

Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

22 你將我提起，乘風而去，使我在狂風中飄搖不定。

Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

23 我知道你要導我於死亡，到眾生聚集的家鄉。

Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

24 若窮人遇到不幸向我求救，我豈不伸手去援助他﹖

Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

25 他人遭難，我豈沒有流淚﹖人窮乏，我的心豈沒有憐憫﹖

Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

26 我希望幸福，來的卻是災禍；我期待光明，黑暗反而來臨。

Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

27 我內心煩惱不安，痛苦的日子常臨於我。

Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

28 我憂悶而行，無人安慰我，我要在集會中起立喊冤。

Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 我成了豺狼的兄弟，成了駝鳥的伴侶。

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

30 我的皮膚變黑，我的骨頭因熱灼焦，

Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

31 我的琴瑟奏出哀調，我的簫笛發出哭聲。

Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.