約伯記 29
1 約伯繼續他的言論說：
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 誰能賜我似以前的歲月，像以往天主護守我的時日呢﹖
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 那時他的燈，光照在我頭上，藉他的光明，我走過黑暗。
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 惟願我如壯年之時，那時天主護佑我的帳幕；
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 全能者與我相偕，我的子女環繞著我；
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 那時我以奶油洗腳，崖石流油成河。
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 當我走出城門，在市井設我座位之時，
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 少年人看見我都迴避，老年人都起身站立；
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 王侯停止講話，用手堵住自己的口；
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 首領不敢出聲，舌頭緊貼上顎。
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 凡有耳聽見我的，必稱我有福；凡有眼看見我的，都必稱讚我。
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 因為我援助了呼救的窮人，和無依無靠的孤兒。
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 那受喪亡之痛的人稱謝我，我使寡婦的心歡樂。
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 我披上正義，正義就如我衣；我的公正，猶如我的長袍和冠冕。
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 我作了盲人的眼，跛者的腳。
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 我成了窮人之父，我調查過素不相識者的案件。
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 我打碎惡人的燎牙，由他牙齒中奪出了獵物。
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 我心想：我必壽終正寢，我的壽數必如塵沙。
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 我的根蔓延到水邊，夜間甘露落在我的枝葉上。
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 我的榮耀不斷更新，我手中的弓日新月異。
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 聽我講話的人，屏息等待，靜聽我的指教。
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 我講話之後，無人再敢講話，我的話像水珠滴在他們身上。
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 他們期待我如望甘霖，張著大口如渴盼春雨。
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 我向他們微笑，他們不敢相信；我和善的面容，他們必不放過。
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 我為他們選擇了道路，身居前導，一如立在軍中的君王；我引他們到那裏，他們就去。
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
