約伯記 29
1 約伯繼續他的言論說：
Muling nagsalita si Job at sinabi,
2 誰能賜我似以前的歲月，像以往天主護守我的時日呢﹖
“O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,
3 那時他的燈，光照在我頭上，藉他的光明，我走過黑暗。
nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.
4 惟願我如壯年之時，那時天主護佑我的帳幕；
O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,
5 全能者與我相偕，我的子女環繞著我；
nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,
6 那時我以奶油洗腳，崖石流油成河。
nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!
7 當我走出城門，在市井設我座位之時，
Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,
8 少年人看見我都迴避，老年人都起身站立；
natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.
9 王侯停止講話，用手堵住自己的口；
Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.
10 首領不敢出聲，舌頭緊貼上顎。
Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.
11 凡有耳聽見我的，必稱我有福；凡有眼看見我的，都必稱讚我。
Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin
12 因為我援助了呼救的窮人，和無依無靠的孤兒。
dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.
13 那受喪亡之痛的人稱謝我，我使寡婦的心歡樂。
Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.
14 我披上正義，正義就如我衣；我的公正，猶如我的長袍和冠冕。
Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.
15 我作了盲人的眼，跛者的腳。
Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.
16 我成了窮人之父，我調查過素不相識者的案件。
Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.
17 我打碎惡人的燎牙，由他牙齒中奪出了獵物。
Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.
18 我心想：我必壽終正寢，我的壽數必如塵沙。
Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.
19 我的根蔓延到水邊，夜間甘露落在我的枝葉上。
Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.
20 我的榮耀不斷更新，我手中的弓日新月異。
Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;
21 聽我講話的人，屏息等待，靜聽我的指教。
Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.
22 我講話之後，無人再敢講話，我的話像水珠滴在他們身上。
Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.
23 他們期待我如望甘霖，張著大口如渴盼春雨。
Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.
24 我向他們微笑，他們不敢相信；我和善的面容，他們必不放過。
Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.
25 我為他們選擇了道路，身居前導，一如立在軍中的君王；我引他們到那裏，他們就去。
Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.
