約伯記 29

1 約伯繼續他的言論說：

Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

2 誰能賜我似以前的歲月，像以往天主護守我的時日呢﹖

Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

3 那時他的燈，光照在我頭上，藉他的光明，我走過黑暗。

Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

4 惟願我如壯年之時，那時天主護佑我的帳幕；

Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

5 全能者與我相偕，我的子女環繞著我；

Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

6 那時我以奶油洗腳，崖石流油成河。

Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 當我走出城門，在市井設我座位之時，

Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

8 少年人看見我都迴避，老年人都起身站立；

Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

9 王侯停止講話，用手堵住自己的口；

Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

10 首領不敢出聲，舌頭緊貼上顎。

Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

11 凡有耳聽見我的，必稱我有福；凡有眼看見我的，都必稱讚我。

Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

12 因為我援助了呼救的窮人，和無依無靠的孤兒。

Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

13 那受喪亡之痛的人稱謝我，我使寡婦的心歡樂。

Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

14 我披上正義，正義就如我衣；我的公正，猶如我的長袍和冠冕。

Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

15 我作了盲人的眼，跛者的腳。

Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

16 我成了窮人之父，我調查過素不相識者的案件。

Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

17 我打碎惡人的燎牙，由他牙齒中奪出了獵物。

I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

18 我心想：我必壽終正寢，我的壽數必如塵沙。

Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

19 我的根蔓延到水邊，夜間甘露落在我的枝葉上。

Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

20 我的榮耀不斷更新，我手中的弓日新月異。

Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

21 聽我講話的人，屏息等待，靜聽我的指教。

Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

22 我講話之後，無人再敢講話，我的話像水珠滴在他們身上。

Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

23 他們期待我如望甘霖，張著大口如渴盼春雨。

Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

24 我向他們微笑，他們不敢相信；我和善的面容，他們必不放過。

[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

25 我為他們選擇了道路，身居前導，一如立在軍中的君王；我引他們到那裏，他們就去。

Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.