約伯記 29
1 約伯繼續他的言論說：
Maka Ayub melanjutkan uraiannya:
2 誰能賜我似以前的歲月，像以往天主護守我的時日呢﹖
"Ah, kiranya aku seperti dalam bulan-bulan yang silam, seperti pada hari-hari, ketika Allah melindungi aku,
3 那時他的燈，光照在我頭上，藉他的光明，我走過黑暗。
ketika pelita-Nya bersinar di atas kepalaku, dan di bawah terang-Nya aku berjalan dalam gelap;
4 惟願我如壯年之時，那時天主護佑我的帳幕；
seperti ketika aku mengalami masa remajaku, ketika Allah bergaul karib dengan aku di dalam kemahku;
5 全能者與我相偕，我的子女環繞著我；
ketika Yang Mahakuasa masih beserta aku, dan anak-anakku ada di sekelilingku;
6 那時我以奶油洗腳，崖石流油成河。
ketika langkah-langkahku bermandikan dadih, dan gunung batu mengalirkan sungai minyak di dekatku.
7 當我走出城門，在市井設我座位之時，
Apabila aku keluar ke pintu gerbang kota, dan menyediakan tempat dudukku di tengah-tengah lapangan,
8 少年人看見我都迴避，老年人都起身站立；
maka ketika aku kelihatan, mundurlah orang-orang muda dan bangkitlah orang-orang yang sudah lanjut umurnya, lalu tinggal berdiri;
9 王侯停止講話，用手堵住自己的口；
para pembesar berhenti bicara, dan menutup mulut mereka dengan tangan;
10 首領不敢出聲，舌頭緊貼上顎。
suara para pemuka membisu, dan lidah mereka melekat pada langit-langitnya;
11 凡有耳聽見我的，必稱我有福；凡有眼看見我的，都必稱讚我。
apabila telinga mendengar tentang aku, maka aku disebut berbahagia; dan apabila mata melihat, maka aku dipuji.
12 因為我援助了呼救的窮人，和無依無靠的孤兒。
Karena aku menyelamatkan orang sengsara yang berteriak minta tolong, juga anak piatu yang tidak ada penolongnya;
13 那受喪亡之痛的人稱謝我，我使寡婦的心歡樂。
aku mendapat ucapan berkat dari orang yang nyaris binasa, dan hati seorang janda kubuat bersukaria;
14 我披上正義，正義就如我衣；我的公正，猶如我的長袍和冠冕。
aku berpakaian kebenaran dan keadilan menutupi aku seperti jubah dan serban;
15 我作了盲人的眼，跛者的腳。
aku menjadi mata bagi orang buta, dan kaki bagi orang lumpuh;
16 我成了窮人之父，我調查過素不相識者的案件。
aku menjadi bapa bagi orang miskin, dan perkara orang yang tidak kukenal, kuselidiki.
17 我打碎惡人的燎牙，由他牙齒中奪出了獵物。
Geraham orang curang kuremuk, dan merebut mangsanya dari giginya.
18 我心想：我必壽終正寢，我的壽數必如塵沙。
Pikirku: Bersama-sama dengan sarangku aku akan binasa, dan memperbanyak hari-hariku seperti burung feniks.
19 我的根蔓延到水邊，夜間甘露落在我的枝葉上。
Akarku mencapai air, dan embun bermalam di atas ranting-rantingku.
20 我的榮耀不斷更新，我手中的弓日新月異。
Kemuliaanku selalu baru padaku, dan busurku kuat kembali di tanganku.
21 聽我講話的人，屏息等待，靜聽我的指教。
Kepadakulah orang mendengar sambil menanti, dengan diam mereka mendengarkan nasihatku.
22 我講話之後，無人再敢講話，我的話像水珠滴在他們身上。
Sehabis bicaraku tiada seorangpun angkat bicara lagi, dan perkataanku menetes ke atas mereka.
23 他們期待我如望甘霖，張著大口如渴盼春雨。
Orang menantikan aku seperti menantikan hujan, dan menadahkan mulutnya seperti menadah hujan pada akhir musim.
24 我向他們微笑，他們不敢相信；我和善的面容，他們必不放過。
Aku tersenyum kepada mereka, ketika mereka putus asa, dan seri mukaku tidak dapat disuramkan mereka.
25 我為他們選擇了道路，身居前導，一如立在軍中的君王；我引他們到那裏，他們就去。
Aku menentukan jalan mereka dan duduk sebagai pemimpin; aku bersemayam seperti raja di tengah-tengah rakyat, seperti seorang yang menghibur mereka yang berkabung."
