Papholawk 12
1 Hathnukkhu kalvan vah kalenpounge mitnout teh ka hmu. Napui buet touh ni kanî a kho teh, thapa hah a coungroe teh, Âsi hlaikahni touh kaawm e bawilukhung a kâmuk e hah ka hmu.
I ukazał się cud wielki na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, a księżyc pod nogami jej, a na głowie jej była korona z dwunastu gwiazd;
2 Hote napui ni camo a vawn teh capa khe hanelah a von a pataw toung dawkvah a hram ki.
A będąc brzemienna, wołała pracując ku porodzeniu i męczyła się, aby porodziła.
3 Hahoi kalvan vah alouke mitnout hah bout ka hmu. Lû sari touh hoi ki hra touh kaawm niteh a lû dawk bawilukhung sari touh kâmuk e ka palingpak e khorui buet touh ka hmu.
I ukazał się drugi cud na niebie, a oto smok wielki rydzy, mając siedm głów i rogów dziesięć, a na głowach jego siedm koron;
4 A mai ni kalvan Âsi pung thum pung touh a sawn teh talai lah a tâkhawng. Hote khorui ni capa ka khe han coungkacoe kaawm e napui hmalah a kangdue teh, capa a khe torei payawp hanelah a ring.
A ogon jego ciągnął trzecią część gwiazd niebieskich i zrzucił je na ziemię; a smok on stanął przed niewiastą, która miała porodzić, aby skoro by porodziła, pożarł dziecię jej.
5 Hote napui ni miphun pueng sum sonron hoi ka uk hane ca tongpa hah a khe. Hote capa teh Cathut koehoi amae bawitungkhung koevah tawm lah ao.
I urodziła syna, mężczyznę, który ma rządzić wszystkie narody laską żelazną; i porwane jest dziecię jej do Boga i do stolicy jego,
6 Hote napui teh thingyei kahrawngum vah a yawng. Hote hmuen koe hnin 1260 touh khetyawt hanelah Cathut ni a rakueng pouh e hmuen ao.
A niewiasta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce od Boga zgotowane, aby ją tam żywiono przez dni tysiąc dwieście i sześćdziesiąt.
7 Hathnukkhu kalvan vah tarankâtuknae ao. Maikel hoi ama e kalvantami ni khorui hah a tuk awh. Khorui ni amae hnukkâbangnaw hoi bout a tuk awh ei, tâ awh hoeh.
I stała się bitwa na niebie. Michał i Aniołowie jego potykali się z smokiem, smok się też potykał i aniołowie jego.
8 Kalvan haiyah ahnimouh o nahane hmuen awm hoeh toe. Het talai van pueng ka dum ni teh, kahraimathout tie Setan,
Ale nie przemogli, ani miejsce ich dalej znalezione jest na niebie.
9 ayan e tahrun karuem tie khorui teh talai vah tâkhawng lah ao toe. Ahni hoi ahnie a hnukkâbangnaw pueng hai tâkhawng lah ao.
I zrzucony jest smok wielki, wąż on starodawny, którego zowią dyjabłem i szatanem, który zwodzi wszystek okrąg świata; zrzucony jest na ziemię i aniołowie jego z nim są zrzuceni.
10 Hathnukkhu kalvan vah kacaipounge lawk ni, maimae Cathut uknaeram hoi ahnie Khrih e bahu teh a kamnue toe. Bangkongtetpawiteh maimae hmaunawnghanaw hah Cathut hmalah karum khodai yon kapen e taran teh tâkhawng lah ao toe.
I słyszałem głos wielki mówiący na niebie: Terazci się stało zbawienie i moc, i królestwo Boga naszego, i zwierzchność Chrystusa jego, iż zrzucony jest oskarżyciel braci naszych, który na nich skarżył przed oblicznością Boga naszego we dnie i w nocy.
11 Hmaunawnghanaw teh tuca e thi lahoi hai, amamouh ni lawkpanuesaknae a lawk lahoi hai a tâ awh teh, due ditouh amamae hringnae lungpataw awh hoeh.
Ale go oni zwyciężyli przez krew Baranka i przez słowa świadectwa swego, a nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci.
12 Hatdawkvah kalvannaw hoi kalvan kaawm e naw konawm awh haw. Talai hoi tuipuinaw teh yawthoe lah ao awh. Bangkongtetpawiteh kahraimathout teh amae tueng younca doeh kaawm toe tie a panue dawkvah puenghoi a lungkhuek laihoi nangmouh koe a kum toe telah dei e hah ka thai.
Przetoż rozweselcie się nieba! i wy, którzy mieszkacie na nich. Biada mieszkającym na ziemi i na morzu! iż zstąpił dyjabeł do was, mając wielki gniew, wiedząc, iż krótki czas ma.
13 Khorui ni talai van tâkhawng lah ka o toe tie a kâpanue dawkvah ca tongpa ka khe e napui hah a rektap.
A gdy wiedział smok, iż był zrzucony na ziemię, prześladował niewiastę, która była porodziła mężczyznę.
14 Hatei hote napui ni kahrawng e thingyei yawn, amae a hmuen koe a kamleng thai nahanlah kalenpounge mataw rathei kahni touh poe lah ao. Hote napui teh tahrun hmalah hoi a hlout teh hote hmuen koe kum thum touh hoi tangawn khetyawt e lah ao.
I dano niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, aby leciała od obliczności wężowej na pustynię, na miejsce swoje, gdzie by ją żywiono przez czas i czasy, i połowę czasu.
15 Tahrun ni hote napui hah tui pâyo sak hanelah, hote napui hnuk lahoi tui hah palangpui patetlah a kâko hoi a khu teh a tâco sak.
I wypuścił wąż z gęby swojej za niewiastą wodę jako rzekę, chcąc sprawić, aby ją rzeka porwała.
16 Hatei talai ni amae a kâko a ang teh khorui kâko hoi patha lah kaawm e tuipui hah a padoun.
Ale ziemia ratowała niewiastę; i otworzyła ziemia usta swoje, i wypiła rzekę, którą był wypuścił smok z gęby swojej.
17 Hattoteh khorui ni hote napui koe puenghoi a lungkhuek teh Cathut e kâpoelawknaw ka tarawi e taminaw hoi Jisuh Khrih e lawkpanuesaknae lah kaawm e hote napui e catoun thung hoi kacawiraenaw hoi tarankâtuk hanelah a kamthaw teh,
I rozgniewał się smok na niewiastę, i poszedł, aby walczył z drugimi z nasienia jej, którzy zachowują przykazania Boże i mają świadectwo Jezusa Chrystusa. I stanąłem na piasku morskim.
