< Sam 94 >
1 Kasakkung: Panuekhoeh Oe BAWIPA Cathut, moipathungnae katawnkung, Oe Cathut moipathungnae katawnkung, ang haw.
HERRE, du Hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;
2 Talai taminaw lawkcengkung, thaw haw, ka kâoupnaw hah moipathung haw.
staa op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!
3 Oe BAWIPA, tamikathoutnaw teh nâtotouh ne, nâtotouh ne a lunghawi awh han vai.
Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?
4 A ngai patetlah lawk a dei awh teh, a lawk a hram awh teh, nâtotouh ne a kâoup awh han vai.
De fører tøjlesløs Tale, hver Udaadsmand ter sig som Herre;
5 Oe BAWIPA, na taminaw hah a pacekpahlek awh teh, nange râw hah a rektap awh.
de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;
6 Lahmainu hoi imyinnaw hah a thei awh teh, na pa kaawm hoeh e naw hah ouk a thei awh.
de myrder Enke og fremmed, faderløse slaar de ihjel;
7 BAWIPA ni hmawt mahoeh, Jakop Cathut ni hai panuek mahoeh ati awh.
de siger: »HERREN kan ikke se, Jakobs Gud kan intet mærke!«
8 Maya thung dawk e tamipathunaw, panuek awh haw, Nâtuek maw na lungang awh han vai.
Forstaa dog, I Taaber blandt Folket! Naar bliver I kloge, I Daarer?
9 Thainae hnâ kasakkung ni thai mahoeh ou. Mit kasakkung ni hmawt mahoeh ou.
Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?
10 Miphunnaw kacangkhaikung hoi panuenae kacangkhaikung ni panuek mahoeh ou.
Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?
11 BAWIPA ni taminaw e pouknae banghai bang hoeh e hah a panue.
HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.
12 Oe BAWIPA, na kâlawk dawk hoi na cangkhai teh, na yue e naw teh a yawkahawi e lah ao.
Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov
13 Tamikathout hanelah tangkom tai hoehroukrak, runae dawk hoi na kâhat sak thai mahoeh.
for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;
14 Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni a taminaw hah hnoun mahoeh, a râw takhoe mahoeh.
thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.
15 Hatei, tamikalan koe lawkcengnae ban vaiteh, a lungthin kalan e pueng ni a tarawi awh han.
Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.
16 Yonnae kasaknaw taran hanelah apimouh kai hanlah ka thaw han. Payonnae kasaknaw taran hanelah apimaw kai yueng lah kangdout han.
Hvo staar mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udaadsmænd?
17 BAWIPA teh kabawmkung lah awm hoeh pawiteh, duem onae koe ka hringnae yout kahmat han doeh toe.
Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.
18 Kangduenae hawihoeh ka tet pawiteh, Oe BAWIPA, na lungmanae ni na kuet han.
Naar jeg tænkte: »Nu vakler min Fod«, støtted din Naade mig, HERRE;
19 Ka lung mak pathu navah, lung na pahawinae ni ka lung ahawi sak.
da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.
20 Payonnae bawitungkhung, hawihoehnae phung hai a sak awh e teh, nang hoi kâhuiko thai han vaimoe.
Staar du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?
21 Ayânaw hringnae taranlahoi a kâhmo teh, yonnae ka tawn hoeh naw hah yon a pen awh.
Jager de end den retfærdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,
22 Hatei, BAWIPA teh ka kânguenae doeh. Ka Cathut teh ka lungsong doeh.
HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;
23 A payonnae hah amamouh lathueng phat sak nateh, hawihoehnae a sak awh lahun nah koung a tâtueng awh han. BAWIPA maimae Cathut ni koung a tâtueng awh han.
han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.