< Sam 37 >
1 Kathutkung: Devit Thoenae kasaknaw kecu dawk lungmathoe hoi awm hanh awh. Payonnae kasaknaw hai ut awh hanh.
Von David. / Arge laß nicht zum Eifer dich reizen, / Alle die Frevler beneide nicht!
2 Bangkongtetpawiteh, phokahring patetlah palang kamyai awh vaiteh, anhna kahring patetlah palang a due awh han.
Denn wie Gras verschwinden sie eilend / Und verwelken wie grünes Kraut.
3 BAWIPA kâuep nateh, hawinae hah sak haw. Ram thung awm nateh, yuemkamcunae hah hringkhaih.
Baue auf Jahwe und handle gut, / Bleibe im Lande und pflege Treue!
4 BAWIPA dawk konawm haw. Na lungngai e hah na poe han.
So wirst du Wonne an Jahwe haben, / Der dir gewährt deines Herzens Wunsch.
5 Na lamthung hah BAWIPA koe poe haw, ama kâuep haw, ama ni a sak han.
Gründe auf Jahwe dein Lebenslos, / Traue auf ihn, denn er macht's wohl!
6 Na lannae teh angnae patetlah tâcawt sak vaiteh, na kângingnae hah kanîthun patetlah ao sak han.
Er läßt deine Unschuld wie Morgenlicht leuchten / Und dein Recht wie die Mittagshelle.
7 BAWIPA dawk kâhat nateh, lungsaw laihoi ring haw. Amamae lamthung dawk tânae kahmawtnaw kecu dawk thoseh, thoenae a noe e naw dawk a kâvoe awh kecu dawk thoseh, na lungmathout hanh.
Duldergleich sei stille zu Jahwe und harre sein! / Entrüste dich nicht über den, der Glück hat, / Über den Mann, der Ränke verübt!
8 Na lungphuen sak hanh, lungkhueknae cettakhai haw. Lungmathoe hoi awm hanh. Hot ni teh, hawihoehnae koe doeh na hrawi.
Halt dich vom Zorne zurück, laß fahren den Grimm! / Erhitze dich nicht, es führt nur zum Bösen!
9 Bangtelah tetpawiteh, thoenae kasaknaw teh, raphoe lah ao awh han. Hatei, BAWIPA ka ngaihawi e naw ni, talai heh râw lah a coe awh han.
Denn Frevler werden ausgerottet; / Die aber Jahwes harren, die erben das Land.
10 Bangtelah tetpawiteh, tamikathoutnaw teh dongdengca dawk awm awh mahoeh toe. Bokheiyah, a onae hmuen koe kahawicalah na tawng han, hatei, awm mahoeh toe.
Wartest du nur ein Weilchen, so ist der Frevler nicht mehr. / Nach seiner Stätte siehst du dich um: er ist dahin!
11 Hatei, a lungkanem e ni talai râw a coe vaiteh, kapap e roumnae dawk a lunghawi awh han.
Die Dulder werden das Land ererben / Und sich erfreuen der Fülle des Heils.
12 Tamikathout ni tamikalan a youk teh, a hâkam a kata sin.
Saat des Unheils sinnet der Böse, / Fletscht seine Zähne gegen den Frommen.
13 Hatei, Bawipa ni tamikathout teh a panui sin. Bangkongtetpawiteh, ahnimae hnin ka tho hane hah a panue.
Doch Adonái lachet sein, / Denn er siehet: es kommt sein Tag.
14 Mathoe hoi kavoutthoupnaw kamlei sak hane hoi, kalan lah kahringnaw thei hanelah, tamikathoutnaw ni amamae tahloi sut a rayu awh teh, licung sut a sawn awh toe.
Gottlose zücken das Schwert und spannen den Bogen, / Um den Armen und Dürftigen zu fällen, / Um hinzumorden, die redlich wandeln.
15 Hatei, amamae tahloi teh amamae lung dawk kâen vaiteh, ahnimae licung teh khoe lah ao han.
Doch ihnen ins Herz wird dringen ihr Schwert, / Und ihre Bogen werden zerbrochen.
16 Tamikathout ni tawnta e hlak, tamikalan ni younca a tawn e ahawihnawn.
Trägt der Gerechte auch wenig davon, / Besser ist's immer als vieler Frevler Güterfülle.
17 Bangtelah tetpawiteh, tamikathout e kut teh khoe lah awm vaiteh, tamikalan e kut teh BAWIPA ni a kabawp han.
Denn der Frevler Arm wird zerbrochen, / Aber die Frommen stützt Jahwe.
18 BAWIPA ni tamikalannaw e hnin a panue pouh teh, a coe awh e râw teh a yungyoe kangning e doeh.
Jahwe kennt der Redlichen Tage, / Und ihr Besitz wird ewig bestehn.
19 Ahnimouh teh, atueng mathoe nahaiyah, yeirai phawt awh mahoeh. Takang tue nahaiyah, a von a paha awh han.
Nicht leiden sie Mangel in böser Zeit, / In den Tagen des Hungers werden sie satt.
20 Hatei, tamikathout teh a kahma han. BAWIPA e tarannaw teh, ka sungren e phokahring patetlah kahmat awh vaiteh, hmaikhu lah a pâyam awh vaiteh a kahma awh han.
Kläglich kommen die Frevler um; / Wie der Auen Pracht sind Jahwes Feinde: / Sie schwinden dahin wie der Rauch, sie schwinden.
21 Tamikathout niteh, a cawi e patho hoeh toe. Hatei, tamikalan niteh, a pahren teh a poe.
Lehnt der Frevler, so zahlt er nicht, / Der Gerechte aber tut wohl und gibt.
22 Bangtelah tetpawiteh, yawhawi poe lah kaawmnaw ni talai râw a coe awh han. Thoebo lah kaawmnaw teh raphoe lah ao awh han.
Denn seine Gesegneten erben das Land, / Doch seine Verfluchten werden zunichte.
23 Tamikalannaw e khoktabei teh BAWIPA ni a caksak teh, a ceinae lamthung hah a ngai pouh.
Menschen tun feste Schritte mit Jahwes Hilfe, / Wenn ihr Wandel ihm wohlgefällt.
24 A tâlaw nakunghai, poutnae koe phat mahoeh. Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni ahnie kut a kuet pouh.
Mögen sie wanken — sie stürzen nicht, / Denn Jahwe stützt ihre Hände.
25 Thoundoun lah ka o teh ka matawng toe. Tamikalan ceitakhai e ka hmawt boihoeh. A ca catounnaw kutdaw lah ao e ka hmawt boihoeh.
Nie hab ich als Knabe noch später im Alter / Den Frommen verlassen gesehn / Und seine Kinder betteln um Brot.
26 Ayâ a lungma teh, a cawi sak dawkvah, a ca catounnaw teh yawhawinae a coe awh.
Allezeit tut er wohl und leihet, / Und seine Nachkommen werden zum Segen.
27 Yonnae cettakhai nateh, hawinae sak nateh, hete ram dawk pou awm haw.
Sei fern vom Bösen und tue das Gute, / So wirst du immerdar wohnen bleiben.
28 Bangkongtetpawiteh, BAWIPA ni kângingnae hah a lungpataw. A tamikathoungnaw cettakhai boihoeh. Lungmawng lah pou ao sak.
Jahwe liebt ja das Recht / Und verläßt seine Frommen nicht; er schützt sie auf immer. / Doch der Frevler Geschlecht wird ausgerottet.
29 Tamikalan ni ram heh râw lah a coe vaiteh, a thung vah kho pou a sak awh han.
Die Gerechten erben das Land / Und wohnen darin auf ewig.
30 Tamikalan e pahni ni lungangnae lawk a dei teh, a lai ni kângingnae hah a pâpho.
Preis der Weisheit verkündet der Fromme, / Und seine Zunge redet, was recht.
31 A Cathut e kâlawk teh a lungthin thung ao dawkvah, a cei toteh tâlaw mahoeh.
Seines Gottes Gesetz ruht ihm im Herzen, / Und seine Schritte wanken nicht.
32 Tamikathout ni tamikalan a pawp teh, thei hanelah ouk a tawng.
Zu verderben den Frommen, lauert der Frevler: / Er sucht ihn zu töten.
33 Hatei, BAWIPA ni ahnie kut dawk tamikalan hah tâkhawng mahoeh. Lawkceng lah ao nakunghai yonpen lah awm mahoeh.
Doch Jahwe gibt ihn seiner Hand nicht preis, / Er spricht ihn nicht schuldig, wenn Menschen ihn richten.
34 BAWIPA hah ring haw. A lamthung hah dawn haw. Hete ram coe hanelah, na tawmrasang han. Tamikathoutnaw koung raphoe lah ao e hah na hmu han.
Klammre dich an Jahwe, halt ein seinen Weg: / Er wird dich erhöhn, daß du erbest das Land. / Der Frevler Vernichtung siehst du mit an.
35 Tamikathout hoi tamitongthoenaw teh, ung e thingkung patetlah, hluthlut a naw awh e hah ka hmu toe.
Reckenhaft kühn sah ich einen Frevler; / Er spreizte sich stolz wie ein grünender Baum.
36 Hatei, a due teh, khenhaw! ahni teh awm hoeh toe. Bokheiyah, ka tawng eiteh, hmu hane awm hoeh toe.
Man ging vorüber: er war nicht mehr. / Als ich ihn suchte — er fand sich nicht.
37 Kuepnae hah pouk nateh, lannae hah lueplueppouk haw. Bangkongtetpawiteh, hmâ lah a coe hane teh, lungmawngnae doeh.
Schau auf den Frommen, sieh den Redlichen an: / Nachkommen empfängt der Friedensmann.
38 Hatei, tamikayonnaw teh, koung raphoe lah awm vaiteh, tamikathoutnaw ni a coe hane haiyah, raphoenae hah doeh.
Die Frevler jedoch werden alle vertilgt, / Der Bösen Geschlecht wird ausgerottet.
39 Tamikalan rungngangnae teh, BAWIPA koehoi doeh. Ahni teh runae tueng nah kânguenae im doeh.
Treu schirmt Jahwe die Gerechten; / Er ist ihre Schutzwehr zur Zeit der Not.
40 BAWIPA ni kabawm vaiteh, a rungngang han. Ama a kâuep dawkvah, tamikathoutnaw thung hoi a rasa teh ouk a rungngang.
Es hilft ihnen Jahwe und rettet sie; / Er rettet sie von den Frevlern und steht ihnen bei; / Denn sie trauen auf ihn.