Cingthuilawk 14
1 A lungkaang e napui ni teh a im hah a sak, hatei ka pathu e ni teh amae kut hoi ouk a raphoe.
Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
2 Kalanlah ka hring e ni BAWIPA a bari, hatei a hringnae ka longkawi e ni teh a dumdam.
Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
3 Tamipathu e pahni dawk kaisuenae bongpai ao, hatei tamilungkaang e pahni ni teh kânguenae a poe.
I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
4 Maitotan ohoehnae koe maito im a thoung, hatei moikapap pungnae teh maitotha dawk doeh ao.
Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
5 Yuemkamcu e ka panuekkhaikung teh laithoe dei hoeh, hatei kapanuekkhaikung kaphawk ni doeh laithoe ouk a dei.
Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
6 Ka dudam e tami ni teh lungangnae ka tawng nakunghai hmawt mahoeh, hatei kathaipanueknaw hanelah teh panuenae heh ayawica.
Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
7 A pahni panuenae na hmu hoeh toteh, tamipathu teh cettakhai yawkaw.
Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
8 Ma e coungnae panue e heh poukthainae ka tawn e lungangnae doeh, hatei tamipathunaw e pathunae teh dumnae doeh.
Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
9 Tamipathu ni teh yonnae a panuikhai, hatei tamikalannaw koe ngaikhainae ao.
Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
10 Lungthin patawnae heh lungthin ni doeh a panue, ayânaw ni teh lunghawinae hai hmawngkhai katang hoeh.
Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
11 Tamikathout imthung teh ka rawk han doeh, hatei tamikalan e rim teh a kamhlawng han.
Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
12 Tami pouknae lahoi teh lam kalan lah a kamcu eiteh, apoutnae koe lah duenae koe ka phat e lam hai ao.
Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
13 Panui lahun nahai lung a mathoe teh, panuinae a poutnae heh lungmathoenae lah a coung thai.
Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
14 Lungthin hoi hnuklah ka ban e teh, ama ngainae hoi a kawi han, hatei tamikahawi teh hot patet e lathueng vah ao dawkvah a lunghawi han.
Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
15 Kamawngrame ni dei e pueng a yuem awh, hatei kâhruetcuet e tami ni teh a cei nahane lamthung kahawicalah a pouk.
Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
16 Tamilungkaang ni teh a taki dawkvah yonnae hah a roun, hatei tamipathu ni teh amahoima a kâyuem teh a taran a hawi sak.
Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
17 Tami lungkaduem teh pathu laihoi a kâroe, hatei tamikathout e noenae teh hmuhmanae doeh.
Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
18 Kamawngrame e coe e teh pathunae doeh, hatei kho ka pouk e teh panuenae kâmuksak lah ao.
Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
19 Tamikahawi teh tamikahawi hmalah a tabut vaiteh, tamikathout teh tamikalan e takhang koe a tabut han.
Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
20 Tamikathout teh a imri ni hai a hmuhma, hatei tami ka tawnta ni hui moi a tawn.
Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
21 A imri ka dudam e teh tamikayon doeh, hatei tamimathoe ka pahren e teh a lungkahawi e lah ao.
Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
22 Hnokathout ka pouk e teh lam a phen toung nahoehmaw, hatei lungmanae hoi lawkkatang teh hawinae kapouknaw hane doeh.
Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
23 Tawknae pueng dawk meknae ao teh, pahni hoi dei rumram e teh voutnae doeh.
Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
24 Tamilungkaangnaw e bawilukhung teh tawntanae doeh, hatei tamipathu pathunae hateh a pathunae doeh.
Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
25 Kapanuekkhaikung katang ni teh hringnae a rungngang, hatei kapanuekkhaikung kaphawk ni teh laithoe ouk a dei.
Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
26 BAWIPA takinae dawkvah a taranhawi laihoi a tha ao teh, a canaw ni kânguenae a pang awh han.
Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
27 BAWIPA takinae teh hringnae tuiphuek lah ao teh, duenae karap dawk hoi kamlang sakkung lah ao.
Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
28 Tamimaya koe siangpahrang barinae ao teh, tami younca koe e ukkung teh rawkphainae doeh.
Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
29 A lung kasawe ni thaipanueknae a tawn, hatei tami lungkaduem e teh pathu tawmrasangnae doeh.
Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
30 Lungthin damnae teh tak hanelah hringnae lah ao teh utsinnae teh hru ka rawk sakkung doeh.
Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
31 Tamimathoe repcoungroe e teh ama kasakkung dudam e lah ao, hatei kasakkung ka bari e ni tami kavoutthoupnaw pahrennae a tawn.
Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
32 Tamikathout teh a thoenae ni letlang a pâlei teh, tamikalan teh a duenae koe kânguenae a tawn.
I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
33 Thaipanueknae katawnnaw lungthin dawk lungangnae ao, hatei tamipathu e lungthung kaawm e teh kamnue sak lah ao toe.
I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
34 Lannae ni miphun a tawmrasang, hatei yonnae teh tami pueng hanelah min mathoenae doeh.
Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
35 Tamilungkaang okhai e teh siangpahrang ni a ngai pouh, hatei yeirai ka po sakkung koe a lung ouk a khuek
Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
