< Job 8 >
1 Shuhi tami Bildad ni a pathung teh,
Entonces Bildad el Suhita habló y dijo:
2 Nâsittouh maw he e hnonaw heh dei han, na pahni dawk hoi ka tâcawt e lawk hah athakaawme kahlî patetlah ao han.
“¿Cuánto tiempo más seguirás hablando así? Las palabras que salen de tu boca son un montón de aire caliente!
3 Cathut ni kalan hoeh lah lawk a ceng boimaw, nahoeh pawiteh, Athakasaipounge ni, lannae a kamlang takhai boimaw.
¿Pervierte Dios la justicia? ¿Acaso el Todopoderoso pervierte lo que es justo?
4 Na capanaw ni ama taranlahoi yon awh pawiteh, kâtapoenae kecu dawk a tâkhawng han.
Tus hijos debieron pecar contra él, y por eso merecieron el castigo que les infligió.
5 Cathut hah atangcalah hoi, na tawng teh, Athakasaipounge koevah, kâheinae na sak pawiteh,
Pero si oras a Dios y le pides ayuda,
6 Tamikathoung tamikalan lah na awm pawiteh, nang hanelah atu roeroe thaw vaiteh, lanae hmuen koe hawinae na coe sak han.
si llevas una vida limpia y haces lo que es justo, entonces él actuará para enderezar las cosas en su hogar.
7 Na kamtawngnae a thoung nakunghai, na poutnae a len katang han.
Aunque comiencen con casi nada, ¡terminarán con mucho!
8 Bangkongtetpawiteh, pahrennae hoi a yan e hnonaw hah pakhingpalang haw, na mintoenaw ni a hmu e hnonaw hah pouk haw.
“¿Por qué no preguntan lo que descubrieron las generaciones anteriores, y examinan lo que descubrieron nuestros antepasados? ¡Nosotros nacimos ayer y no sabemos nada!
9 Bangkongtetpawiteh, paduem e tami la o awh teh, banghai panuek awh hoeh. Bangdawk tetpawiteh, talai van e hnin tha naw teh, tâhlip patetlah doeh ao.
Nuestros días en la tierra se desvanecen tan rápido como una sombra que pasa.
10 Ahnimae lungthin thung hoi ka tâcawt e lawknaw ni, na dei pouh awh teh, na cangkhai hoeh namaw.
¿Acaso no te enseñan y te explican lo que saben?
11 Tuinawk laipalah lungpum a roung thai han namaw. Tui laipalah capi teh a roung thai han namaw.
¿Puede crecer el papiro donde no hay pantano? ¿Pueden crecer los juncos sin agua?
12 A hring nah tâtueng hoeh nakunghai, alouke akungnaw hlak palang a kamyai.
Incluso sin ser cortados, mientras aún florecen, se marchitan más rápido que la hierba.
13 Cathut kapahnimnaw e a lamthung teh, hot patetlah ao. Tami kahawihoehnaw e ngaihawinae teh a kahma han.
Esto es lo que le sucede a todo el que se olvida de Dios. Las esperanzas de los que viven sin Dios se reducen a nada.
14 A kâuepkhai awh e teh, tâkhawng pouh lah ao han, a kâuepkhainae teh, Bombarui patetlah doeh ao.
Su confianza es como si se aferraran a una endeble tela de araña.
15 A im dawk a kamngawi ei kangdout thai hoeh. Kacakcalah a kuet ei pou cak thai ma hoeh.
Buscan la seguridad en su casa, pero ésta no les proporciona ningún apoyo. Intentan aferrarse a ella, pero es fugaz.
16 Khobetnae koe dikkahringcala a roung teh, a kangnaw ni takha koung tahloi awh.
Los que viven sin Dios son como una planta exuberante que crece al sol y extiende sus brotes por todo el jardín.
17 A tangpha ni talung khakdeng teh, talung um vah a tangpha a payang nahane a tawng.
Enreda sus raíces entre las piedras y se aferra a la roca.
18 Amae hmuen koehoi phawk lah ao torei teh, pou kacak mahoeh, telah a kâpahnawt han.
Pero cuando es cortada, el lugar donde estaba la repudia, diciendo: ‘Nunca te vi’.
19 Khenhaw! het hateh, lunghawinae lamthung lah a o, talai dawk hoi aloukenaw hah a pâw han.
Entonces su vida se acaba, y otra plata brota de la tierra para ocupar su lugar.
20 Khenhaw! Cathut ni toun han kaawm hoeh e na tâkhawng hoeh vaiteh, thoe ka sak e teh kangdout sak mahoeh.
“Mira, Dios no rechaza a quien es inocente, ni apoya a quien es culpable.
21 Na kâko teh panuinae hoi akawi sak vaiteh, na pahni hai lunghawinae lawk hoi akawi sak han.
Él puede hacer que vuelvas a reír de felicidad y a gritar de alegría.
22 Nang kahmuhmanaw hah yeiraipo sak vaiteh, tamikathoutnaw e rim teh awm mahoeh toe telah a ti.
Los que te odian serán avergonzados, y el lugar donde viven los malvados será destruido”.