Job 5
1 Atu kaw haw, na ka pato hane ao awh han vaimoe. Kathounge tami, nâ lah maw na kamlang han.
Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
2 Bangkongtetpawiteh, lungkhueknae ni tamipathu a thei teh, utsinnae ni kamawngrame a thei.
Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
3 Tami ni khawngyang a pabo e hah ka hmu, hateiteh kho a saknae hmuen hah thoe tangka bo.
Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
4 A capanaw teh, a hlout nahane awm hoeh, longkha koe a rawp awh vaiteh, a katin awh han. Ka rungngang hane awm hoeh.
Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
5 Bangkongtetpawiteh, a von ka hlam e ni a a e cang hah be a ca pouh teh, pâkhingum e patenghai hnopainaw hah a lawp awh.
Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
6 Bangkongtetpawiteh, khangnae teh talai dawk hoi ka tho e nahoeh. Rucatnae hai talai dawk hoi ka tho e na hoeh.
Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
7 Hmaitali kahlun lah a luen e patetlah, tami teh rucat hane doeh a khe.
nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
8 Hateiteh, kai niteh, Cathut ka tawng vaiteh, ka rucatnae teh Cathut e hmalah ka dei pouh han.
Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
9 A bawilennae hoi dei thai hoeh e, touk thai hoeh e, kângairunae kasakthaie koe vah.
som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
10 Talai dawk kho a rak sak teh, law dawk tui a lawng sak.
som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
11 Kangduenae hmuen ka rahnoum e hah, a rasang sak teh, lung kamathoutnaw hah, roumnae hmuen dawk a luen sak.
som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
12 Huenghai kaawmnaw khokhangnae hah a kahma sak teh, a kut hoi a noe e naw koung a raphoe pouh.
som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
13 Tami lungkaang huenghai kaawm e hah, a thoumthainae ni a man awh teh, huenghai kaawm naw e khokhangnae hah, amamouh dawk tang a pha han.
som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
14 Kanîthun angnae dawk hmonae hoi a kâhmo awh teh, kanî tuengtalueng thun nah tangmin e patetlah thupthup a payam awh.
Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
15 Hateiteh, tahloi hoi tami ka voutthoup e hah a rungngang teh, athakaawme taminaw e apâhni hoi a kut ni a rungngang awh.
Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
16 Ka roedengnaw ni ngaihawinae a tawn awh teh, lanhoehnae ni a pahni a cakuep pouh.
so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
17 Khenhaw! Cathut ni a toun e tami teh, tami a lung kahawi e doeh. Hatdawkvah Athakasaipounge ni phepnae teh, noutna laipalah awm hanh.
Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
18 Bangkongtetpawiteh, ama ni a hem teh, a hmâ hah ama ni a kawm pouh. Ama ni a hmâ a ca sak teh, a kut hoi a dam sak.
Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
19 Ama ni runae taruk touh dawk hoi a tâco sak e dueng khout laipalah, sari touh thung dawk hoi hai kahawihoehe ni tek awh mahoeh.
Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
20 Ama ni takang duenae thung hoi a ratang awh vaiteh, taran um e tahloi thaonae thung hoi a ratang awh han.
I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
21 Lawkthoeumkha thung hoi hro lah na o vaiteh, rawkphainae a pha torei teh, na taket mahoeh.
for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
22 Rawkphainae hoi takangnae na panui sin vaiteh, talai e sarangnaw hah na taket mahoeh.
du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
23 Bangkongtetpawiteh, kahrawng e talungnaw hoi rei kambawng vaiteh, kahrawng e sarangmathengnaw hoi karoumcalah na o awh han.
du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
24 Na onae rim dawk karoumcalah na o e hah na panue han. Na khosaknae hah na khet navah voutthoupnae banghai awm mahoeh.
Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
25 Na ca catoun moiapap hane hah a panue vaiteh, nange na miphunnaw talai dawk phovai patetlah ao e hah na hmu han.
Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
26 Atueng pha toteh cabong taoung e patetlah na kumcue toteh, phuen koe na pha han.
I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
27 Khenhaw! heteheh ka pakhingpalang awh teh, kalan e doeh ka tho. Thaihaw, nama hane doeh tie hah panuek, telah atipouh.
Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
