< Job 39 >
1 Mon dawk e Atha ca khenae tueng hah na panue maw, Sayuk ca khenae tueng te na pâkuem thai maw.
Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dôres das cervas?
2 Thapa nâyittouh maw a vawn tie hah na panue thai maw, a khenae tueng te na panue thai maw.
Contarás os mezes que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?
3 A tabo awh teh a ca a khe, a canaw teh a pâ sak.
Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dôres.
4 A canaw hah a dam awh teh kahrawngum a roung awh. A tha ao awh.
Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a ellas.
5 Kahrawng e lanaw hah apinimaw a ngai patetlah a pâ sak. Kahrawng e la pennae rui apinimaw a rasu.
Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?
6 Kahrawng hah apie im lah maw ka sak teh, kahrawngum hah api khosak nahanelah maw ka sak.
Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.
7 Runae ka kâhmo e khopui a dudam teh, kahrekkungnaw e hramnae lawk hah noutna pouh hoeh.
Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exactor.
8 Mon teh a pawngpanae lah ao teh, hram kanaw hah a tawng awh.
O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.
9 Savitan ni nange thaw a tawk ngai han na maw, na saring im dawk a roe ngai han na maw.
Ou, querer-te-ha servir o unicornio? ou ficará na tua cavallariça?
10 Savitan hah a lahuen dawk laikawk kanawknae laphu hah na thueng thai han na maw. Na hnuk lae tangkom a paten ngai han na maw.
Ou amarrarás o unicornio com a sua corda no rego? ou estorroará apoz ti os valles?
11 A thao poung dawkvah na kâuepkhai maw. Na thaw hah ahni dawk na patue thai han na maw.
Ou confiarás n'elle, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?
12 Na cakang hah im lah a phu hane hoi, cangkatinnae koe cabong pâkhueng sak hanelah, na kâuepkhai thai maw.
Ou fiarás d'elle que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?
13 Kalauk vâ ni a rathei hah a kâoup nalaihoi ouk a kamphuet, hatei a rathei hai a muennaw ni lungmanae a tawn maw.
Vem de ti as alegres azas dos pavões, que teem pennas de cegonha e d'aguia?
14 Bangkongtetpawiteh, talai dawk a tadui a ceitakhai teh, vaiphu dawk a phu a bet sak.
A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.
15 Tami ni rakkâbawng lah a coungroe thai, moithangnaw ni a kâbawng sak thai tie hah panuek hoeh toe.
E se esquece de que algum pé os pise, ou os animaes do campo os calquem.
16 A canaw hah a ca hoeh e patetlah puenghoi a rek teh, a thaw tawk e a hrawnghrang lah ao e hah bang lahai pouk hoeh.
Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.
17 Bangkongtetpawiteh, Cathut ni lungangnae a lawp teh, thoumthainae hoi pathoup hoeh.
Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
18 A rasangnae koe amahoima a kâtawm toteh, marang hoi marang dawk kâcui e hah a dudam.
A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavallo, e do que vae montado n'elle.
19 Marang thaonae hah na poe e na maw, a lahuen dawk khoparit hoi na pathoup boimaw.
Ou darás tu força ao cavallo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?
20 Samtong patetlah na pakhi thai maw, ahnie hnawng dawk hoi kacaie lawk teh taki a tho.
Ou espantal-o-has, como ao gafanhoto? terrivel é o fogoso respirar das suas ventas.
21 Tanghling hah a khok hoi a kaphai teh, a thaonae dawkvah a nawm, tarankâtuknae puengcang thung vah karang poung lah a yawng.
Escarva a terra, e folga na sua força, e sae ao encontro dos armados.
22 Takithopoung e hah a panuikhai teh, lungpuennae awm boihoeh. Hoehpawiteh, tahloi taki hoi ban boihoeh.
Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atraz por causa da espada.
23 A lathueng vah palabom hah poe a kâroe teh, pala hoi tahroe hah poe a kâhlai.
Contra elle rangem a aljava, o ferro flammante da lança e do dardo.
24 Takitho e hoi lungkhuek nah laihoi, mongka lawk ni hai kacakcalah kangdout sak thai hoeh.
Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.
25 Mongka lawk a cai torei teh, awhaw! telah a ti. Taran kâtuknae hah ahlanae koehoi a hmui lah a thai. Kahrawikungnaw a hramnae lawk hoi târuetâho lawk a thai.
Na furia do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos principes, e o alarido.
26 Cangkhainae lahoi mataw ni a rathei a kadai teh, akalah a kamleng thai maw.
Ou vôa o gavião pela tua intelligencia, e estende as suas azas para o sul?
27 Karasangpoung lah a kamleng teh, karasangpoung lah tabu a tuk e hah, nang ni kâ na poe e namaw.
Ou se remonta a aguia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?
28 Lungha dawk kho a sak teh, karasang e lungha kânguenae rapanim koe ouk a roe.
Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos logares seguros.
29 Haw hoi a ca hane hah a tuet teh, a mit ni ahla poungnae koe e hai a hmu thai.
Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.
30 A canaw ni thi ouk a du awh teh, kadout e moikong onae pueng koe ao awh.
E seus filhos chupam o sangue, e onde ha mortos ahi está.