< Job 33 >
1 Hateiteh Job, pahren lahoi ka dei e heh na thai pouh haw, ka lawk ka dei e heh na ngai pouh haw.
Höre doch, Hiob, meine Rede und merke auf alle meine Worte!
2 Atu ka pahni ka ang teh, ka pahni dawk hoi ka lai ni lawk a dei.
Siehe, ich tue meinen Mund auf, und meine Zunge redet in meinem Munde.
3 Ka lawknaw heh kalan e ka lungthung hoi a tâco teh, ka pahni ni kathounge panuenae a pâpho.
Mein Herz soll recht reden, und meine Lippen sollen den reinen Verstand sagen.
4 Cathut e Muitha ni na sak teh, Athakasaipounge kâha ni hringnae na poe.
Der Geist Gottes hat mich gemacht, und der Odem des Allmächtigen hat mir das Leben gegeben.
5 Na pathung thai pawiteh na pathung haw, ka hmalah na lawk hah bout kâpouk haw.
Kannst du, so antworte mir; rüste dich gegen mich und stelle dich.
6 Atangcalah tetpawiteh, kai teh Cathut hmalah lawk ka dei pouh e lah ka o, kai hai vaiphu hoi sak e lah ka o van.
Siehe, ich bin Gottes ebensowohl als du, und aus Lehm bin ich auch gemacht.
7 Kai dawk kaawm hoeh e takinae ni na takisak roeroe han, nahoeh pawiteh, ka kut heh na tak dawk ri poung mahoeh.
Siehe, du darfst vor mir nicht erschrecken, und meine Hand soll dir nicht zu schwer sein.
8 Ka hnâthainae dawk na dei toung dawkvah, na lawk teh ka thai toe.
Du hast geredet vor meinen Ohren; die Stimme deiner Reden mußte ich hören:
9 Na lawk ka ek hoeh dawkvah ka thoung, Yonnae ka tawn hoeh, payonpakainae kai dawk awm hoeh.
“Ich bin rein, ohne Missetat, unschuldig und habe keine Sünde;
10 Hatei, kai taran nahane atueng kahawi a hmu teh, a taran patetlah na pouk.
siehe, er hat eine Sache gegen mich gefunden, er achtet mich für einen Feind;
11 Ka khok hah hlong na buet teh, ka lamthung pueng hah a khet na ti.
er hat meinen Fuß in den Stock gelegt und hat acht auf alle meine Wege.”
12 Khenhaw! hivah nang teh na lan hoeh, na pathung han, bangkongtetpawiteh, Cathut teh tami hlak a len.
Siehe, darin hast du nicht recht, muß ich dir antworten; denn Gott ist mehr als ein Mensch.
13 Ama ni a lawk bangpatethai noutna mahoeh telah, bangkongmaw ama hah na pathoe.
Warum willst du mit ihm zanken, daß er dir nicht Rechenschaft gibt alles seines Tuns?
14 Bangkongtetpawiteh, Cathut ni lam alouklah hoi lawk a dei thai, hatei, tami ni hmawt panuek hoeh.
Denn in einer Weise redet Gott und wieder in einer anderen, nur achtet man's nicht.
15 Karum a i navah vision dawk mat ka ip e, ikhun dawk a i lahun nah,
Im Traum, im Nachtgesicht, wenn der Schlaf auf die Leute fällt, wenn sie schlafen auf dem Bette,
16 Tami e hnâkâko hah a ang sak teh, amae cangkhainae hah a cak sak.
da öffnet er das Ohr der Leute und schreckt sie und züchtigt sie,
17 A sak e thung dawk hoi tami a ban teh, a kâoupnae dawk hoi hro lah ao thai nahanelah,
daß er den Menschen von seinem Vornehmen wende und behüte ihn vor Hoffart
18 a hringnae hah tangkom thung hoi a kountouk teh, tahloi hoi duenae thung hoi a hringnae a rungngang.
und verschone seine Seele vor dem Verderben und sein Leben, daß es nicht ins Schwert falle.
19 Tami teh a ikhun dawk patawnae hoi a yue teh, a hrunaw hah puenghoi patawnae hoi a pataw sak.
Auch straft er ihn mit Schmerzen auf seinem Bette und alle seinen Gebeine heftig
20 Hottelah a hringnae ni rawca a panuet teh, katuipounge rawca hai a hringnae ni a panuet.
und richtet ihm sein Leben so zu, daß ihm vor seiner Speise ekelt, und seine Seele, daß sie nicht Lust zu essen hat.
21 A takthai a kamsoe teh, kamnuek boihoeh e a hrunaw hah a kamnue.
Sein Fleisch verschwindet, daß man's nimmer sehen kann; und seine Gebeine werden zerschlagen, daß man sie nicht gerne ansieht,
22 A hringnae ni tangkom hah a hnai teh, a hringnae ni kathetkung hah hoehoe a hnai.
daß seine Seele naht zum Verderben und sein Leben zu den Toten.
23 Ahni hanelah laiceinaw awm boipawiteh, kâponae kasakkung 1000 thung dawk tami buet tabang awm pawiteh, tami ni amae lannae hah a hmu sak thai nahanelah.
So dann für ihn ein Engel als Mittler eintritt, einer aus tausend, zu verkündigen dem Menschen, wie er solle recht tun,
24 Ama ni tami hah a pahren teh, tangkom thung bonae koehoi ama teh a rungngang han, ratangnae buet touh ka hmu toe telah a ti.
so wird er ihm gnädig sein und sagen: “Erlöse ihn, daß er nicht hinunterfahre ins Verderben; denn ich habe eine Versöhnung gefunden.”
25 A takthai teh camo e takthai patetlah bout ao vaiteh, a nawcanae patetlah bout ao han.
Sein Fleisch wird wieder grünen wie in der Jugend, und er wird wieder jung werden.
26 Cathut koevah a ratoum vaiteh, ama teh a lathueng vah a lunghawi han, a minhmai hah lunghawi hoi a hmu han, bangkongtetpawiteh, ama ni tami teh a lannae hoi bout a ban sak.
Er wird Gott bitten; der wird ihm Gnade erzeigen und wird ihn sein Antlitz sehen lassen mit Freuden und wird dem Menschen nach seiner Gerechtigkeit vergelten.
27 A huikonaw a khet teh ka yon toe, tamikalan hah ka rawp sak toe, hot teh kai hanelah banghai cungkeinae awmhoeh telah a ti.
Er wird vor den Leuten bekennen und sagen: “Ich hatte gesündigt und das Recht verkehrt; aber es ist mir nicht vergolten worden.
28 Tangkom thung e a hringnae hah a ratang vaiteh, a hringnae ni angnae a hmu han.
Er hat meine Seele erlöst, daß sie nicht führe ins Verderben, sondern mein Leben das Licht sähe.”
29 Khenhaw! Cathut ni hete hnopueng heh, vai hni, atangcalah vai thum totouh tami koe a sak.
Siehe, das alles tut Gott zwei-oder dreimal mit einem jeglichen,
30 Hringnae angnae ni a ma hah a tue thai nahanelah, a hringnae tangkom thung hoi a tâco sak.
daß er seine Seele zurückhole aus dem Verderben und erleuchte ihn mit dem Licht der Lebendigen.
31 Na hnâpakeng nateh, Job na thai pouh haw, duem awm haw ka dei han.
Merke auf, Hiob, und höre mir zu und schweige, daß ich rede!
32 Dei hanelah na tawn pawiteh, na pathung haw, dei haw, bangkongtetpawiteh, yon ngaithoum hane na ngaikhai poung.
Hast du aber was zu sagen, so antworte mir; Sage an! ich wollte dich gerne rechtfertigen.
33 Telah nahoeh pawiteh, na thai pouh haw, duem awm haw, lungangnae na dei pouh han.
Hast du aber nichts, so höre mir zu und schweige; ich will dich die Weisheit lehren.