< Job 29 >
1 Job ni a dei lawk hah bout a patawp teh,
Y volvió Job a tomar su propósito, y dijo:
2 Oe ka loum tangcoung e a kum hoi thapa naw dawk bout kaawm haw pawiteh, Cathut ni na kountouknae a hnin patetlah
¡Quién me volviese como en los meses pasados, como en los días cuando Dios me guardaba,
3 ka lû dawk hmaiim a ang teh, a angnae dawk hoi hmonae ka tapuet thai navah,
cuando hacía resplandecer su candela sobre mi cabeza, a la luz de la cual yo caminaba en la oscuridad;
4 Ka roung takhangnae a tueng, ka im dawk Cathut hoi kâhuikonae tueng, hatnae patetlah bout kaawm haw pawiteh,
como fue en los días de mi juventud, cuando Dios era familiar en mi tienda;
5 Athakasaipounge, kai koe na okhai e hoi, ka canaw ka teng vah petkâkalup lah ao awh navah,
cuando aún el Omnipotente estaba conmigo, y mis hijos alrededor de mí;
6 Ka ceinae lamthung dawk maito sanutui a lawng, lungsongpui ni kai hanelah satui pou a lawng sak navah,
cuando lavaba yo mis caminos con manteca, y la piedra me derramaba ríos de aceite!
7 khopui kâennae longkha koe ouk ka cei navah, thongma dawk ouk ka tahungnae koe ka ceikhai navah,
Cuando salía a la puerta a juicio, y en la plaza hacía aparejar mi silla,
8 Thoundounnaw ni na hmu awh teh, a kâhro awh. Kacuenaw ni a thaw awh teh a kangdue awh.
Los jóvenes me veían, y se escondían; y los viejos se levantaban, y estaban en pie.
9 Bawinaw ni lawk dei hane pahni a cakuep awh. A kut hoi pahni a tabuem awh.
Los príncipes detenían sus palabras; ponían la mano sobre su boca;
10 Bawinaw hai lawkkamuem lah duem ao awh teh, a lai teh adangka dawk rapkâbet pouh.
la voz de los principales se ocultaba, y su lengua se pegaba a su paladar;
11 A hnâ ni a thai torei teh, yawhawi na poe awh. A mit hoi a hmu awh torei teh na panuikhai awh.
cuando los oídos que me oían, me llamaban bienaventurado, y los ojos que me veían, me daban testimonio.
12 Bangkongtetpawiteh, karoedengnaw hah ka rungngang teh na pa hoi kabawmkung ka tawn hoeh e naw hah ouk ka kabawp.
Porque libraba al pobre que gritaba, y al huérfano que carecía de ayudador.
13 Kahmatkatanaw e yawhawinaw hah, ka lathueng vah a pha. Lahmainaw e lungthin hah lunghawinae la ka sak sak.
La bendición del que se iba a perder venía sobre mí; y al corazón de la viuda daba alegría.
14 Lannae hah ka khohna teh, ka lannae teh angkidung hoi bawilakhung patetlah ao.
Me vestía de justicia, y ella me cubría como un manto; y mi diadema era juicio.
15 Mitdawnnaw hanelah mit lah ka o teh, khokkhemnaw hanelah khok lah ka o.
Yo era ojos al ciego, y pies al cojo.
16 Karoedengnaw, hanelah na pa lah ka o teh, ka panue hoeh e naw e lawk hai ka ngai pouh.
A los menesterosos era padre; y de la causa que no entendía, me informaba con diligencia.
17 Tamikathoutnaw e a no hah ka khoe pouh teh, a hâ hoi a kei e hah ka rasa pouh.
Y quebraba los colmillos del inicuo, y de sus dientes hacía soltar la presa.
18 Hottelah ka tabu thung ka due vaiteh, ka hninnaw teh sadi patetlah ka pung sak han.
Y decía yo: En mi nido moriré, y como arena multiplicaré días.
19 Tui aonae koe vah ka tangphanaw ka payang vaiteh, ka kangnaw dawk karum khodai tadamtui ao han.
Mi raíz está abierta junto a las aguas, y en mis ramas permanecerá rocío.
20 Ka bawilennae teh ka thung vah bout a katha teh, ka pala teh ka kut dawk a tha hoi a kawi han.
Mi honra se renueva conmigo, y mi arco se renueva en mi mano.
21 Taminaw ni na ring teh na rabui awh. Ka khokhangnae dawk duem ao awh.
Me oían, y esperaban; y callaban a mi consejo.
22 Ka dei hnukkhu hoi banghai dei awh hoeh toe. Ka dei e teh ahnimouh koe tadamtui patetlah a bo.
Tras mi palabra no replicaban, mas mi razón destilaba sobre ellos.
23 Khotui patetlah na ring awh teh, a hnukteng e kho ka rak e patetlah kakawpoung lah pahni a ang awh.
Me esperaban como a la lluvia, y abrían su boca como a la lluvia tardía.
24 Ka panuikhai pawiteh yuem awh mahoeh. Ka minhmai a angnae teh, hmonae lah awm sak awh hoeh.
Si me reía a ellos, no lo creían; y no abatían la luz de mi rostro.
25 Ahnimouh hane lamthung ka rawi teh, kahrawikung patetlah ka tahung. Hottelah ransanaw thung vah siangpahrang patetlah kho ka sak. A lung ka mathoutnaw lungpahawi e patetlah ka o.
Aprobaba el camino de ellos, y me sentaba en cabecera; y moraba como rey en el ejército, como el que consuela llorosos.