Isaiah 6
1 Uzziah siangpahrang a duenae kum dawkvah, tawm lah kaawm e BAWIPA teh bawitungkhung van a tahung e hah ka hmu. A khohna ni bawkim dawk muen akawi.
In het sterfjaar van koning Ozias aanschouwde ik den Heer, gezeten op een hoge en heerlijke troon; de sleep van zijn mantel bedekte heel de tempel.
2 Tungkhung e avoivang lah, Seraphimnaw teh a kangdue awh. Hote Seraphimnaw teh, rathei taruk touh rip a tawn awh. Rathei kahni touh hoi a minhmai, kahni touh hoi a khoknaw hah a ramuk awh teh, kahni touh hoi a kamleng awh.
Serafs stonden om Hem heen, elk met zes vleugels; twee om het gelaat, twee om de voeten te bedekken, en twee om te vliegen.
3 Buet touh ni buet touh koe, Rasahu BAWIPA teh a thoung, a thoung, a thoung, talai van pueng teh a bawilennae hoi akawi telah a hramkhai awh.
En ze riepen elkander toe: "Heilig, heilig, heilig is Jahweh der heirscharen; de hele aarde is vol van zijn glorie!"
4 Hottelah hram e lawk ni longkha e khomdunaw a kâhuet sak teh, hmaikhu hoi im teh akawi.
Van hun juichen trilden de drempels in hun voegen, en het hele huis stond vol rook.
5 Hat toteh, kai ni, Oe hettelah doeh ka o toe. Kai ka cungkeihoeh toe. Bangkongtetpawiteh, kakhin e pahni doeh ka tawn. Ka khin e pahni ka tawn e miphun koe doeh ka o. Rasahu BAWIPA, siangpahrang hah ka mit ni a hmu toe ka ti.
Ik riep uit: Wee mij, ik ben verloren! Want ik heb met mijn ogen den Koning, Jahweh der heirscharen, aanschouwd, ofschoon ik een mens ben met onreine lippen, en onder een volk met onreine lippen verblijf.
6 Hattoteh Seraphim buet touh ni, thuengnae khoungroe dawk e paitei hoi a sin e hmaisaan hah a kut hoi a kuet teh kai ka onae koe kamleng laihoi a tho teh,
Maar één der serafs vloog op mij af; met een gloeiende kool, die hij met een tang van het altaar had genomen,
7 ka pahni hah a nep teh, hete hmaisaan ni na pahni a kânep toe. Na payonnae teh takhoe lah ao toe. Na yon hai thoungsak lah ao toe ati.
raakte hij mijn mond aan, en sprak: Zie, zij heeft uw lippen geraakt; nu is uw schuld verdwenen, uw zonde vergeven.
8 Hahoi, BAWIPA ni dei e lawk bout ka thai. Kai ni apimaw ka patoun han. Kai hanelah apimaw ka cet han, ati navah, kai ni kai ka o, kai na patoun loe ka ti pouh.
Nu hoorde ik de stem van den Heer: Wien zal Ik zenden, en wie zal gaan uit onze naam? Ik zeide: Hier ben ik; zend mij!
9 BAWIPA ni, hote miphunnaw onae koe cet nateh, na thai awh eiteh, na thai panuek awh hoeh. Na hmu awh eiteh, na nout awh hoeh tet pouh.
Toen sprak Hij: Ga heen, en zeg aan dit volk: Gij zult altijd weer horen, Maar nimmer verstaan; Scherp zult gij zien, Maar niet inzien.
10 A mit hmawt awh hoeh, a hna thai awh hoeh, a nuen kâthung awh hoeh, a patawnae karoumsak hoeh nahan totouh, a lungthin mom sak, a hnâpang sak, a mitdawn sak pouh ati.
Verstomp het hart van dit volk, Verstop zijn oren, verblind zijn ogen: Opdat ze met hun ogen niet zien, Met hun oren niet horen, Met hun hart niet verstaan, Zich niet bekeren noch worden genezen.
11 Hatnavah, kai ni, Oe BAWIPA nâtotouh maw telah ka pacei navah, kho thung khoca o hoeh nahanelah, im thung imkung o hoeh nahanelah, koung raphoe vaiteh, ram thung tami kingkadi lah ao totouh thoseh,
Ik zeide: Hoe lang zal dit duren, o Heer? Hij sprak: Tot de steden vernield zijn, En geen bewoners meer hebben; De huizen ontvolkt, Het land verwoest en verlaten;
12 BAWIPA ni taminaw hah ahlanae koe a thak vaiteh, ram teh kingkadi lah ao totouh thoseh a saw han ati.
Tot Jahweh de mensen heeft weggevoerd, Op het land grote eenzaamheid ligt,
13 Hote ram dawk hra touh dawk buet touh ka cawi rah nakunghai, hote ka cawi e hah boutbout raphoe lah ao han. Hatei, hmaica thing hoi bengkeng thingnaw tâtueng teh, a thongmui a cawi e patetlah kathounge catoun teh hote ram dawk thongmui lah ao han.
En het tiende, dat restte, ook is verdelgd. Maar gelijk een stronk blijft staan, Waar terebint of eik zijn geveld, Zo blijft er een heilig zaad als zijn wortel!
