Isaiah 34
1 Oe! ramnaw, na thaithai awh nahanlah hnai awh haw. Oe! Miphunnaw, thai awh haw! Talai hoi talai dawk kaawm e hno puenghai thoseh, talai van hoi talai van thung kaawm e hno puenghai thoseh thai awh naseh.
Treedt nader volken, om te horen, Naties, geeft acht; Laat de aarde luisteren met wat ze bevat, De wereld met wat er op tiert.
2 BAWIPA teh miphun pueng koe a lungkhuek dawkvah, a lungphuennae a hue teh ahnimae ransabawinaw koe a pha. Ahnimanaw hah raphoe vaiteh, theinae koe a poe han.
Want Jahweh is op alle volken vergramd, Op heel hun heir verbolgen; Hij heeft ze ten dode gedoemd, En ter slachting gewijd.
3 Ahnimouh thung hoi thei lah kaawm e ronaw hah alawilah tâkhawng dawkvah, hote ronaw dawk hoi a hmuikawk teh, ahnimae thi hoi monnaw teh a kamyawt.
Hun doden worden weggesmeten, Hun lijken liggen te rotten; De bergen vloeien weg in hun bloed,
4 Kalvan e hnonaw puenghai a hmawn teh, kalvan teh cahna kalawng e patetlah kalawng lah ao. Hote kalvanlae hnonaw teh misur hna ka king e patetlah thoseh, thaibunglung dawk hoi a paw ka sarut e patetlah thoseh a sarut awh han.
Alle heuvels smelten er van. De hemel wordt opgerold als een boekrol, Heel zijn heir stort omlaag, Zoals het blad van de wijnstok valt, Het verdorde loof van de vijg.
5 Bangkongtetpawiteh, kaie tahloi teh, kalvan vah pâsu vaiteh, Edom ram dawk thoseh, kai ni thoebo e taminaw lathueng lawkcengnae hoi a kum han.
Want Jahweh’s zwaard Is in de hemel gewet; Zie, het suist op Edom neer, Op het volk ten oordeel gewijd.
6 BAWIPA e tahloi teh thi a boum toe. Athaw, tuca hoi hmaeca e thi, tutan e kuen thâwnae hoi thâw sak toe. Bangkongtetpawiteh, Bozrah kho dawk thuengnae pawi ao teh, Edom ram dawk puenghoi kâtheinae ao.
Jahweh’s zwaard zit vol bloed, En het druipt van vet: Bloed van lammeren en bokken, Vet uit de nieren der rammen. Want Jahweh houdt een offer in Bosra, Een geweldige slachting in het land van Edom:
7 Sakraknaw teh ahnimouh hoi cungtalah a rawp awh han. Maitotancanaw teh maitotanpui hoi reirei a rawp awh han. Ahnimae talai teh thi a boum teh, ahnimae vaiphu hai athaw hoi akawi han.
Buffels storten met varren neer, En ossen met stieren. Hun land is dronken van bloed, Hun bodem druipt van vet:
8 Bangkongtetpawiteh, BAWIPA dawk runae poenae hnin, Zion kho hane kecu dawk moipathungnae kum lah ao.
Want het is voor Jahweh een dag van wraak, Een jaar van straf voor den hater van Sion.
9 Hote ram thung e palang tuinaw teh kattaya patetlah thoseh, haw e vaiphu teh gan patetlah thoseh, a kâthung vaiteh, hote ram pueng teh hmai ka kang e kattaya lah ao han.
Zijn beken worden veranderd in teer, Zijn bodem in zwavel, zijn land in pek, Dat dag en nacht brandt,
10 Karum khodai hmai roum mahoeh. Hote ram hmaikhu teh, pou a khu han. Hote ram teh miphun catoun totouh tami kingdi vaiteh, nâtuek hai hote ram hah tami ni raka boi mahoeh toe.
En nooit wordt geblust. Zijn rook stijgt eeuwig omhoog, Van geslacht tot geslacht; Het ligt verwoest voor altijd en immer, Niemand trekt er doorheen.
11 Mataw hoi kawrangnaw ni hote ram teh ao nah awh han. Bukbunaw hoi vonganaw hai hote ram dawk ao awh han. Hote ram dawk kâsanunae rui hoi hrawnghrang e bangnuenae a payang sin han.
Kraai en reiger nemen het in hun bezit, Uil en raaf gaan er wonen: Het meetsnoer der woestheid is er overheen getrokken, En het paslood der leegheid.
12 Hote uknaeram dawk e bawinaw hoi kâkuen lah, hote ram hah ram doeh telah ka kaw e tami hote ram dawk awm mahoeh. Hote ram dawk e bawi kacue kanaw pueng teh ahrawnghrang lah ao awh han.
Seïr is zonder bewoners geworden, Zijn adel is er niet meer; Niemand, die men tot koning kan kiezen, Al zijn vorsten zijn heen.
13 Ahnimae siangpahrang imnaw dawk pâkhingkungnaw hoi, ahnimae ramvengimnaw dawk pâkhing hoi benyetnaw a pâw han. Kahrawnguinaw hrampanae hmuen, tavakalauknaw onae hmuen lah ao han.
Doornen woekeren in zijn paleizen, In zijn burchten netels en distels; Het is een hol voor de jakhals, En een park voor de struisen.
14 Ramke um e sarangnaw teh kahrawnguinaw hoi reirei ao han. Athanaw ni hai buet touh hoi buet touh lawk a kâpan awh han. Hote hmuen koe karum lae tavanaw ni hai amamouh kâhatnae hmuen a pâphawng awh han.
Wilde katten ontmoeten er honden, Baarlijke duivels treffen elkaar; De schimmen spoken er rond, En vinden hun rust.
15 Tahrun ni hai hote hmuen koe tabu tuk vaiteh, tadui tadui vaiteh, a ca a khe toteh, amae a tâhlip dawk a tabo sak han. Matawnaw nihai, hote hmuen koe kamkhueng awh vaiteh, buet touh hoi buet touh âvâ a kâyawng awh han.
Daar nestelt de slang, en legt er haar eieren, Bedekt ze en broedt ze; Daar komen ook de gieren bijeen, En zoeken elkaar.
16 BAWIPA e a Cakathoung hah khen awh nateh, touk awh. Hotnaw thung dawk hoi buet touh boehai ceitakhai e awm mahoeh. Buet touh boehai hui tawn laipalah awm mahoeh. Bangkongtetpawiteh Bawipa e lawk dawk hottelah ati. Bawipa e Muitha ni hai ahnimanaw hah a pâkhueng sak.
Jahweh roept ze in volle getale, Er ontbreekt er geen een, er wordt niemand gemist; Want zijn mond heeft ze ontboden, En zijn geest brengt ze bijeen.
17 Bawipa ni ahnimouh hanelah cungpam a rayu teh, a kut hoi rui a payang teh, ahnimanaw hah a rei. Ahnimouh ni hote ram hah a yungyoe râw lah pang awh teh, miphun catoun totouh hote ram dawk ao awh han.
Hij heeft voor hen het lot geworpen, Zijn hand met het snoer hun deel gemeten; Ze zullen het eeuwig bezitten, Van geslacht tot geslacht erin wonen.
