< Galati 3 >

1 Galati tamipathunaw, thingpalam sawi pathout lah kaawm e Jisuh Khrih heh nangmae mithmu laplap kamnue sak e hah, lawkkatang na tarawi awh hoeh nahanlah apinimaw nangmouh na ân awh.
ای غلاطیان که عقل خود را از دست داده‌اید، کدام جادوگر اینچنین شما را افسون کرده است؟ مگر این شما نبودید که وقتی مرگ عیسی مسیح بر صلیب را برایتان تشریح کردم، آنچنان مجذوب شدید که گویی همان لحظه او را با چشم خود بر صلیب می‌دیدید؟
2 Nangmouh koehoi ka panue han ka ngai e teh nangmouh ni kâlawk hoi kâkuen lah tawknae dawk hoi Muitha na coe awh e na ou. Nahoeh pawiteh yuemnae hah thainae lahoi na ou na coe awh.
فقط می‌خواهم این را بدانم: آیا شما روح‌القدس را از راه اجرای احکام شریعت یافتید، یا از راه شنیدن و ایمان آوردن به انجیل؟
3 Nangmouh teh hettelah totouh na pathu awh rah maw. Muitha dawk hoi na kamtawng awh teh takthai koe lah maw na pâpout a han toung.
چرا فکرتان را به کار نمی‌اندازید؟ شما که قبلاً با حفظ احکام مذهبی نتوانستید از نظر روحانی مقبول خدا گردید، چگونه تصور می‌کنید که اکنون از همان راه می‌توانید مسیحیان روحانی‌تری باشید؟
4 Nangmouh ni rucatnae hettelah totouh na khang awh e hah ayawmyin lah maw na khang awh vaw. Hettelah totouh rucatnae hah ayawmyin lah maw na khang awh toung vaw. Ayawmyin la maw ao han toung vaw.
شما که اینقدر زحمات را در راه انجیل متحمل شدید، آیا حالا می‌خواهید همه را دور بریزید؟ پس در واقع بیهوده زحمت کشیدید!
5 Hatdawkvah Muitha heh nangmouh koe na poe e kângairuhno ka kuep lah ka sak e Bawipa teh nangmae kâlawk tarawi e lahoi maw a sak. Nahoeh pawiteh nangmouh ni na thai teh na yuem e lahoi maw a sak.
باز می‌خواهم بدانم که خدا به چه دلیل روح‌القدس را به شما عطا می‌کند و در میان شما معجزات به‌عمل می‌آورد؟ آیا به دلیل انجام اعمال شریعت، یا به خاطر ایمان به پیامی که شنیدید؟
6 Abraham teh Cathut a yuem dawkvah hote yuemnae teh ahnie lannae lah khoe pouh lah ao.
همان‌گونه که «ابراهیم به خدا ایمان آورد و این برای او عدالت شمرده شد.»
7 Hatdawkvah, Abraham e catoun katang teh yuemnae ka tawn e naw doeh tie hah na panue awh hanlah ao.
در نتیجه، فرزندان واقعی ابراهیم آنانی هستند که حقیقتاً به خدا ایمان دارند.
8 Cathut ni Jentelnaw teh yuemnae lahoi a lan toe ti nahanelah, Cakathoung ni sut a dei tangcoung toe. Hatdawkvah, Cakathoung ni kamthang teh Abraham koe a dei tangcoung e patetlah nangmouh kecu dawk hoi Cathut ni talai tami pueng yawhawinae a coe han telah a ti.
علاوه بر این، در کتب مقدّس از پیش دیده شده بود که خدا غیریهودیان را نیز بر اساس ایمانشان بی‌گناه به شمار خواهد آورد. از این رو، خدا در همان زمان به ابراهیم مژده داد و فرمود: «همهٔ قومها از طریق تو برکت خواهند یافت.»
9 Hatdawkvah yuemnae ka tawn e naw teh, ka yuem e Abraham hoi cungtalah yawhawinae a coe awh.
بنابراین، هر که به ایمان توسل می‌جوید، از همان برکت و لطف الهی برخوردار خواهد شد که نصیب ابراهیم، آن مردِ ایمان، گردید.
10 Kâlawk ka kâuepnaw teh thoebo e rahim kaawm e lah o awh. Bangkongtetpawiteh, Cakathoung ni kâlawk dawk e naw pueng abuemlahoi koung ka tarawi hoeh e naw teh Cathut thoebo e lah ao telah a ti.
همچنین، کسانی که می‌خواهند به‌وسیلۀ اجرای دستورهای شریعت نجات یابند، زیر لعنت خدا قرار دارند؛ زیرا در کتب مقدّس چنین آمده است: «ملعون باد کسی که حتی یکی از دستورهای کتاب شریعت را زیر پا بگذارد.»
11 Tami kalan teh yuemnae lahoi a hring hanelah ao dawkvah, kâlawk tarawi e lahoi apihai Cathut hmalah tamikalan lah awm thai hoeh tie hah kamcengcalah a kamnue.
در نتیجه، روشن است که هیچ‌کس نمی‌تواند از راه اتکا به شریعت، مورد قبول خدا واقع شود، چنانکه در کتب مقدّس آمده: «عادل به ایمان خواهد زیست.»
12 Hatei kâlawk teh yuemnae hoi kâkuen hoeh. Kâlawk ka tarawi e tami teh kâlawk lahoi a hring han a ti.
اما روش شریعت با روش ایمان تفاوت بسیار دارد، زیرا در مورد روش شریعت در کتب مقدّس آمده: «از طریق اطاعت از احکام شریعت است که شخص از حیات برخوردار می‌شود.»
13 Khrih ni maimouh hanelah thoebonae a khang dawkvah kâlawk e thoebonae thung hoi maimouh teh na ratang awh toe. Bangkongtetpawiteh thing sawi pathout lah kaawm e pueng teh thoebo e tami lah ao.
اما مسیح ما را از لعنت ناشی از روش شریعت رهایی بخشید. بله، مسیح، لعنت ما را بر خود گرفت، زیرا در کتب مقدّس آمده: «ملعون است هر که به دار آویخته شود.»
14 Hottelah na ratangnae teh Abraham ni a coe e yawhawinae teh Khrih Jisuh lahoi Jentelnaw koe a pha dawkvah, lawkkam pouh e Muitha hah yuemnae lahoi maimouh ni coe nahanelah doeh.
اکنون خدا می‌تواند همان برکتی را که به ابراهیم وعده داده بود، به‌وسیلۀ عیسی مسیح به غیریهودیان نیز عطا فرماید. اکنون همهٔ ما مسیحیان می‌توانیم روح‌القدس موعود را از راه همین ایمان به دست آوریم.
15 Hmaunawnghanaw tami e singyoe lahoi ka dei vai, taminaw ni lawkkin e patenghai yah apinihai raphoe hoeh, bout thap sin yaw maw.
برادران عزیز، حتی در زندگی روزمرهٔ ما، اگر کسی پیمان و قرارداد امضا کند و یا وصیتنامه‌ای تنظیم نماید، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند آن را باطل کند و یا تغییری در آن بدهد.
16 Cathut ni Abraham hoi ahnie a catoun koe lawkkam a poe navah kapap e lah catounnaw tet pouh laipalah buet touh dueng dei ngainae lah na catoun atipouh. Ahni teh Khrih hah doeh.
به همین ترتیب، خدا نیز به ابراهیم و به نسل او وعده‌هایی داد. کتاب‌مقدّس نمی‌گوید که وعده‌ها برای «نسلهای تو» هستند، که گویی پای نسلهای بسیار در میان باشد، بلکه می‌گوید «به نسل تو»، که تنها به یک شخص اشاره می‌کند، یعنی به مسیح.
17 Ka dei ngainae teh hettelah doeh, kum 430 aloum hnukkhu hoi ka tâcawt e kâlawk ni sut dei tangcoung e Cathut lawkkam teh raphoe thai hoeh. Hothloilah hnoun hai hnoun thai mahoeh.
حال، مقصودم این است: شریعتی که خدا چهارصد و سی سال بعد از روزگار ابراهیم به موسی عطا فرمود، نمی‌توانست عهد خدا با ابراهیم را باطل کرده، آن را منتفی سازد.
18 Bangkongtetpawiteh râw pangnae teh kâlawk dawk kamtue pawiteh, lawkkam e dawk kamtue hoeh toe. Hateiteh, Cathut ni hote râw hah lawkkamnae lahoi Abraham koe a poe toe.
زیرا اگر میراث از راه اجرای شریعت حاصل می‌شد، دیگر با قبول وعدۀ خدا به دست نمی‌آمد. اما خدا آن را از راه وعده به ابراهیم عطا فرمود.
19 Hottelah pawiteh, kâlawk teh bangmaw hawinae kaawm vaw, tetpawiteh, lawkkam ka coe hane catoun a tâco hoehnahlan yonnae kecu dawk poe e lah doeh ao. Kâlawk teh kalvantaminaw koehoi patuen laicei lahoi hruek e lah ao.
پس در این صورت، خدا شریعت را به چه علّت عطا کرد؟ شریعت در واقع بعد از وعده‌های خدا عطا شد تا به انسان نشان دهد که احکام خدا را نگاه نمی‌دارد و گناهکار است. اما روش شریعت فقط تا زمان آمدن مسیح می‌بایست ادامه یابد، یعنی همان فرزندی که خدا به ابراهیم وعده داده بود. در اینجا فرق دیگری نیز وجود دارد: خدا شریعت و احکام خود را توسط فرشتگان به موسی عطا کرد تا او نیز آن را به مردم بدهد.
20 Laicei tie teh avoivang lahoi a kâkuet, Cathut teh buet touh duengdoeh.
حال اگر دو نفر به توافق برسند واسطه‌ای لازم است، اما خدا، که یکی است، وقتی وعدۀ خود را به ابراهیم داد، این کار را بدون واسطه انجام داد.
21 Hottelah pawiteh, kâlawk teh Cathut e lawkkam hoi a kâtaran maw. Kâtaran roeroe hoeh. Poe lah kaawm e kâlawk ni na hring sak thai katang pawiteh, lanae teh hote kâlawk lahoi coe e lah doeh awm ti.
بنابراین، آیا شریعت خدا با وعده‌های او تناقض دارد؟ هرگز! زیرا اگر شریعتی به ما داده می‌شد که می‌توانست به ما حیات ابدی ببخشد، در آن صورت، میسر می‌گردید که با اطاعت از آن، وارد رابطه‌ای درست با خدا شویم.
22 Hatei Jisuh Khrih yuemnae lahoi ka kâkuen e lawkkamnae teh ka yuem e taminaw koe poe nahanelah Cakathoung ni tami pueng hah yon thongim thung a paung.
اما کتب مقدّس مشخص می‌سازند که همه چیز در زندان گناه اسیر است، تا آن برکت موعود به‌واسطۀ ایمان به عیسی مسیح به آنانی عطا شود که ایمان می‌آورند.
23 Hatnavah yuemnae phung a tho hoehroukrak, kâlawk lahoi na hrawi awh teh, yuemnae phung a tho ditouh, kâlawk kut dawk maimouh teh na paung awh.
پیش از آمدن مسیح، همهٔ ما در زندان موقت احکام و قوانین مذهبی به سر می‌بردیم، و تنها امید ما این بود که نجا‌ت‌دهندۀ ما عیسی مسیح بیاید و ما را رهایی بخشد.
24 Hatdawkvah maimouh teh yuemnae lahoi na lan toe tie coe awh thai nahanelah, kâlawk teh Khrih koe maimouh na kathakkung, hoi na kakhoumkung lah doeh ao.
اجازه بدهید این مطلب را طور دیگری شرح دهم: شریعت همچون دایه‌ای بود که از ما مراقبت می‌کرد تا زمانی که مسیح بیاید و ما را از راه ایمان، مقبول خدا سازد.
25 Hatei yuemnae phung a tho toung dawkvah maimouh teh na ka khoumkung kâlawk e kut rahim awm awh hoeh toe.
اما اکنون که روش ایمان آمده، دیگر نیازی نداریم شریعت دایۀ ما باشد.
26 Bangkongtetpawiteh nangmouh pueng teh Khrih Jisuh na yuem awh e lahoi Cathut e ca lah na o awh toe.
زیرا همگی ما در اثر ایمان به عیسی مسیح فرزندان خدا می‌باشیم؛
27 Khrih thung baptisma ka coe e tami pueng teh Khrih a khohna awh toe.
و همهٔ ما که تعمید گرفته‌ایم، جزئی از وجود مسیح شده‌ایم و مسیح را پوشیده‌ایم.
28 Nangmouh pueng teh Khrih Jisuh thung buet touh lah na o awh dawkvah, Judah miphun, Grik miphun tie awmhoeh, san hoi tami kahlout awmhoeh, tongpa hoi napui tie hai awmhoeh.
دیگر فرقی نمی‌کند که یهودی باشیم یا غیریهودی، غلام باشیم یا آزاد، مرد باشیم یا زن؛ زیرا همهٔ ما مسیحیان در عیسی مسیح یکی هستیم؛
29 Nangmouh teh Khrih e lah na awm awh pawiteh, Abraham catoun lah na o awh hloilah, lawkkam e patetlah râw kacoekung lah na o awh.
و اکنون که از آن مسیح شده‌ایم، فرزندان واقعی ابراهیم می‌باشیم و در نتیجه، تمام وعده‌هایی که خدا به ابراهیم داد، به ما نیز تعلق می‌گیرد.

< Galati 3 >