Tâconae 16

1 Hahoi, Isarel rangpuinaw teh Elim hoi a tâco awh teh kahlawng bout a cei awh. Izip ram hoi a tâco hnukkhu, thapa yung hni, Hnin hrahlaipanga nah, Elim hoi Sinai mon rahak Sin kahrawng dawk a pha awh.

قوم اسرائیل از ایلیم کوچ کردند و به صحرای سین که بین ایلیم و کوه سینا بود رفتند. روزی که به آنجا رسیدند، روز پانزدهم ماه دوم بعد از خروج ایشان از مصر بود.

2 Hote kahrawng dawk Isarel rangpuinaw ni,

در آنجا همۀ جماعت بنی‌اسرائیل باز از موسی و هارون گله کرده،

3 Kaimouh teh Izip ram moi thawngnae hlaam teng tahung teh, ka boum lah ka ca awh navah, BAWIPA e kut hoi kadout awh pawiteh ahawihnawn. Atu vah, ka kamkhueng e taminaw kamlum sak hanelah, Hete kahrawng dawk na hrawi awh vaw telah Mosi hoi Aron yonpen awh teh a phuenang awh.

گفتند: «ای کاش در مصر می‌ماندیم و همان جا خداوند ما را می‌کشت. آنجا در کنار دیگهای گوشت می‌نشستیم و هر قدر نان می‌خواستیم می‌خوردیم، اما حالا در این بیابان سوزان که شما، ما را به آن کشانیده‌اید، به‌زودی از گرسنگی خواهیم مرد.»

4 Hat navah, BAWIPA ni khenhaw! Kai ni nangmouh hanelah kalvan hoi vaiyei ka rak sak han. Taminaw ni hnin touh rawca rawi hanelah hnintangkuem a tâco awh han. Ka kâlawk patetlah a sak hoi, a sak hoeh e hottelah lahoi ahnimouh ka tanouk han.

آنگاه خداوند به موسی فرمود: «حال از آسمان برای ایشان نان می‌فرستم. هر کس بخواهد می‌تواند بیرون برود و هر روز نان خود را برای همان روز جمع کند. به این وسیله آنها را آزمایش می‌کنم تا ببینم آیا از دستورهایم پیروی می‌کنند یا نه.

5 Hnin tangkuem rawi e hlak kapap lah, hnin taruk hnin teh let hni touh hoi rawi hanelah kârakueng awh, telah Mosi koe a dei pouh.

به قوم اسرائیل بگو که روز ششم نان به اندازهٔ دو روز جمع کرده، آن را آماده نمایند.»

6 Mosi hoi Aron nihai, BAWIPA ni nangmouh teh Izip ram hoi na hrawi a e hah atu tangmin vah na panue awh han.

پس موسی و هارون، بنی‌اسرائیل را جمع کردند و به ایشان گفتند: «امروز عصر به شما ثابت می‌شود که این خداوند بود که شما را از سرزمین مصر آزاد کرد.

7 Amom lahai BAWIPA e bawilennae na hmu awh han. BAWIPA koe na phuenangnae lawk teh a thai toe. Kaimouh yon na pen awh teh na phuenang sin hanelah, Kaimouh teh bang patet e tami lah maw ka o awh, telah Isarelnaw koe atipouh roi.

فردا صبح حضور پرجلال خداوند را خواهید دید، زیرا او گله و شکایت شما را که از وی کرده‌اید شنیده است. ما چه کرده‌ایم که از ما شکایت می‌کنید؟»

8 Hahoi, Mosi ni, BAWIPA ni tangmin na ca awh han e moi thoseh, Amom kaboumlah na ca awh han e vaiyei thoseh, na poe awh toteh, hete lawk heh kakuep han. Nangmouh ni na phuenangnae lawk teh BAWIPA ni a thai toe. Kaimouh teh bang patet e tami maw. Nangmouh ni na phuenangnae e heh kaimouh roi koe na hoeh, BAWIPA koe doeh na phuenang awh, telah atipouh.

سپس موسی اضافه کرد: «از این به بعد، خداوند عصر به شما گوشت خواهد داد تا بخورید و صبح نان خواهد داد تا سیر شوید، زیرا شکایتی را که از او کرده‌اید شنیده است. ما چه کرده‌ایم؟ شما نه از ما، بلکه از خداوند شکایت کرده‌اید.»

9 Hahoi, nangmae phuenangnae lawk hah BAWIPA ni a thai dawkvah, Ama koe hnai awh, telah Isarel tamimaya pueng koe patuen dei pouh hanelah Aron koe lawkthui e patetlah,

آنگاه موسی به هارون گفت: «به تمامی جماعت اسرائیل بگو:”به حضور خداوند بیایید، زیرا او شکایتهای شما را شنیده است.“»

10 Aron ni Isarel tamimaya koe patuen bout a dei pouh navah, ahnimouh ni kahrawng lah a khet awh teh, tâmai dawk BAWIPA e bawilennae kamnuek e hah a hmu awh.

در حالی که هارون با قوم سخن می‌گفت آنها به طرف بیابان نگاه کردند، و ناگهان حضور پرجلال خداوند از میان ابر ظاهر شد.

11 BAWIPA ni hai Isarelnaw e phuenangnae lawk hah ka thai toe.

خداوند به موسی فرمود: «شکایتهای بنی‌اسرائیل را شنیده‌ام. برو و به ایشان بگو:”هنگام عصر گوشت خواهید خورد و صبح با نان سیر خواهید شد تا بدانید که من خداوند، خدای شما هستم.“»

12 Tangmin lah nangmouh ni moi na ca awh han. Amom lahai vaiyei kaboumlah na ca awh han. KAI teh nangmae BAWIPA Cathut doeh tie hah na panue han telah ahnimouh koe dei pouh telah Mosi koe atipouh.

13 Tangmin lah tamuemnaw teh rim koe a tho awh. Amom lahai rim petkâtue lah tadamtui a bo.

در غروب همان روز، تعداد زیادی بلدرچین آمدند و سراسر اردوگاه بنی‌اسرائیل را پوشاندند و در سحرگاه در اطراف اردوگاه شبنم بر زمین نشست.

14 Tadamtui a kâkayaw toteh, tadamtui kamkak e patetlah titica kamhluem e talai dawk ao.

صبح، وقتی شبنم ناپدید شد، دانه‌های ریزی روی زمین باقی ماند که شبیه دانه‌های برف بود.

15 Hote hno Isarelnaw ni a hmu awh toteh, bangmaw ti a panue awh hoeh dawkvah, buet touh hoi buet touh a kâpacei awh. Mosi ni hete naw teh nangmouh na ca hanelah BAWIPA ni na poe e vaiyei doeh.

وقتی قوم اسرائیل آن را دیدند، از همدیگر پرسیدند: «این چیست؟» زیرا چنین چیزی ندیده بودند. موسی به آنها گفت: «این نانی است که خداوند به شما داده تا بخورید.

16 Tami pueng ni amae rim dawk kaawm e tami yit touh ni cakhuem, tami buet touh hanlah Omer buet touh rip rawi hanlah BAWIPA ni a dei e patetlah patuen bout a dei pouh.

خداوند فرموده که هر خانواده به اندازهٔ احتیاج روزانهٔ خود از این نان جمع کند، یعنی برای هر نفر، یک عومر.»

17 Isarelnaw ni hottelah a sak awh teh, tami kayoun kapap e patetlah a rawi awh.

پس قوم اسرائیل بیرون رفتند و به جمع‌آوری نان پرداختند. بعضی زیاد جمع کردند و بعضی کم.

18 Omer hoi a nue awh navah, kapap ka rawi e ni hoe tawn hoeh. Kayoun ka rawi e ni hai hoe vout hoeh. Abuemlah cakhuem koung a rawi awh.

اما وقتی نانی را که جمع کرده بودند با عومر اندازه گرفتند دیدند کسانی که زیاد جمع کرده بودند چیزی اضافه نداشتند و آنانی که کم جمع کرده بودند چیزی کم نداشتند، بلکه هر کس به اندازهٔ احتیاج خود جمع کرده بود.

19 Mosi ni api nang hai amom totouh na tat awh mahoeh atipouh eiteh,

موسی به ایشان گفت: «چیزی از آن را نباید تا صبح نگه دارید.»

20 Tami tangawn ni Mosi e lawk ngai laipalah, amom totouh a ta awh dawkvah a pâri teh a hmui a tho dawk Mosi teh a lungkhuek.

ولی بعضی به حرف موسی اعتنا نکردند و قدری از آن را برای صبح نگه داشتند. اما چون صبح شد، دیدند پر از کرم شده و گندیده است. بنابراین، موسی از دست ایشان بسیار خشمگین شد.

21 Hote tami tangkuem ni amamouh cakhuem hnintangkuem a rawi awh. Khumbeithoe nah atui lah a tho.

از آن پس، هر روز صبح زود هر کس به اندازهٔ احتیاج خود از آن نان جمع می‌کرد، و وقتی آفتاب بر زمین می‌تابید نانهایی که بر زمین مانده بود آب می‌شد.

22 A hnin taruk hnin navah, vaiyei let hni touh, tami buet touh hanelah Omer kahni touh rip a rawi awh. Hote akong hah tamimaya ka ukkungnaw ni Mosi koe a thai sak awh.

روز ششم، قوم اسرائیل دو برابر نان جمع کردند، یعنی برای هر نفر به جای یک عومر، دو عومر. آنگاه بزرگان بنی‌اسرائیل آمدند و این را به موسی گفتند.

23 Ahni ni hai tangtho teh BAWIPA hmalah kathounge Sabbath hnin, Kâhatnae hnin lah ao. Vaiyei thawng hanlah na ngai e patetlah thawng awh. Bue hanlah na ngai pawiteh bue awh. Kacawie teh tangtho amom hanelah na ta awh han telah BAWIPA ni a dei e hah bout a dei pouh.

موسی به ایشان گفت: «خداوند فرموده که فردا روز استراحت و عبادت است. هر قدر خوراک لازم دارید امروز بپزید و مقداری از آن را برای فردا که”شَبّات مقدّس خداوند“است نگه دارید.»

24 Mosi ni lawkthui a e patetlah atangtho amom hanelah hai a ta awh. Hotteh, a hmui tho hoeh. Pâri hai pâri hoeh.

آنها طبق دستور موسی نان را تا روز بعد نگه داشتند و صبح که برخاستند دیدند همچنان سالم باقی مانده است.

25 Mosi ni hai kacawie sahnin cat awh. Sabbath teh BAWIPA e hnin doeh. Hote hno kahrawngum sahnin vah na hmawt awh mahoeh.

موسی به ایشان گفت: «این غذای امروز شماست، چون امروز”شَبّاتِ خداوند“است و چیزی روی زمین پیدا نخواهید کرد.

26 Hnin taruk touh thung a rawi awh. Sabbath hnin lah kaawm e hnin sari hnin nah awm hoeh, na hmawt hai na hmawt awh mahoeh telah ati.

شش روز خوراک جمع کنید، اما روز هفتم، شَبّات است و خوراک پیدا نخواهید کرد.»

27 Hnin sari hnin nah, Tami tangawn ni rawi hanelah a tâco awh teh a tawng awh navah hmawt awh hoeh.

ولی بعضی از مردم در روز هفتم برای جمع کردن خوراک بیرون رفتند، اما هر چه گشتند چیزی نیافتند.

28 BAWIPA ni hai nangmouh ni kaie kâpoelawknaw hoi kâlawknaw na totouh maw na pahnawt awh han rah.

خداوند به موسی فرمود: «این قوم تا کی می‌خواهند از احکام و اوامر من سرپیچی کنند؟

29 BAWIPA ni Sabbath hnin teh nangmouh na poe awh. Hatdawkvah, hnin taruk hnin nah, hnin hni touh hane vaiyei hah na poe awh. Taminaw pueng ama onae hmuen koe awm naseh. Hnin sari hnin nah, a onae hmuen koehoi nahai cetsak hanh telah Mosi koe atipouh.

مگر نمی‌دانند که من در روز ششم، خوراک دو روز را به آنها می‌دهم و روز هفتم را که شَبّات باشد روز استراحت و عبادت معین کردم و نباید برای جمع کردن خوراک از خیمه‌های خود بیرون بروند؟»

30 Taminaw ni hnin sari hnin nah a kâhat awh han.

پس قوم اسرائیل در روز هفتم استراحت کردند.

31 Isarelnaw ni hote cakawi hah mana telah ati awh. Songsuenmu patetlah ao teh a pangaw. Khoitui hoi kalawt e vaiyei hoi a tuinae a kâvan.

آنها اسم آن نان را مَنّا (یعنی «این چیست؟») گذاشتند و آن مثل دانه‌های گشنیز سفید بود و طعم نان عسلی را داشت.

32 Mosi ni nangmouh Izip ram hoi na hrawi awh navah, Kahrawng na paca e vaiyei hah na ca catounnaw pueng ni a hmu a nahan e lah, Omer buet touh tat telah BAWIPA ni a dei e hah bout a dei pouh.

موسی بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، گفت: «خداوند فرموده که از این نان به مقدار یک عومر به عنوان یادگار نگه داریم تا نسلهای آینده آن را ببینند و بدانند این همان نانی است که خداوند وقتی اجدادشان را از مصر بیرون آورد در بیابان به ایشان داد.»

33 Mosi ni Aron koevah hlaam lat nateh, mana Omer buet touh athung vah tat. Na ca catoun totouh ta hanelah, BAWIPA hmalah na kuem han atipouh.

موسی به هارون گفت: «ظرفی پیدا کن و در آن به اندازهٔ یک عومر مَنّا بریز و آن را در حضور خداوند بگذار تا نسلهای آینده آن را ببینند.»

34 BAWIPA ni Mosi koe lawkthui e patetlah hote mana hah Aron ni pou a kuem hanelah lawkpanuesaknae hmalah a hung.

هارون همان‌طور که خداوند به موسی فرموده بود عمل کرد. بعدها این نان در «صندوق عهد» نهاده شد.

35 Isarelnaw ni khosaknae ram dawk a pha awh hoeh roukrak, a kum 40 touh thung mana a ca awh. Kanaan ramri koe a pha hoeh roukrak mana a ca awh.

بنی‌اسرائیل تا رسیدن به کنعان و ساکن شدن در آن سرزمین، مدت چهل سال از این نانی که به مَنّا معروف بود، می‌خوردند.

36 Omer buet touh e teh ephah pung hra pung touh e kuk lah ao. (Omer buet touh teh ephah pung hra pung touh hoi a kâvan teh, ephah buet touh teh 22 liters hoi a kâvan)

(عومر ظرفی بود به گنجایش دو لیتر که برای اندازه‌گیری به کار می‌رفت.)