Guncei 15
1 Tami bangpatetnaw ni Judah ram lahoi a tho awh teh, Mosi e kâlawk patetlah vuensomanae ka hmawt hoeh e ni rungngang lah na awm thai mahoeh, telah hmaunawnghanaw a cangkhai awh.
Tymczasem przyszło z Judei kilku ludzi, którzy zaczęli nauczać wierzących: „Jeśli nie poddacie się obrzędowi obrzezania, nakazanemu przez Mojżesza, nie będziecie zbawieni”.
2 Hatnavah Pawl, Barnabas ti hoi ahnimanaw teh kâounnae puenghoi ao dawkvah, hmaunawnghanaw ni, Pawl, Barnabas hoi alouke a hnukkâbangnaw hoiyah hote laidei hanelah Jerusalem kaawm e gunceinaw hoi kacuenaw koe a cei awh hane lawk a dei awh.
Początkowo Paweł i Barnaba prowadzili z nimi długie dyskusje. W końcu jednak postanowiono, że razem z kilkoma innymi wierzącymi wyruszą do Jerozolimy, aby całą sprawę przedstawić do rozstrzygnięcia apostołom i starszym kościoła.
3 Kawhmoun ni ahnimanaw yo a thak awh. Phoenicia hoi Samaria ram lahoi pou a cei awh navah, Jentelnaw koe a lungpatawnae kong ahnimouh ni a dei awh teh hmaunawnghanaw pueng a lunghawi sak awh.
Wysłani przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, odwiedzając po drodze wierzących. Słysząc od Pawła i Barnaby o tym, że również poganie zwracają się do Boga, wszyscy wierzący odczuwali wielką radość.
4 Jerusalem a pha awh navah, kawhmoun hoi Gunceinaw, kacuenaw ni a dawn awh. Ahnimouh ni Cathut ni ahnimouh hno lahoi hno a sak e naw a dei pouh awh.
W Jerozolimie spotkali się z apostołami i starszymi kościoła i przekazali im relację o tym, co Bóg uczynił przez nich wśród pogan.
5 Hatei Farasinaw koe lahoi ka yuem e tami tangawn ni a kangdue awh teh, Jentelnaw hah vuensoma sak hane hoi Mosi e kâlawk tarawi sak hanelah lawkthui hanelah ao ati awh.
Wtedy kilku wierzących, którzy należeli do ugrupowania faryzeuszy, oświadczyło, że nawróceni poganie muszą zostać obrzezani i zacząć przestrzegać Prawa Mojżesza.
6 Hatdawkvah gunceinaw hoi kacuenaw ni hote lawk paceinae pouk hanelah a kamkhueng awh.
Apostołowie i starsi zebrali się więc ponownie, aby rozpatrzyć ten problem.
7 Tha hoi a kâoun awh hnukkhu vah Piter ni a kangdue teh hmaunawnghanaw, Jentelnaw ni kamthang kahawi a thai awh teh, a yuem awh thai nahanlah Cathut ni nangmouh thung hoi kai heh kadeikung lah na rawi e na panue awh.
Po długiej dyskusji głos zabrał Piotr: —Przyjaciele! Wiecie dobrze, że już dawno Bóg wybrał mnie spośród was, abym mógł przekazać dobrą nowinę także poganom.
8 Lungthin be ka panuek e Cathut ni Kathoung Muitha heh maimouh na poe e patetlah ahnimouh hai a poe awh teh ahnimouh koelah a kampangkhai.
Bóg, który zna ludzkie serca, okazał im przychylność, dając im, podobnie jak nam, Ducha Świętego.
9 Cathut ni ahnimouh hoi maimouh khoeroe kapeknae awm laipalah yuemnae lahoi ahnimae lungthin a thoungsak.
Nie uczynił między nami żadnej różnicy i przez wiarę oczyścił ich serca.
10 Hatdawkvah nangmouh ni mintoenaw hoi maimouh ni hai phu thai hoeh e hno teh ahnimae a loung dawk na patue e lahoi atuvah Cathut tanouk hanlah na ngai awh.
Dlaczego więc teraz macie zamiar poprawiać Boga i nakładać na nawróconych pogan ciężar, którego ani nasi ojcowie, ani my sami nie potrafiliśmy udźwignąć?
11 Maimouh hai ahnimouh patetlah Bawipa Jisuh Khrih e a lungmanae kecu dawk rungngang lah o teh yuem awh, atipouh.
Przecież wierzymy, że zarówno oni, jak i my, jesteśmy zbawieni tylko dzięki łasce Jezusa, naszego Pana.
12 Hatnavah ka kamkhueng e tami pueng teh sairasuep lah ao awh teh, Barnabas hoi Pawl ti ni ahnimouh koehoi Jentelnaw koe Cathut ni a sak e mitnoutnae hoi kângairunae a dei awh e a thai awh.
Wtedy wszyscy zamilkli i słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o cudach, których Bóg dokonał przez nich wśród pogan.
13 Ahnimanaw ni lawk dei e a pâbaw awh hnukkhu, Jem ni hmaunawnghanaw, kaie ka lawk thai awh haw.
Gdy skończyli, głos zabrał Jakub: —Posłuchajcie mnie, przyjaciele!
14 Cathut ni ama hanlah Jentelnaw thung hoi a miphun lah a coe nahan, ahnimouh koe hmaloe a thonae hah Simeon ni apasuek vah a dei toe.
Szymon Piotr opowiedział nam, jak Bóg wybrał pogan do swojego kościoła.
15 Profetnaw e a lawk dei e hai hete a lawk hoi a kâvan.
Zgadzają się z tym następujące słowa proroków:
16 Cakathoung ni, hetnaw e hnuklah kai ni bout ka tho vaiteh ka rawm tangcoung e Devit e lukkareiim hah bout ka sak han. Raphoe tangcoung e hote rim hah bout sak lah ao vaiteh ka caksak han.
„Potem wrócę i odbuduję zniszczony dom Dawida,
17 Ka min lahoi ka kaw e Jentelnaw hai a yungyoe ka hring e Cathut a tawng awh nahane doeh telah,
aby także poganie mogli znaleźć Pana —wszyscy ci, których uznałem za swoich. Tak mówi Pan, który dokonuje tego,
co zaplanował na samym początku”. (aiōn g165)
19 Hatdawkvah Jentelnaw koehoi Cathut koe lah a lungkâthung e naw koe runae poe hanlah awmhoeh.
Dlatego sądzę, że nie powinniśmy przeszkadzać poganom przychodzącym do Boga—mówił dalej Jakub.
20 Meikaphawk dawk thounghoehnae, kamsoumhoehe napui tongpa yonnae, lahuen kara e moi hoi a thinaw hah roun hanelah ahnimouh koe ca lahoi thaisak hanlah ka pouk.
—Napiszmy im tylko, aby powstrzymali się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz aby unikali rozwiązłości seksualnej.
21 Bangkongtetpawiteh ayan hoi kho tangkuem vah Mosi e phung lawk ka dei e ao teh, hote lawk hah sabbath hnintangkuem sinakoknaw dawk ouk touk awh atipouh.
Bo od wieków we wszystkich miastach są synagogi, w których co szabat zbierają się Żydzi przestrzegający tych nakazów.
22 Hatnavah Gunceinaw, kacuenaw hoi Kawhmoun abuemlah ni amamouh thung dawk e tami a rawi awh teh, Pawl, Barnabas hoi hmaunawnghanaw thung dawk e kahrawikung lah kaawm awh e Barsabbas telah a kaw awh e Judah hoi Silas a rawi awh.
Wtedy apostołowie wraz ze starszymi i całym kościołem postanowili wybrać kilku wierzących i wysłać ich z Pawłem i Barnabą do Antiochii. Wybrano więc Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa—cieszących się dużym uznaniem wśród wierzących
23 Ahnimouh koe a sin sak awh e ca dawkvah, gunceinaw kacuenaw hoi hmaunawnghanaw ni Antiok kho Siria ram hoi Cilicia ram kaawm e Jentel hmaunawnghanaw kut na man awh.
—i przekazano przez nich list tej treści: „Apostołowie i starsi z Jerozolimy pozdrawiają wierzących w Antiochii, Syrii i Cylicji!
24 Kaimouh koe e tami bangpatet ni kaimouh ni patoun laipalah a cei awh teh lawk aphunphun lah a dei awh teh, nangmouh na lungpuen awh teh, a rucatnae na poe awh tie ka thai awh. Vuensom na a awh vaiteh, kâlawk hai na tarawi awh roeroe han a ti awh. Hotpatetlae lawk dei hanelah ahnimouh koe kâpoelawk banghai ka poe awh hoeh.
Dowiedzieliśmy się, że niektórzy wierzący z Judei—bez naszej wiedzy—siali wśród was niepokój i wzbudzali wątpliwości.
25 Hatdawkvah kaimouh ni ka kâhmo awh teh, maimouh ni pahren e Pawl hoi Barnabas hoi cungtalah nangmouh koe tami patoun hanelah ka lung a kuep awh. Hatdawkvah maimouh ni Bawipa Jisuh Khrih min kecu dawkvah amamae hringnae kâphumnaw lah kaawm e,
Dlatego właśnie jednomyślnie postanowiliśmy wybrać dwóch mężczyzn i posłać ich do was, razem z naszymi bliskim przyjaciółmi—Barnabą i Pawłem,
26 maimouh ni lungpataw awh e Barnabas hoi Pawl tinaw hoi reirei patoun hanelah tami kahni touh rawi hane ka lungkuep awh.
którzy dla naszego Pana ryzykowali życie.
27 Hatdawkvah Judas hoi Silas hah ka rawi awh teh nangmouh koe ka patoun awh. Ahnimouh ni lawk hoi hai a dei awh han doeh.
Wysyłamy więc do was Judę i Sylasa, którzy osobiście potwierdzą wam nasze stanowisko w tej sprawie.
28 Hete phunglamnaw hloilah alouke hnokari titca hai nangmouh van toung sak hoeh nahanlah Kathoung Muitha hoi kaimouh ni ka hnâbo awh.
Postanowiliśmy bowiem—Duch Święty i my—nie obarczać was dodatkowymi obowiązkami oprócz tego, co niezbędne.
29 Hote phunglam teh nangmouh ni meikaphawk bawknae hno, thi, lahuen kara e moi, hoi kamsoumhoehe napui tongpa yonnae hah roun awh. Nangmouh teh hete hnonaw hoi kathoung lah na awm awh pawiteh ahawi. Na tak dam awh naseh telah a thut pouh awh.
Powstrzymajcie się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz unikajcie rozwiązłości seksualnej. Dobrze zrobicie, jeśli całkowicie zerwiecie z tym wszystkim. Pozdrawiamy was”.
30 Gunceinaw a patoun navah Antiok kho lah a cei awh teh, haw a pha hoi kayuemnaw a pâkhueng awh hnukkhu ca hah ahnimae kut dawk a poe awh.
Posłańcy udali się zatem do Antiochii, gdzie zwołali wszystkich wierzących i wręczyli im list.
31 Ahnimouh ni hote ca a touk awh teh thapoenae lawk dawk a konawm awh.
A gdy go przeczytano, zapanowała wielka radość.
32 Judah hoi Silas amamouh roi hai profet lah ao roi dawkvah ahnimouh koe thapoenae lawk a dei pouh roi.
Wtedy Juda i Sylas, którzy byli prorokami, umacniali ich wiarę słowami pełnymi zachęty.
33 Ahnimanaw teh hnin dongdeng ao awh teh, hmaunawnghanaw ni lungmawng lah a thak awh teh kapatounkungnaw koe let a ban sak awh.
Spędzili z nimi jeszcze jakiś czas, po czym pożegnali ich i wrócili do Jerozolimy.
34 Hatei Silas teh hawvah tongtang ao.
Paweł i Barnaba pozostali zaś w Antiochii, aby wraz z innymi głosić słowo Pana i nauczać.
35 Pawl hoi Barnabas teh Antiok kho ao navah alouke taminaw hoi cungtalah Bawipa e lawk hah a cangkhai awh.
36 A hnin moi ao hoi Pawl ni Barnabas koe, Bawipa e lawk pâpho tangcoungnae kho dawk kaawm e hmaunawnghanaw, bangtelane ao awh tie yo hloe hanelah ahnimouh koe bout cet awh sei atipouh.
Jakiś czas później Paweł zaproponował Barnabie: —Odwiedźmy wszystkie miasta, w których głosiliśmy słowo Boże i sprawdźmy, jak miewają się wierzący.
37 Barnabas ni Mark tie Jawhan hai hrawi hanelah a ngai.
Barnaba zasugerował, aby zabrać również Jana, zwanego Markiem.
38 Hateiteh, Pawl ni Pamfilia ram vah ahnimouh hoi a kamphei teh oun a cei dawkvah, a thaw tawknae koe ahnimouh hoi reirei ka cet ngai hoeh e teh kaw hanelah awmhoeh telah a pouk.
Jednak Paweł nie chciał się na to zgodzić, ponieważ Marek, podczas poprzedniej wyprawy, odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy.
39 Hatnavah puenghoi kâounnae ao dawkvah buet touh hoi buet touh a kamphei roi toe. Barnabas ni Mark a hrawi teh Saipras tuilum lah a cei.
Powstał więc konflikt. Ostatecznie apostołowie rozdzielili się. Barnaba z Markiem odpłynęli na Cypr.
40 Pawl ni Silas a rawi teh hmaunawnghanaw lahoi Bawipa e lungmanae dawk hnawng lah ao hnukkhu a kamthaw.
Paweł natomiast wziął ze sobą Sylasa i—powierzony przez wierzących opiece Pana
41 Ahni teh Siria ram hoi Cilicia ram lah tawngtang a cei teh, kawhmounnaw hah a cak sak.
—przemierzał Syrię i Cylicję, dodając otuchy tamtejszym kościołom.
