< La Bu 104 >

1 Kahina jouse pum in Pakai thangvah ing e. O Pakai ka Pathen, iti lom lom a nathupi hitam! Nangma, naloupina le nathupina toh nakivon e.
¡Qué todo mi ser alabe al Señor! ¡Dios mío, eres tan grande, revestido en majestad y esplendor!
2 Nangman khovah chu ponsil bangin nakisil in, Nangin vanho ahin ahsi hohi pondal bangin nadahdoh in;
Usas la luz como vestidura; tú extiendes el tejido de los cielos.
3 twimei chunga na iin natungdoh in, meilom chu sakol kangtalai in namangin, huihi nalhavingin namangin nalenglen ahi.
Colocas las vigas de tu casa en las nubes de lluvia. Haces de las nubes de los cielos tus carruajes. Te montas sobre las alas del viento.
4 Huihi sottol len namangin, meile meikong jong nasoh’in namangin ahi.
Haces de los vientos tus ángeles, y a las llamas de fuego tus sirvientes.
5 Nangin, itihchan hijongleh kil ling louhel dingin nangman vannoi leiset bul naphutdoh tai.
Tú pusiste la tierra sobre sus bases; y nunca será estremecida.
6 Nangin twipi veihi leiset dingin ponsil in nasilpeh’in molsangho jong nachupsah soh hel in ahi.
Estaba cubierta con océanos profundos, las aguas cubrían las montañas—
7 Nangin thu napehleh twipi chu alengmang jingin, na ogin ajahleh ajammang hel jenge.
pero a tu orden las aguas huyeron; al sonido de tu trueno corren.
8 Mol ho adingdoh in phaicham atonglha jengin nangin nathupeh bang bangin akijam jengin ahi.
Las montañas se levantaron y los valles se hundieron hasta donde tú habías determinado.
9 Chujouvin nangin twikhanglen hochu aphah nadiu chanbep naphahsah’in, hitia chu leiset hi avella achupkit louna diuvin nasemtoh tan ahi.
Pusiste un límite para los océanos, para que no regresaran y volvieran a cubrir la tierra.
10 Nangin twisamho naphuldoh sah’in kotong dunga nalonlutsah’in, vacha ho chu molle lhanga kon in ahung lengsuh’in,
Haces que los manantiales fluyan hacia los arroyos, bajando desde las montañas.
11 ganhingho jouse dingin twi nasuhmang peh’in ahi, chuleh sangan honjong dangnounan anei un ahi.
Proveen agua para todos los animales salvajes, para que los caballos salvajes aplaquen su sed.
12 Vacha hon va pang dunga bu akisem un thingbah lah’a la asajiuvin ahi.
Los pájaros construyen sus nidos entre los árboles al lado de las corrientes de agua, cantando entre el follaje.
13 Nangin navan inmun a kon in molle lhang chunga go nahinjuhsah in chuteng nakhutsoh gachun leiset nasudimjin ahi.
Envías lluvias sobre las montañas desde tu hogar en lo más alto; llenas la tierra con cosas buenas.
14 Nangin hampa ho nakhandohsah in ganchaho, thingphungho le mihemho manchah pha nasodoh sah’in ahi. Chujongleh nangman leiset chunga amaho dingin nehpha nasodohsah’in ahi.
Haces que la grama crezca para las vacas, y las plantas también para que la gente se alimente de ellas, cultivos de la tierra para servir como alimento,
15 Akipana diuvin adondiu lengpitwi nagonpeh in atahsauva akinu diuvin Olive thao nasosah’in, chule athaneina diuva nehding changlhah napen ahi.
y vino para hacerlos felices, aceite de oliva para hacer resplandecer sus rostros, y pan para hacerlos fuertes.
16 Pakai in athingphung hohi phatah’in akhoukhah in, Lebannon ah Cedar thingphung ho akedohsah’in,
Los árboles del Señor están bien regados, los cedros del líbano que Él plantó.
17 hichea chun vachaten abu-u akison un chuleh vakang ten Cypress thing chunga in akise un ahi.
Los gorriones se anidan ahí; las garzas hacen sus nidos en los más altos árboles.
18 Molsang chungvum langa gamlah kelho achengun chuleh songpi hochu kollah saho dingin na phatah’in apangin ahi.
Las cabras salvajes viven en los picos de las montañas; y los damanes se esconden entre las rocas.
19 Nangin lha nasemmin kum kiheichin aphongdoh e, chule nisan alhumding phatjong akihetne.
Tú hiciste la luna para marcar los meses, y el sol sabe cuándo ponerse.
20 Nangin janjong nasem in, jan ahunglhung jin ahi, gammang ganchaho anunkho jiuvin ahi.
Haces caer la oscuridad para que venga la noche, el momento en el que los animales del bosque salen a cazar.
21 Keipi nouhon amatdiu hochu angihjiuvin, Pathen in apeh’u amaho anchah hochu matdingin agemjiuvin ahi.
Los jóvenes leones rugen mientras buscan a su presa, buscando la comida que Dios les proveyó.
22 Jingpitah leh abusung uva kicholdo dingin anungche jiuvin ahi.
Cuando el sol sale vuelven a sus guaridas para descansar.
23 Hichejou tengle chun mipiho chu ama ama natohna dingcheh ajon un hicheachun nilhah gei in na atong ji tao ve.
Entonces las personas salen a hacer sus tareas, y trabajan hasta el ocaso.
24 O Pakai nangin thilho hi jatchom chom in nasem jinge! Nachihna a hiche hohi nasemdoh ahije. Leiset hi nathilsemsa ho adimset e.
Señor, ¡Cuántas cosas has hecho, todas ellas sabiamente formadas! La tierra está llena de tus criaturas.
25 Hiti chun twikhanglen lentah leh kiphahjal tah nasem in, asunga ganhing achatthei alen aneo nasem in ahi.
Considera el mar, profundo y ancho, lleno de todos los tipos de seres vivientes, grandes y pequeños.
26 Ven, kong inneiho akitol un, Leviathan jong twikhanglen’a kichem din nasem e.
Los barcos navegan allí, y el Leviatán, que creaste para que jugara en él.
27 Amaho jousen angaichat’u an amunadiu hi ngang chunga kingaicheh ahiuve.
Todas las criaturas te buscan para que les des comida en el momento correcto.
28 Anehdiu nangin napehteng uleh amahon achomkhom jiuvin nangin nakhut a nalhangdoh in namop jin hiti chun amaho lungnachimset’in navah jin ahi.
Cuando se las provees, la recogen. Les repartes alimento a todos, y son saciados.
29 Ahinla nang amahoa konna nakinunghei tengleh amaho kichadiu ahi. Nangin ahinna hu’u nalahdoh tengleh amaho thiding vutvai sohding ahitauve.
Cuando te alejas de ellos, se aterrorizan; cuando retiras su aliento de vida, ellos mueren y regresan al polvo.
30 Nangin nahu napeh tengleh hinna nasemdohji a, hiteng chuleh leiset maihi akithahsem kitjin ahi.
Mas cuando envías tu aliento, son creados, y la vida cubre la tierra una vez más.
31 Pakai loupina hi tonsotnin umjing jenghen. Pakaiyin athilsem jousea hin kipana aneijin ahi.
¡Qué la gloria del Señor permanezca para siempre! El Señor se alegra con todo lo que ha hecho.
32 Leiset hi avetleh akithing jengin molho jonghi akhoi khahleh meikhu alengdoh jengjin ahi.
Solo tiene que mirar hacia la tierra y esta tiembla; las montañas dejan salir humo a su toque.
33 Hinkho kanei laisen Pakai vahchoila sange, kahaibei chan geijin jong ka Pathen thangvah ingkate.
Cantaré al Señor mientras viva; cantaré alabanzas a Dios toda mi vida.
34 Kalunggel ngaito jouse jonghi Ama lunglhaina hihen, ajeh chu Pakai hi kakipana ahi.
Ojalá el Señor se plazca con mis pensamientos porque me alegro en el Señor.
35 Hiche leisetna konhin michonsete jouse mangthah gam jengu hen, miphalou ho jouse mangthah jengu hen. Kahina ho jouse pummin Pakai thangvah ingkate, Pakai loupina ding hitahen!
¡Sean destruidos los pecadores de la tierra; qué los malvados dejen de existir! ¡Todo mi ser alabe al Señor!

< La Bu 104 >