La Bu 102
1 Pakai kataona ngaiin! Kangeh nahi neisanpeh in.
Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.
2 Kei a kon in kiheimang hih’in, kahahsat phatleh khohsah tah’in neingaipeh in, kangaichat phatleh neihin gelkhoh in,
Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.
3 Ajeh chu kahinkho hi meikhu bangin abeipai jitai, kagu kachang hi asadohji tai.
Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.
4 Kalungsung hi anadohjin hamhing bangin agolha jitai, chutengle chun kagilkel jong abeipaiji tai.
Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.
5 Ajeh chu lunggim a kakhoisat sat jeh’in kavun le kagu hobou kahitai.
Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.
6 Keima neldi gam a sumbupi toh kabangtai, gamlatah gamthip gam a sumbupi noutoh kabangtai.
Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.
7 Keima kahah khovahjin, inting vumma vacha changkhat seh lunghel tah-a um kabange.
Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.
8 Kagal miten sun nilhu in eitaitom jingun, amahon eisamseuvin eitaitom jingun ahi.
Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.
9 Keima buneh jong nen eh jeng ahitai. Kadon na sunga jong kamitlhi alonglut tai.
Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.
10 Nalunghan le lungphatmo nachun eiin eiman tum in eipaidoh tai.
Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.
11 Kahinkho hi nilhah lang nilep bangin achemang loijitai. Keima hampa bangin kagop lhaloi jitai.
Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.
12 Ahinla Pakai nangvang nalaltouna a natoujing ding ahi. Naminthan na akhang khanga chelhajing ding ahi.
Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.
13 Nangma hung kipat in natin Jerusalem hi nahin khoto ding ahi. Tuahi aman-u khohsah phat ahin, tuhi kitepna dungjui a mi kithopi phat ahi.
Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.
14 Ajeh chu namiten bang’a song jouse angailu uvin chuleh lamlenna vutvai hojeng jong angaisang’un ahi.
Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.
15 Chujouteng leh chitin namtin ten Pakai ang-a kithing thingding ahi,
Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.
16 Ajeh chu Pakai in Jerusalem ahin thahsem kitding chutengle Ama aloupina-a hung kilang ding,
Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,
17 Aman tahlelte taona ahin sanding Aman angaichat hou asanpehding ahi.
Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;
18 Khonunga khangthahho dinga kijihlut pehding hitia chu tua pengloulai hon Pakai chu ahin thangvah dingu ahi.
Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;
19 Pakai in van muntheng a kon a ahin vetsuh ding, Aman van'a kon a leiset hi ahin vetsuh ding
Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;
20 songkul tangte khoisatna ajahding thidinga themmo kichanho alha doh dinga,
Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;
21 hiteng chuleh Pakai minthanna chu Zion a lopna umding, chule Jerusalem a kithngvah ding ahi.
Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;
22 Mihonpi tamtah chu ahung kikhopkhom tengleh lenggam hochu Pakai chibai boh a hungdiu ahi.
Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.
23 Aman kaban thahat akim laitah avolhun kahinkho asuchomtai.
Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.
24 Hinla keiman Ama kakouvin “Oh Pakai tonsot'a hingjing kakhandon laitah ahin kahinkho lahih’in.
Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.
25 Kum tamtah achetai, nangin hiche leiset leibul nana lhungdoh’in, van hohi nakhut tah’in nanasemdoh in,
Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;
26 hihojouse hung mangthah ding ahinlah nang tonsotna nahinjing ding ahi, amaho ponlui bangin hungvui lhantin, Nangin amaho chu von banga nakhelding chujouteng napai mangdiu ahi.
Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.
27 Hinla Pakai nangvang abang chu nahijingin ahi.
Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.
28 Nangma mite chate jouse lungmong a umdiu ahi. Achate chateho chu na-anga hung khanglen diu ahi.
De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.
