Nahum 2
1 Nagal mipan suhmang ding ngaiton ahung in, kihongphan Pasal pha pha kulpia pansah-in lang lampi vephan; chule nakong kigah in lang, nathahat pan in pang in.
Hærgeren drager imod dig, hold Vagt med Omhu, hold Udkig, omgjord din Lænd, saml al din Kraft!
2 Ajeh chu Pakaiyin Israel lal loupina banga Jacob lal loupina jong asemphat kit ding ahi; chule michomgam’a pang hon achom ngimsel’uva ahalsi sia asuh manguva amonsa alupsah-u ahitai.
Thi HERREN genrejser Jakobs og Israels Højhed; dem har jo Hærværksmænd hærget og ødt deres Ranker.
3 Chule asepai gal-hat ho chu alumu asan soh keijin, A sepaiten abonchauvin pon san-ao akisil sohkeijun. Kangtalai jouse jong meisi bang in apah lah lah-in, Galsat dia akigoltoh tenguleh akipat kal’u angah lel’ui.
Hans Heltes Skjolde er røde, hans Stridsmænd skarlagenklædt, hans Vogne funkler af Staal, den Dag han ruster og Spydene svinges.
4 Chule kholai dunga kangtalai jouse aki hon lul lul’un, Veng ningkoi dung jousea asuh lhai atou lhaijun, Chule meikong kidevah bangin achanthe thu’uvin, chujongleh kolphe vah bangin aphelap lap’uve.
Igennem Gaderne raser Vognene frem, hen over Torvene farer de i susende Fart; de ser ud som Fakler, farer frem og tilbage som Lyn.
5 Chuleh vaibol’a pang ho akoukhom’uvin, ache nauva akipal lhugam tauve; chule amahon pal phungla adel loijun, asangkhol chol’u akihoh doh bangin akijal dep dop e.
Hans Helte kaldes frem, de snubler i Farten, de styrter frem imod Muren, Skjoldtaget er rejst.
6 Chujongleh vadung kelkot phung jouse akihong soh tan, Leng inpia mite a lungthoi soh tauve.
Flodportene bliver aabnet, Kongsgaarden vakler.
7 Lengnu avon asut lhauvin akai mang tauve, chuleh ajenle a pang nu-ngah ho akap kap’uvin, vahuite ham athouvin amao setsot’un, a-op achum achum jeng uvin ahi.
Herskerinden føres bort i Landflygtighed med sine Terner; de sukker som kurrende Duer, slaar sig for Brystet.
8 Chuleh Nineveh khopi hi twikul lentah hija asunga twi jouse long kanghel tobang ahitai. “Kho ngaijin! Kho ngaijin!” tin mihonpi chun asam asam jeng uvin, koima chala akinung hei tapoi.
Nineve er som en Dam, hvis Vand flyder bort. »Stands dog, stands dog!« raabes der, men ingen vender om.
9 Chule dangka kichom uvin lang Sana jong kichom’uvin! thil kikhol ho hi chom joutih aum tapon, chule gou hijat thil manlu ho jong hi abei thei tapoi.
Ran Sølv, ran Guld! Der er Liggendefæ uden Ende, alskens kostbare Ting i store Maader.
10 Hijeh chun chom uvin langchom ngimhel’un ahomsan koijun! Mihem lungthim alha lhopsoh tan, mihem khupbuh jouse akithing sohhel tai, mihem jouse akong akhasoh-in, mihem jouse maiadup soh hel tai!
Tomt og tømt og udtømt, ængstede Hjerter, rystende Knæ og Skælven i alle Lænder! Og alle Ansigter blegner.
11 Chule sakei bahkai ho kihenna hong chu hoilai hiya? chule sakei bahkai noute kihenna chu akosung chu hoilai ham? Sakei bahkai ten aneh diu sa akipohlut uva, asukin ding beihel’a anoute toh aneh nau chu hoilai ham?
Hvor er nu Løvernes Bo, Ungløvernes Hule, hvor Løven trak sig tilbage, hvor Ungløven ej kunde skræmmes?
12 Sakei bahkaipin anoute neh kham dingbep akitha jouvin, sakei bahkai pan jong api dingin sahing phabep akoije; Akosung jong chu sahing athasa adim set’in, chule ahong sung sahin botelsa adimset’e.
Den røved til Ungernes Tarv og myrded til Løvinderne, fyldte sine Hier med Bytte, sit Bo med Rov.
13 Hichun thaneipen Pakai chun aseijin, vetan keima nang dou din kapang’e, chuleh na kangtalai jouse kahal vama, ameikhu ki tung let lut ding; chujong leh na sakei bahkai noute jong chemjama katha ding ahi; chule leiset chunga kona na kivah na ding sahing jouse katol mangsoh ding, nasot tol le a pang miho thusei awgin kijapha lou helding ahi.
Se, jeg kommer over dig, lyder det fra Hærskarers HERRE, dit Lejrsted lader jeg gaa op i Røg. Dine Ungløver skal Sværdet fortære; jeg rydder din Røverfærd bort fra Jorden. Dine Sendebuds Røst skal aldrig høres mer.
