Malachi 3

1 Veuvin keiman ka masanga lampi sujang dingin ka thu polepa ka sol’e, chutengleh na hol jing na Pathen chu pohphunga hou in a hung kilah jing ding ahi. Nanghon mukal na ngalel’u kitepna thu hungtei ding ahi, tin van janel Pakai chun asei’e.

Sjå, eg sender mitt bod, og han skal brøyta veg for meg. Og brått kjem han til sitt tempel, Herren som de leitar etter, og paktengelen som de stundar på, sjå, han kjem, segjer Herren, allhers drott.

2 “Ahinlah ahung tengleh koi ham adoujou ding ah? Koiham ama ahung kilah tengleh amaija ding ngam dingah? Amachu thih kilhajol meikong al’lenglung tobang ding, ahilouleh pon sop bangna sabon tobang ding ahi.

Men kven kann herda den dagen han kjem? Og kven kann standa når han syner seg? For han er som smeltar-eld og tvættar-lut.

3 Sana lhajolpan, sana alhahjol banga, manthei louho a suhtheng ding, dangka leh sana asuhjol tobanga asuhjol ding chutengleh Pakai komma santheidol thilto ahin neithei ding ahi.

Han sit og smeltar og reinsar sylvet, han reinsar Levi-sønerne og skirar deim som gull og sylv, so dei kann bera fram for Herren offergåvor i rettferd.

4 Hiteng le chun Pakaiyin akomma hung kichoilut Jerusalem leh Juda mipite thilto ho chu tumasanga banga ahin santhei kit ding ahi tai.

Då vert offergåvorne i Juda og Jerusalem til hugnad for Herren som i gamle dagar og i framfarne år.

5 Chuteng chuleh keima thutan dinga na kom’u kahin nai ding phunsan themho, mijong ho, mijou ho, sum lo a na tong ho, thaman penom lou ho, meithai holeh, nulepa beiho chuleh gamchom mi na lahuva cheng ho chunga thu adiha tan nomlou ho chuleh keima seijui lou ho chu ka engbol ding ahi, tin hatchungnung Pakaiyin asei’e.

Eg kjem til dykk og held dom og vert eit snøgt vitne mot deim som fer med trolldom, som bryt egteskapet, som gjer rang eid, som held att løni for leigekaren, som er harde med enkja og den faderlause, som rengjer retten for utlendingen og ikkje ottast meg, segjer Herren, allhers drott.

6 Keima Pakai kahin kikhelna neilou kahi. Hijeh a chu nangho Jacob chate na kisumang soh louvu ahi.

For eg, Herren, er ikkje umskift, og de, Jakobs-born, er ikkje til ende komne.

7 Napu napateo khanglaija pat’in nanghon ka danthu ho na nahsah pouvin jui jong na jui pouve. Tun hung kile kit ding ka hi tin hatchungnung Pakaiyin asei’e. Ahinlah nanghon na sei jun keiho chebon ki che mang kha louva iti ka kile kit diu ham? na tiuve.

Alt ifrå fedre-dagarne hev de vike av frå loverne mine og ikkje halde deim. Vend um til meg, so skal eg venda um til dykk, segjer Herren, allhers drott. De spør: «Kva skal me venda um ifrå?»

8 Mihemin Pathen achom angai ham? Ahinlah nanghon nei chomun ahi! ahijeng vang'in nanghon na sei jun “Pathen chu iti ka chom diu ham?” na tiuve. Na hopsom to lou jeh ule thilto to ding na tolou jeh uva nei chom’uvah ahi.

Skal eit menneskje rana frå Gud, sidan de hev rana frå meg? Og de spør: «Kva hev me rana frå deg?» Jau, tiendi og reidorne.

9 Hitia keima nei chom jeh uva na nam pumpiuva na ki gaosap sohkeiju ahitai.

Forbanningi hev råka dykk, og frå meg ranar de, ja, heile folket.

10 Hopsom jouse akholna munna hinlhut soh keijun chutileh ka hou in sunga nehleh chah lhingset ding ahi. Hiti a chu na bol uleh keiman van gam lang kot jouse ka hon lhah a phathei bohna lhingset a, akholna let lha gei ja ka hin sunlhah ding ahi. Hiti chun keima jeng jong hi nei patep mun tin hat chungnung pen Pakaiyin aseije.

Kom med heile tiendi til forrådshuset mitt, so det kann finnast mat i huset mitt, og prøv meg so på den måten, segjer Herren, allhers drott, um eg ikkje let upp himmellukorne åt dykk og renner yver dykk velsigning i rikt mål.

11 “Na chang le na min jong pha ding ahi, ajeh chu a susethei ho jousea konna ka ventup peh ding, na lengpi thei ho jong amin masanga lhulhop lou ding ahi” tin hatchungnung Pakai jin aseije.

Eg skal truga etaren for dykk, so han ikkje tyner grøda på jordi for dykk, og ikkje heller skal de hava vanheppa med vintreet på marki, segjer Herren, allhers drott.

12 “Chuteng chuleh chitin namtin in mi nunnom ahiuve ati diu ajeh chu na gamsung chu kipana dimset ding ahi” tin hatchungnung Pakaiyin aseije.

Alle folki skal prisa dykk sæle, for det vert eit herlegt land, segjer Herren, allhers drott.

13 Pakaiyin asei’e, “Nanghon kei dounan thupha loutah tah na sei’uve, ahinla nanghon nangma douna a ipi ka sei uvem?” na tiuve.

De hev bruka sterke ord imot meg, segjer Herren. Og de spør: «Kva hev me tala med kvarandre imot deg?»

14 Nanghon, Pathen kin bolhi ipi phachom nam? na tiuve. A thupeh dungjui ja ichon’uva ipi phachom am, ahilouleh ka chonset jeh uvin ka kisih uve tia hatchungnung Pakai komma isei uva ipi phachom am? natiuve.

Jau, de segjer: «Det er fåfengt å tena Gud. Kva bate hev me av at me agtar på hans krav og gjeng syrgjeklædde for Herren, allhers drott?

15 Tua pat'in mi kiletsah ho phathei achangin, thilse bolho a haodohun Pathen engbolna thoh ngap ho jong ahao doh theije, na tiuve.

Nei, no prisar me dei ovmodige sæle; dei hev medgang når dei liver i gudløysa, dei freistar Gud og slepp vel ifrå det.»

16 Chujou chun Pakai ging khencha umho chu khat le khat akihouvun ahileh Pakaiyin amaho kihouna chu angai pehin ahi. Pakai angsunga chun, Pathen ging jing holeh amin domsang nom jing ho geldoh jingna dingin lekhajol khat a amin’u aki pehlutin ahi.

Då tala dei med kvarandre, dei som ottast Herren, og Herren lydde og høyrde på, og det vart skrive ei minnebok for hans åsyn um deim som ottast Herren og tenkjer på hans namn.

17 “Amaho chu ka mite hi diu ahi” tin hatchungnung Pakaiyin aseijin ahi. Keiman thu katanna nikho teng leh amaho chu atum be a kasahlut tah, ka gou hi diu, mipan athu ngai, acha thilsea konna ahoi doh banga, kenjong ama ho chu kahoidoh sah ding ahi.

Og dei skal vera min eigedom, segjer Herren, allhers drott, på den dagen som eg skaper, og eg skal spara deim liksom ein mann sparer son sin som tener honom.

18 Chuteng leh nanghon michonpha le michonpha lou nahet khenuva Pathen kin bol hole abollou ho na hetkhen thei diu ahi.

Då skal de atter sjå skil på den rettferdige og den gudlause, den som tener Gud og den som ikkje tener honom.