Ka La 5
1 Pakai ka chunguva thilsoh ho hi hingeldoh temin, ven ichan geija vetset ka chan’u hitam?
Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
2 Ka goulo diu chengse hi namchom miho achang tauvin, Ka in ka lou jouseu la gamchom miho’a ahitai.
Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
3 Keiho hi nunei lou panei lou kahi tauvin, kanuteu jong meithai ahi gam tauve.
Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
4 Ka dondiu twi jeng jong kakichoh thu diuvin aumdoh tan, Ti ding thing jeng jong kakichoh thudiu ahitai.
Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
5 Eihin nungdelteuvin eihin phah pai dingu ahitan, Keiho ka haisam tauvin, ahinlah kingahna ding mun ka neipouve.
Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
6 Neh leh chah ning lhinga kanei jouseu, Ka kihinso jou nadiuvin Egypt leh Asssyria khutna ka kipelut tauvin ahi.
Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
7 Kapu kapateu ana chonseuvin ahinlah amaho athi gamtauve, Hijeh chun amaho chan ding thoh gimna leh engbolna hi keiho chunga achu tan ahi.
Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
8 Ka sohteu chu tun keiho Pakaiyin apang gamtauvin, ahinlah koima eihuhdoh diu aum pon ahi.
Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
9 Gamsun’a pum hatin vai ahop jeh'in thiding kicha pum pumin anneh kakiholun ahi.
Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
10 Kel khoh jeh'in ka vousou tapkonga changlhah kikang bangin avom gam tai.
Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
11 Kagal miteuvin Jerusalema numei ho Judah khosunga nungah khang dong ho kichep nan anei gamtauve.
Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
12 Ka lengteu jong akhutpiuvin akhaisangun, Ka lamkaiteu jong noise tahin ei bolpeh tauvin ahi.
De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
13 Gollhang ho chu sumhei goi dingin akaimangun, chuleh pasal chapang ho chu tiding thing aputsahnauva a lonlele jeng tauvin ahi.
Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
14 Lamkai ho khopi kelkot ngahin apang tapouve. Khangthahten lam leh la sah abol tapouvin ahi.
De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
15 Kana lam nao chu lung khamna asohdoh tan, Ka lungsunguva kipana abeitai.
De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
16 Ka luchang uva konin ka lallukhuhu alhamang gam tai. Ka chonset jeh'un ka chung uva sapsetna achu tai.
De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
17 Hijeh hin kalungu alhalhop tan chuleh kamit uvah mitlhi adimtan ahi.
Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
18 Ajehchu Jerusalem hi akeosehin aki jam tan, Sialten lhat nan anei tauve.
Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
19 Ahinlah Pakai nangma abang na hi jing jeng e, nalal touna chu akhang khangin aum jing e.
Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
20 Ipi dinga nei suhmil jing nahlaiyu ham? Ipi dinga donlou dai louva neikoi nahlaiyu ham?
Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
21 O Pakai neikiledohsah kitnun lang nangma komma nei puilut kittauvin! Ka kipanao masa chu neipe kittaovin!
HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
22 Ahilou leh neipui doh mong mong diu hitam? Ole Ka chunguva nalung hangjing nalai ham?
Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
