Ka La 3
1 Pakai lunghanna tanggolla kon hungpotdoh thohgimna chu keima tahin kamuchet ahi.
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 Aman vah jouse daltanin, Muthim laha eipuilut e.
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 Nilhum keijin avel vellin keima dounan ka chunga a khut a lamin ahi.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 Aman kaphe leh kavun agotsah jenge. Kagu kachang jong a sungoi jengin ahi.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 Aman lunggimna leh gentheina eisun khumin chatmo hellin eilha tai.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 Aman mithisa ho bangin, Muthim laha eivuiye.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 Aman pal eikai khumin, Keima ka jamdoh thei tapoi. Thihkhao gihtahin jong eikan chah e.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 Keima kapengjah jeng vang'in, Aman ka taona adalten del tai.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Songpal sangtah in ka lampi akhah tannin; Ka lampi eisuh setpeh e.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 Keima man dingin, Kei le vompi bang in kiselin eichang lei.
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 Aman ka lampia kon in eimanin eimal tel tel in, Hesoh genthei le panpi beiyin eilhai.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 Aman athal-pou aloisalin, Keima abidoiyin eineiye.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 Ka lungchang laitaha, Athalchang chu a kaplut jenge.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Kamiten nuisatbepseu kahi tai. Nilhum keijin musetna la eisah khum uve.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 Aman lunggimna jengin eisu dimin, Lungkhamna khacheh khon chu eidon sah e.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 Aman songchang eilhai sahin, vutvai laha eilehluttan ahi.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Chamna chu eilah mang pehin, Phatthei channa ding chu keidin gelphah ahi tapoi.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Ka loupina nikho akichai tan, Pakaiya ka kinepna jouse jong ahomkiu ahitai, tin kakap jah jeng tai.
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Kathoh gimna leh ka lengvaina hinkho hin eisugim thei val jeng e.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 Ka thohgimna le in le kagentheina hi, seiya seijou hoi ahita poi.
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 Ahin hiche hi kahin geldoh teng, Kinepna kanei jou jin ahi:
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 Pakai neingailutna dihtah chun beitih anei pon, Amikhotona jong atangdeh poi.
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 A kitahna hi longlou ahin, Ami khotona jong jingkah sehin athah jingin ahi.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Kahinna ka lhagaovin aseijin Pakai hi keima gou ahi. Hijeh chun Ama a kakinepna hi umjing ahije.
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 Pakai ging jingte leh hinna dinga hol jing tedinga phatah ahi.
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 Hijeh chun Pakaija konna huhhing na muna dinga thipbeh cha nga hat angaije.
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 Chu leh khan don laiya Ama angsunga kipehlut leh Ami thununna koljon kikhum lut aphai.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 Ama chu Pakaiyin atohsah nomna dung juiyin thipbeh in aching seh in ngah jing hen.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 Amaho chun amaijun tollam ngatnu henlang kijammu hen ajeh chu amahon ajona leh akinepna’u dung jui'a amu thei diu ahi.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 Amaho chun a ngei phe bengho chu alangkhat jong dopeh uhenlang agalmi ten anoise nau jong kisan u-hen.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 Ajeh chu koi macha hi Pakaiyin apaidoh paipai aum poi.
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 Aman lungkhamna asosahje vang'in ami khotona dimset jeh chun angailutna ahop jinge.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 Ajeh chu Pakai hi milungkham sahle alungthim sunhat peh ahi along lhaina ahipoi.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Mihon gamsunga songkullut hochu akelngoi tol chotpha jongle’u,
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 Hitobang miho chun Pathen douna in midang chan ding dolho lahpeh jongleu,
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 Chuleh aman a thutan nauva achanding dol’u thudih chu chansah hih jong leu, hitiho jouse Pakaiyin amu sohkei hilou ham?
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Pakai phatsah louva koiham thilho hung soh doh na ding thupeh neithei ding chu?
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 Chungnungpen Pathen in thilpha le thilse ahin sosah ji hilou ham?
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 Chuti ahileh mihon eiho e-chonset jeh uva engbolna e-chan jiuhi i-kiphin thei ding uham?
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 Chuti louvin, eihon e-chonnau hi kikhuol’u hitin chuleh Pakai kom’a iki lehei kit lou diu ham?
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Eihon e-lung thim ule e-khut’u Van Pathen anga domsangu hitin seiju hite,
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 Keiho nangma dounan ka chonse tauvin nangman nei ngaidam pouvin ahi,
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 Nangman nalung hanna neibuh lhah khum tauvin chuleh khotona beihelin neidel khumun nei that gam tauve.
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Mei lah’a na kiselin, katao na’u na kom ahung lhung jou tapoi,
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Nangman chitin namtin laha thet le notthapin nei koitauvin ahi.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 “Ka melmateuvin Keiho dounan thu asei sei jingun.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 Keiho kichat le tijatnan Ka dimset tauve, Ajeh chu keiho kimana, kisugepa amang thah kahitauve.”
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 Ka miteu kisuhmang jeh'in, Ka mitlhi’u twilon in along e!
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 Kamitlhiu tanglou helin alonge; Tang lou ding ahi,
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 Pakaiyin Vanna konna ahin vetsuh, Ahin lainatpi tokah un,
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 Jerusalem Chanute khankho gelnan, Ka lungthim hi apohkeh ding akisa jing’e.
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 Keiman kasuhset louhel galmin, Vaacha bangin eideljam e.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Kokhuh’a ei nolutun, Ka chunga song eiset khume.
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 Ka luchang geiyin twiyin eichupin, “Athi ding kahitai” tin ka peng jah’e.
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 Ahin kokhuh sunga konin, Pakai, Nangma kahin kouve.
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 Nangman ka kouna najan, “Kataona nei sanpehin, Panpi ngehna a kataona nei san peh e!”
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 Keiman kahin kou chun nangma na hung in “kicha hih in” neiti.
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 Pakai nangman ka thutanpa nahin, ka chung thu neiseipehin! Ajeh chu eihuhdoha Nang na hi.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 Pakai amahon ka chunga i-chan geija thilse abol’u hitam namu sohkeiye, kathu nei kholtohpihin lang, kadihna neitahlang pehin,
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Ka galmiten kei douna tohgon aneiyu Nangman nahesoh keiye.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 Pakai nangin eitaitomnao na jasoh keijin chuleh ka chunga thilse abolgot hou jong na hesoh keiye.
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 Ka galmite ka chunga akihou un Keima dounan akihou lhi jingun ahi.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 Amaho khu ven! Atoupetu hihen adinpetu hijongle, keima nuisatna la jeng asaove.
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 Pakai ka chunga thilse abol jouseu hi, Amaho chunga chuhsahin.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Amaho hi lungtahna leh sei ngailouna lungthim penlang, Achunguva sapsetna chuh sah in.
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 Achung uvah na lunghanna chuhsah inlang, Pakai vansem ho noi jahin amaho khu suhmang tan.
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
