< Job 37 >

1 Hicheng hohi kagel ji teng ka lungchang aphudot dot jeng jin, kasung a hin akithing thing jin ahi.
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 Pathen kamsung'a konna hung doh a ogin thong khu phaten ngai uvin.
Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem.
3 Van dung lhungin agin akitol in chuleh kolphe vah'in ningtin asalvah phan ahi.
Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
4 Chuti chun huipi gopi kitum gin in alal loupina ogin nasatah in ahung in thu asei teng jongle akituh tang deh poi.
Post eum rugiet sonitus; tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus.
5 Pathen Ogin chu van gin in aloupisah in athahat aloupina chu eigel phah hoi ahipoi.
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia;
6 Aman buhbang leisetna longlha din thu apejin, go jong leiset chunga longlha din thu apeji e.
qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ;
7 Chuteng leh mijousen anatoh u angan hiti chun athaneina chu ave jiuve.
qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Gam'a gamsa ho akikhu khum un chuleh akosung uvah aum den ji tauve.
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 A indan sunga kon in huipi gopi ahungin chuleh hiche a kon chun huidap ahung nunge.
Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 Pathen hu haikhum chun buhbang lhang asosah in chuin twi chu atebep bep chun akan den sah jin ahi.
Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11 Meiho chu twi akhumdim jin chule kolphen avahsah ji'e.
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 Ama thusah a meilhang hohi kitol leleuva, leiset chunga hi aman thu apeh jouse aboljiu ahi.
Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 Hicheng ho jouse hi mihem engbolna ham ahiloule tang theilou ngailutna vetsahna a abolji ahi.
sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri.
14 Job hiche hi phaten ngaijin, Pathen natoh thilbol kidang tah tah ho ngaito din khongaijin.
Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei.
15 Itobang tah a Pathen in huipi gopi athua anunsah a chule meilah a konna kolphe ahung vahdoh sah ji hi nahet em?
Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus?
16 Akhut themna leh akidanna chamkim keija meilhang ho atolle le ji hi iti dan ham ti nahet doh jou ding ham?
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 Nangin na-ul naponna nakitheh tengle lhanglam hui hung nung intin chule thil ijakai thipchet in aum jitai.
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro?
18 Sum-eng phatvet bangin van thamjolla konin asa chu akikhodoh sah jin ahi, hichu nangin nabol the idem?
Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19 Hijeh chun Pathen komma ipi kasei diu ham? Keihon imacha hetna kanei pouve.
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 Pathen in akomma thu kasei nom hi eihet peh dem? Mihem te jengin jong thil ahetkhen theilou teng ule thu akisei thei diu ham?
Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Huijin meibolho amut theng soh tengleh vantham jol'a nisa khu avah behseh jeh in eihon ive thei ji pouve.
At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 Pathen hi molsang a konna sana lal loupina a kijemma hung'ah ahin ama chu alal loupina leh ahoina jousea kijemma ahi.
Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Hatchungnungpa thahat naho chu ei ngaito phah hoi hilou ahi. Ahijeng vang'in athudih in chuleh achonpha jinge. Aman eiho eisumang pouve.
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest.
24 Datmo umtah in muntinna mihem ten ama aging uvin, miching ho jouse ajanau avetsah uve.
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.

< Job 37 >