< Job 30 >

1 Ahinlah tun vang apateu kelngoi chinga pang kauicha ho toh lhaikhom dinga jong lhing joulou mihem, kasanga dong jo golhang khangdong ho nuisat bep in kaum doh tai.
Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.
2 Amaho khu keija dinga tamtah'a pha ahiuvin, hiche ho chu von sesa lungset um ahiuve.
De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?
3 Amaho chu akel thoh jeh uva gong ahiuvin, chuleh nel phai gam mihem chen louna leh gaso talou leiset muthim gam'a chu jam ah ahiuve.
Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.
4 Hiti chun amahon hamboh lah a konin gamlah a na eng ho chu akilo uvin chuleh muntheh phung jung ho chu akilah un anejiuve.
Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.
5 Amaho chu mihem kiloikhom na a konna kidel mangah ahiuvin, chuleh gucha ahijeh uvin mihem ten amaho chu asamse jiuvin ahi.
Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.
6 Hiti chun gom kokhuh thuhtah tah lah a timul thou pumin leiko lah leh songpi ho lah a chun ching uve.
Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.
7 Amaho chu hamboh lah a sa loupitah a aum bangun a ao chehchuh jiuvin thahpi ho noija chun alhaikhom jiuve.
Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.
8 Amaho chu kiloikhomna a kon kipaidoh mingol minbeiho ahiuve.
Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.
9 Chuleh tun amahon pao ngeilou louvin isah loutah in einuisat jiuvin eiphin phin jiuve.
Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.
10 Amahon iman eisep pouvin chuleh kamaija chil set khumpeh ding tailouvin kakomah ahung pouve.
Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.
11 Ijeh inem itile Pathen in kathal khao eisattan peh in aman eisuhnem ahin, hijeh a chu thuneina umnaho jouse chu apaimang u ahi.
Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.
12 Hiche akideldoh ho chun kamaichang tah a eidoudal un, kilhon changnam pet dingin eisol un chuleh kalampi ah thang eikampeh uve.
À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.
13 Amahon kalamlhah jouse eikha peh un chule keiman eikithopi ding koimacha kaneilou ahet jeh uvin eisuhmang nathei diuvin abolthei jouseu abol'un ahi.
Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.
14 Amaho muntinna konin kakomah ahungun keima kalhah suh pet in amaho kachungah akichom uve.
Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.
15 Tun vang kicha tah in kahingin eikijabol najouse huilah a akithe mangin kanei leh kagou jouse meilhang kitol mang bangin amangthah soh tai.
Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.
16 Chuleh tua hi kahinkho along mang ahitan, kanikho ho jong genthei hesoh nan eihen den tai.
Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.
17 Jan teng kagu kachang ho natnan alodim jin hichun tang louhel in eichip eichip ji'e.
De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.
18 Khuthat tah in Pathen in ka sangkhol eilah peh in ka sangkhol ngong ah eimanchah kheh in ahi.
Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.
19 Aman bonlhoh lah a eisep lut in keima hi leivui leh vutvam sanga jong panna beijo kahi.
Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.
20 Nahenga hung tao kahi O Pathen, ahinlah nangin nei donbut pon, namasang a ding kahin, ahin nangin vet ding'in jong neigo poi.
Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.
21 Keija dinga lungsetna beihel nahung hitai. Nathahat na chu kei engbol nan namange.
Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.
22 Nangin chimpei lah a neisep lut in chuleh huipi kinong in nei sumange.
Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.
23 Chuleh nangin mihing jouse lhunna kathina ding munna chu neisol ahi ti kahei.
Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.
24 Tahbeh mongin genthei hahsatna a kithopi ngaicha ahung tao tengule koima cha hiche genthei thoh ho lang ngan kihei pouvinte.
Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?
25 Hahsatna toh ho dinga kapji kahi lou ham? Vaicha genthei tedinga nasatah a ka genthei pi ji hilou ham?
Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?
26 Hijeh chun thilpha kave jin ahinlah hiche sang chun thilphalou joh chu ahung jin ahi.
Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.
27 Kalungthim agentheijin chuleh cholngahna kanei theipoi. Kagentheina nikho te hin eisu genthei lheh e.
Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.
28 Nisavah umlouna muthim lah a kavah len mipi kigol toh chet lah a kadingin kithopi ngaichan kakap e.
Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.
29 Hiche ho khellin keima gam-ui sopipa simbupi toh kikoppan eiki ngaiton ahi.
Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.
30 Kavun ho aduplha soh tan chule kagu kachang ho jouse khosih in kati apeh henhun e.
Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.
31 Ka selangdah gin in jong lungkham la ahin sa in katheile gin jong kana ogin in aginge.
Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.

< Job 30 >