Job 30

1 Ahinlah tun vang apateu kelngoi chinga pang kauicha ho toh lhaikhom dinga jong lhing joulou mihem, kasanga dong jo golhang khangdong ho nuisat bep in kaum doh tai.

Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

2 Amaho khu keija dinga tamtah'a pha ahiuvin, hiche ho chu von sesa lungset um ahiuve.

Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

3 Amaho chu akel thoh jeh uva gong ahiuvin, chuleh nel phai gam mihem chen louna leh gaso talou leiset muthim gam'a chu jam ah ahiuve.

Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

4 Hiti chun amahon hamboh lah a konin gamlah a na eng ho chu akilo uvin chuleh muntheh phung jung ho chu akilah un anejiuve.

Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

5 Amaho chu mihem kiloikhom na a konna kidel mangah ahiuvin, chuleh gucha ahijeh uvin mihem ten amaho chu asamse jiuvin ahi.

El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

6 Hiti chun gom kokhuh thuhtah tah lah a timul thou pumin leiko lah leh songpi ho lah a chun ching uve.

En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

7 Amaho chu hamboh lah a sa loupitah a aum bangun a ao chehchuh jiuvin thahpi ho noija chun alhaikhom jiuve.

Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

8 Amaho chu kiloikhomna a kon kipaidoh mingol minbeiho ahiuve.

Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

9 Chuleh tun amahon pao ngeilou louvin isah loutah in einuisat jiuvin eiphin phin jiuve.

Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

10 Amahon iman eisep pouvin chuleh kamaija chil set khumpeh ding tailouvin kakomah ahung pouve.

Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

11 Ijeh inem itile Pathen in kathal khao eisattan peh in aman eisuhnem ahin, hijeh a chu thuneina umnaho jouse chu apaimang u ahi.

Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

12 Hiche akideldoh ho chun kamaichang tah a eidoudal un, kilhon changnam pet dingin eisol un chuleh kalampi ah thang eikampeh uve.

Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

13 Amahon kalamlhah jouse eikha peh un chule keiman eikithopi ding koimacha kaneilou ahet jeh uvin eisuhmang nathei diuvin abolthei jouseu abol'un ahi.

Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

14 Amaho muntinna konin kakomah ahungun keima kalhah suh pet in amaho kachungah akichom uve.

Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

15 Tun vang kicha tah in kahingin eikijabol najouse huilah a akithe mangin kanei leh kagou jouse meilhang kitol mang bangin amangthah soh tai.

Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

16 Chuleh tua hi kahinkho along mang ahitan, kanikho ho jong genthei hesoh nan eihen den tai.

Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

17 Jan teng kagu kachang ho natnan alodim jin hichun tang louhel in eichip eichip ji'e.

En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

18 Khuthat tah in Pathen in ka sangkhol eilah peh in ka sangkhol ngong ah eimanchah kheh in ahi.

Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

19 Aman bonlhoh lah a eisep lut in keima hi leivui leh vutvam sanga jong panna beijo kahi.

Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

20 Nahenga hung tao kahi O Pathen, ahinlah nangin nei donbut pon, namasang a ding kahin, ahin nangin vet ding'in jong neigo poi.

Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

21 Keija dinga lungsetna beihel nahung hitai. Nathahat na chu kei engbol nan namange.

Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

22 Nangin chimpei lah a neisep lut in chuleh huipi kinong in nei sumange.

Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

23 Chuleh nangin mihing jouse lhunna kathina ding munna chu neisol ahi ti kahei.

Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

24 Tahbeh mongin genthei hahsatna a kithopi ngaicha ahung tao tengule koima cha hiche genthei thoh ho lang ngan kihei pouvinte.

Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

25 Hahsatna toh ho dinga kapji kahi lou ham? Vaicha genthei tedinga nasatah a ka genthei pi ji hilou ham?

Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

26 Hijeh chun thilpha kave jin ahinlah hiche sang chun thilphalou joh chu ahung jin ahi.

Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

27 Kalungthim agentheijin chuleh cholngahna kanei theipoi. Kagentheina nikho te hin eisu genthei lheh e.

Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

28 Nisavah umlouna muthim lah a kavah len mipi kigol toh chet lah a kadingin kithopi ngaichan kakap e.

Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

29 Hiche ho khellin keima gam-ui sopipa simbupi toh kikoppan eiki ngaiton ahi.

Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

30 Kavun ho aduplha soh tan chule kagu kachang ho jouse khosih in kati apeh henhun e.

Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

31 Ka selangdah gin in jong lungkham la ahin sa in katheile gin jong kana ogin in aginge.

Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.