Job 14
1 Mihem hinkho hi ichan a lhasam a hitam? Hinkho hi ichanna choma ichanna gentheina dimsetna hitam?
Mennesket, født af en Kvinde, hans Liv er stakket, han mættes af Uro;
2 Pahcha bangin ahung pah doh un chule agop lhaji tai, nilim kihei banginamang loi jitai.
han spirer som Blomsten og visner, flyr som Skyggen, staar ikke fast.
3 Hitobang bep hinkho lhasam tah thilsem hi namitna navet jing ding hija chule keija konna kahin nikho jat sutoh dinga nei ngeh ham?
Og paa ham vil du rette dit Øje, ham vil du stævne for Retten!
4 Miboh a konna thenna kon apohdoh jou ding ham? Khat chan jong podoh thei ponte.
Ja, kunde der komme en ren af en uren! Nej, end ikke een!
5 Kahin khou jong achom asau teptohsa nakoi ahin, lha ijat kahin diu ham tijong nahetsa ahi. Chule mitphet kah khat hin be ding jong neiphal peh pouve.
Naar hans Dages Tal er fastsat, hans Maaneder talt hos dig, og du har sat ham en uoverskridelig Grænse,
6 Hijeh chun kachangun nei dalhauvin chule kicholdo tauvinge. Keiho khut thalah tobang kahiuvin hijeh chun lung mongin kana toh u neitoh jou sah un.
tag saa dit Øje fra ham, lad ham i Fred, at han kan nyde sin Dag som en Daglejer!
7 Thingphung jengin jong keinepna tam jo aneiyin kisatlhu jeng ta jong leh hung don thah kit intin, chule abah tamtah hung dondoh kit inte.
Thi for et Træ er der Haab: Fældes det, skyder det atter, det fattes ej nye Skud;
8 Leinoiya ajung ho chu kikhan lhit henlang thi tajongle, chule aphung chu mot tajong leh,
ældes end Roden i Jorden, dør end Stubben i Mulde:
9 Twi thalhin jallin hungdonthah kit intin akeh thah bangin hung itt hah inte.
lugter det Vand, faar det nye Skud, skyder Grene som nyplantet Træ;
10 Ahinlah mihem ho athi teng vangleh athahat nau chemang ji ahitan, ahainau akichai teng leh hoiya umjiu hitam?
men dør en Mand, er det ude med ham, udaander Mennesket, hvor er han da?
11 Dilla konna twi ahua alen bangin, vadung jong nichangsat teng abeimang jitai.
Som Vand løber ud af Søen og Floden svinder og tørres,
12 Mihem hohi thoukit talou dingin choldo din akilup sah ji'e. Vanho abeihel kah sea amaho thoukit lou ding ahiuve.
saa lægger Manden sig, rejser sig ikke, vaagner ikke, før Himlen forgaar, aldrig vækkes han af sin Søvn.
13 Nangin lhankhuh a neisol mang ding kanome, chule nalung hanna achemang soh kahsen nei sumil hel jengin, ahinlah nei geldoh kit nadingin nikhosim na a namelchih in, (Sheol h7585)
Tag dog og gem mig i Dødens Rige, skjul mig, indtil din Vrede er ovre, sæt mig en Frist og kom mig i Hu! (Sheol h7585)
14 Mithi chu hing thei kit ding ham? Chuti ahileh hahsat gentheina kadouna kum ho a hi kinepna nei peh ding ahi. Chule ken thina a kilhadoh ding chu kanga jing ding ahi.
Om Manden dog døde for atter at leve! Da vented jeg rolig al Stridens Tid, indtil min Afløsning kom;
15 Nangin nei kouvin natin chule ken kadonbut ding nahi. Chule nakhut semsa keima neimu nom ding ahi.
du skulde kalde — og jeg skulde svare — længes imod dine Hænders Værk!
16 Kachonsetna ho jouse navet khella nangin kakal son jousea neihonbit ding ahi.
Derimod tæller du nu mine Skridt, du tilgiver ikke min Synd,
17 Ka chonsetna jouse sakhao sunga nakhum tup a chule kathemmo na nakhu khum ding ahi.
forseglet ligger min Brøde i Posen, og over min Skyld har du lukket til.
18 Ahinlah molsang ho ahal halla akelhah a akitol lhah khella chule songho kola akitahlhah banga,
Nej, ligesom Bjerget skrider og falder, som Klippen rokkes fra Grunden,
19 Twijin songho alhoh lhah a chule twisoh in leiset alhoh mang banga chu nangin mihemte kinepna nasuhmang pehji ahi.
som Vandet udhuler Sten og Plaskregn bortskyller Jord, saa har du udslukt Menneskets Haab.
20 Nangin amaho chu hunam in nabol in, chule amun adalha jitauve. Nangin amaho chu thina in nasu melsen chule nasol mang jitai.
For evigt slaar du ham ned, han gaar bort, skamskænder hans Ansigt og lader ham fare.
21 Achateu atuteu jabol theija khangdoh hinauvem ti amahon ahepha naisai pouvin ahilouleh hetkham louvin a lhum mang jitauve.
Hans Sønner hædres, han ved det ikke, de synker i Ringhed, han mærker det ikke;
22 Amahon natna nasatah athoh un ahinkhou chu gentheina adimset e.
ikkun hans eget Kød volder Smerte, ikkun hans egen Sjæl volder Sorg.
